Ναύπλιος - Nibiru ή πλανήτης Χ
Ο πρώτος Ναύπλιος αναφέρεται ως γιος του Ποσειδώνα και της 50ης Δαναίδας Αμυμώνης.
Ο Ποσειδώνας θεωρείται θεός των "υδάτων" ενώ η ετυμολογία του ονόματος Αμυμώνη (αμύς, μωά, νη/νήια/ναυς) τη συνδέει με τον ήχο του καύκαλου της θαλάσσιας χελώνας (πάνω στο οποίο στηρίζεται ο κόσμος), αυτό με το οποίο ο Ερμής έφτιαξε τη λύρα που χάρισε στον Απόλλωνα.
Η Αμυμώνη είναι θυγατέρα του Δαναού.
Την ημέρα που οι Αργείοι θ' αποφάσιζαν αν θα έδιναν την κυριαρχία της χώρας στον Δαναό ή στον Γελάνορα, ένας λύκος (λυγξ, lugh =αμφιλύκη ή λυκαυγές, lux=φως) έπεσε πάνω στον ταύρο που οδηγούσε την αγέλη του Άργους. Ο Δαναός νίκησε το λύκο, έγινε κυρίαρχος και ίδρυσε σημαντικό ναό στον Απόλλωνα Λύκειο!
Η αγέλη του Άργους, που οδηγεί ο Ταύρος, αναφέρεται πιθανά στην αγέλη/σμήνος των Πλειάδων, που βρίσκονται στη ράχη του αστερισμού του Ταύρου.
Ο λύκος συμβολίζει τον αστέρα Σείριο, το α του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός, ο οποίος προκαλεί τα κυνικά καύματα και είναι εξόχως ενδιαφέρον ότι τον ονόμαζαν και Υδραγωγόν.
Η ονομασία ΝΑΥΠΛΙΟΣ αποτελείται από τις λέξεις ναυς, και πλίος και μάλλον δεν έχει σχέση με το κτίσιμο πλοίων (ναύπακτος) ή το αγκυροβόλιο τους (ναύσταθμο), αλλά σημαίνει μία πλήρη χρονική περίοδο, το ταξίδι, κύκλο ζωής, ο οποίος αντιστοιχεί στον κύκλο, τροχιά αστέρος.
Ναυς σημαίνει σκάφος που επιπλέει και ναός, φορητός ναός. Σημαίνει ακόμη γη σε αγρανάπαυση ή καλλιεργημένη και σπαρμένη, νεῖος, ναῦς και νέος, νεώτατο - νε-κυ-ώτατον, νέκυς, νεκάς, σωρός σκοτωμένων, πληθ. τα πνεύματα των πεθαμένων και απλά τάξις. Η λέξη τάξις αποδίδεται και με τη λέξη νεκάς (νέκυς) και μεταξύ άλλων σημαίνει την τάξη της ψυχής, την προδιάθεση, τον χαρακτήρα, ακόμη τη θέση, το σταθμό αλλά και το τέλος, ολοκλήρωση. ΤΑΞΙΣ, ταξί-διον είναι η προυπόθεση, ο σκοπός, η μετάβαση σε άλλο τόπο. Έτσι ναυς, νέος, νέκυς/νεκρός έχουν την ίδια ρίζα και κοινό χαρακτηριστικό ότι ταξιδεύουν. Πλίος, πλειών, πλέων, πλεῖον = ο μεγαλύτερος αριθμός, ο περισσότερος, πλειών-πλειῶνος=μία πλήρης χρονική περίοδος, έτος και πλέω-πλείω σημαίνει αρμενίζω, ταξιδεύω, πηγαίνω από τη θάλασσα, εξ ου και οι Πλειάδες πλέουν στο Ωκεανό-Σύμπαν.
Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι Ναύπλιος είναι ονομασία κάποιου ουράνιου σώματος, που κάθε τόσο ολοκληρώνει μία τροχιά/κύκλο/ταξίδι. Ναύπλιος ο "Ταξιδεύων".
Με αυτή την έννοια γίνεται κατανοητός ο χαρακτηρισμός του ως μεγάλου ναύρχου-αργοναύτη, όπως ο Ναυσίθοος και ο Ναύστολος, αναφέρεται και ως όμοιος με τους αθανάτους, ένας άλλου είδους θεός. [1]
Αυτός ο πρώτος Ναύπλιος συμπεριλαμβάνεται στον όμιλο των Μινυών, μάλιστα κυβέρνησε για λίγο την Αργώ κατά τη διάρκεια της Αργοναυτικής εκστρατείας. Ίδρυσε το Ναύπλιο (χωρικός εντοπισμός)[2] και μία αμφικτιονία η οποία είχε κέντρο την Καλαυρία (Υπέρεια/Τροιζήνα) από την οποία ξεκίνησε ο Ναυσίθοος με τους Φαίακες για τη Σχερία!
Πέντε γενιές αργότερα ο Ναύπλιος "Ταξιδεύων" επιστρέφει (γέννηση δεύτερου Ναυπλίου), ακριβώς όπως ο Nibiru (neberu) ο "Πορθμέας, Περαματάρης" (eberu-το πέρασμα) στο Βαβυλωνιακό Έπος του Γκιλγκαμές. [4]
Κάνουμε, λοιπόν, την υπόθεση ότι ο Ναύπλιος και ο Nibiru ταυτίζονται.
Ο πλανήτης Nibiru φάνηκε το 1983 κοντά στον τεχνητό δορυφόρο IRAS χωρίς να γίνει δυνατή η μελέτη του. Ωστόσο θεωρείται ο 12ος εξώτατος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, ο αναμενόμενος να φανεί όταν επανέλθει στην κοντινότερη στη γη θέση/σταθμό του.
Σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες συμπληρώνει ένα κύκλο γύρο από τον ήλιο μας κάθε 3600 χρόνια. [5] Κάθε επιστροφή του Nibiru/Ναυπλίου μετρά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο διαδοχικές πανομοιότυπες θέσεις του στο στερέωμα.
Μέσα σ' ένα Μέγα Έτος των Πλειάδων (κύκλος μετάπτωσης των ισημεριών) 26000 χρόνων, ο Ναύπλιος επιστρέφει 7,2 φορές. Επιστρέφει κάθε 3600 χρόνια αλλά ακριβώς στην ίδια θέση κάθε 7200 χρόνια και τότε έχει ακριβώς την ίδια ονομασία.
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι τούτη η επαναφορά του συμβαίνει συγχρόνως με την ολοκλήρωση ενός κύκλου 26000 χρόνων!
Για τον Nibiru, που εμείς τολμούμε να ταυτίζουμε με τον Ναύπλιο, έχει προταθεί η ονομασία "Ορφεύς"[3], ενώ πιστεύουμε ότι ο 11ος πλανήτης, που έχει ήδη ταξινομηθεί με την ονομασία "Χείρων" είναι ο Παλαμήδης!
Η εικόνα τ' ουρανού διαρκώς αλλάζει λόγω των περιφορών/κύκλων των αστέρων!
Και ο μύθος (λόγος που περιγράφει ένα αρχικά αληθινό συμβάν) [6], καταγράφει και αυτές τις περιφορές, αφού γενικά περιγράφει άχρονες πρωταρχικές καταστάσεις, [7] που παραμένουν ανεξάντλητες και αδιάσπαστες σ' ένα παρελθόν άφθαρτο εξ' αιτίας των επαναλαμβανόμενων αναγεννήσεων του (κύκλων). [8]
Παραπομπές
[1] Πλάτων, Κρατύλος, μτφ. Λ. Λάγιος, εκδ. Δαίδαλος/Ζαχαρόπουλος, [χ.χ], 408d, άλλο είδος θεών ο ήλιος, η σελήνη, τ' άστρα, κλπ.
[2] Οι χωρικοί εντοπισμοί στους ελληνικούς μύθους έχουν νόημα σαφώς αστρολογικό! Jean Richer, Ιερή Γεωγραφία του Ελληνικού κόσμου, μτφ. Ι. Παπαδόπουλος, εκδ. Κυβέλη, Αθήνα 2001, Βραβείο Γαλλικής ακαδημίας 1967, σ. 194.
[3]Θ. Ντάκου, Χείρωνας, Ορφέας, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα, 1999.
[4] Ν.Κ. Σαντάρς, Το έπος του Γκιλγκαμές, μτφ. Ροδάκης, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 1977.
[5] Giorgio de Santilana & Hertha Von Dechend, Hamlet's Mill, ed. David R. Godine, Boston, 2007, σ. 432. // Θ. Ντάκου, Χείρωνας, Ορφέας, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα, 1999.
[6] C. Kerenyi, Ελευσίς, μτφ. Ελ. Παπαδοπούλου, Ιάμβλιχος, 1999, σ.69.
[7] Αριστοτέλης, Μεταφυσικά, βιβλ. Λ, 2, 1013a.
[8] Ξυνόν γάρ ἀρχή καί πέρας ἐπί κύκλου περιφερείας - Ὁδός ἂνω κάτω μία καί ὡυτή (Στην περιφέρεια του κύκλου αρχή και πέρας συμπίπτουν. - Ο δρόμος που ανεβαίνει κι ο δρόμος που κατεβαίνει είναι ο ίδιος δρόμος.) Ηράκλειτος, απ. 103 & 60, Κ. Αξελός, Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία, μτφ. Δ. Δημητριάδης, εκδ. Εξάντας 1974/1986.
Ο Ποσειδώνας θεωρείται θεός των "υδάτων" ενώ η ετυμολογία του ονόματος Αμυμώνη (αμύς, μωά, νη/νήια/ναυς) τη συνδέει με τον ήχο του καύκαλου της θαλάσσιας χελώνας (πάνω στο οποίο στηρίζεται ο κόσμος), αυτό με το οποίο ο Ερμής έφτιαξε τη λύρα που χάρισε στον Απόλλωνα.
Η Αμυμώνη είναι θυγατέρα του Δαναού.
Την ημέρα που οι Αργείοι θ' αποφάσιζαν αν θα έδιναν την κυριαρχία της χώρας στον Δαναό ή στον Γελάνορα, ένας λύκος (λυγξ, lugh =αμφιλύκη ή λυκαυγές, lux=φως) έπεσε πάνω στον ταύρο που οδηγούσε την αγέλη του Άργους. Ο Δαναός νίκησε το λύκο, έγινε κυρίαρχος και ίδρυσε σημαντικό ναό στον Απόλλωνα Λύκειο!
Η αγέλη του Άργους, που οδηγεί ο Ταύρος, αναφέρεται πιθανά στην αγέλη/σμήνος των Πλειάδων, που βρίσκονται στη ράχη του αστερισμού του Ταύρου.
Ο λύκος συμβολίζει τον αστέρα Σείριο, το α του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός, ο οποίος προκαλεί τα κυνικά καύματα και είναι εξόχως ενδιαφέρον ότι τον ονόμαζαν και Υδραγωγόν.
Η ονομασία ΝΑΥΠΛΙΟΣ αποτελείται από τις λέξεις ναυς, και πλίος και μάλλον δεν έχει σχέση με το κτίσιμο πλοίων (ναύπακτος) ή το αγκυροβόλιο τους (ναύσταθμο), αλλά σημαίνει μία πλήρη χρονική περίοδο, το ταξίδι, κύκλο ζωής, ο οποίος αντιστοιχεί στον κύκλο, τροχιά αστέρος.
Ναυς σημαίνει σκάφος που επιπλέει και ναός, φορητός ναός. Σημαίνει ακόμη γη σε αγρανάπαυση ή καλλιεργημένη και σπαρμένη, νεῖος, ναῦς και νέος, νεώτατο - νε-κυ-ώτατον, νέκυς, νεκάς, σωρός σκοτωμένων, πληθ. τα πνεύματα των πεθαμένων και απλά τάξις. Η λέξη τάξις αποδίδεται και με τη λέξη νεκάς (νέκυς) και μεταξύ άλλων σημαίνει την τάξη της ψυχής, την προδιάθεση, τον χαρακτήρα, ακόμη τη θέση, το σταθμό αλλά και το τέλος, ολοκλήρωση. ΤΑΞΙΣ, ταξί-διον είναι η προυπόθεση, ο σκοπός, η μετάβαση σε άλλο τόπο. Έτσι ναυς, νέος, νέκυς/νεκρός έχουν την ίδια ρίζα και κοινό χαρακτηριστικό ότι ταξιδεύουν. Πλίος, πλειών, πλέων, πλεῖον = ο μεγαλύτερος αριθμός, ο περισσότερος, πλειών-πλειῶνος=μία πλήρης χρονική περίοδος, έτος και πλέω-πλείω σημαίνει αρμενίζω, ταξιδεύω, πηγαίνω από τη θάλασσα, εξ ου και οι Πλειάδες πλέουν στο Ωκεανό-Σύμπαν.
Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι Ναύπλιος είναι ονομασία κάποιου ουράνιου σώματος, που κάθε τόσο ολοκληρώνει μία τροχιά/κύκλο/ταξίδι. Ναύπλιος ο "Ταξιδεύων".
Με αυτή την έννοια γίνεται κατανοητός ο χαρακτηρισμός του ως μεγάλου ναύρχου-αργοναύτη, όπως ο Ναυσίθοος και ο Ναύστολος, αναφέρεται και ως όμοιος με τους αθανάτους, ένας άλλου είδους θεός. [1]
Αυτός ο πρώτος Ναύπλιος συμπεριλαμβάνεται στον όμιλο των Μινυών, μάλιστα κυβέρνησε για λίγο την Αργώ κατά τη διάρκεια της Αργοναυτικής εκστρατείας. Ίδρυσε το Ναύπλιο (χωρικός εντοπισμός)[2] και μία αμφικτιονία η οποία είχε κέντρο την Καλαυρία (Υπέρεια/Τροιζήνα) από την οποία ξεκίνησε ο Ναυσίθοος με τους Φαίακες για τη Σχερία!
Πέντε γενιές αργότερα ο Ναύπλιος "Ταξιδεύων" επιστρέφει (γέννηση δεύτερου Ναυπλίου), ακριβώς όπως ο Nibiru (neberu) ο "Πορθμέας, Περαματάρης" (eberu-το πέρασμα) στο Βαβυλωνιακό Έπος του Γκιλγκαμές. [4]
Κάνουμε, λοιπόν, την υπόθεση ότι ο Ναύπλιος και ο Nibiru ταυτίζονται.
Ο πλανήτης Nibiru φάνηκε το 1983 κοντά στον τεχνητό δορυφόρο IRAS χωρίς να γίνει δυνατή η μελέτη του. Ωστόσο θεωρείται ο 12ος εξώτατος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, ο αναμενόμενος να φανεί όταν επανέλθει στην κοντινότερη στη γη θέση/σταθμό του.
Σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες συμπληρώνει ένα κύκλο γύρο από τον ήλιο μας κάθε 3600 χρόνια. [5] Κάθε επιστροφή του Nibiru/Ναυπλίου μετρά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο διαδοχικές πανομοιότυπες θέσεις του στο στερέωμα.
Μέσα σ' ένα Μέγα Έτος των Πλειάδων (κύκλος μετάπτωσης των ισημεριών) 26000 χρόνων, ο Ναύπλιος επιστρέφει 7,2 φορές. Επιστρέφει κάθε 3600 χρόνια αλλά ακριβώς στην ίδια θέση κάθε 7200 χρόνια και τότε έχει ακριβώς την ίδια ονομασία.
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι τούτη η επαναφορά του συμβαίνει συγχρόνως με την ολοκλήρωση ενός κύκλου 26000 χρόνων!
Για τον Nibiru, που εμείς τολμούμε να ταυτίζουμε με τον Ναύπλιο, έχει προταθεί η ονομασία "Ορφεύς"[3], ενώ πιστεύουμε ότι ο 11ος πλανήτης, που έχει ήδη ταξινομηθεί με την ονομασία "Χείρων" είναι ο Παλαμήδης!
Η εικόνα τ' ουρανού διαρκώς αλλάζει λόγω των περιφορών/κύκλων των αστέρων!
Και ο μύθος (λόγος που περιγράφει ένα αρχικά αληθινό συμβάν) [6], καταγράφει και αυτές τις περιφορές, αφού γενικά περιγράφει άχρονες πρωταρχικές καταστάσεις, [7] που παραμένουν ανεξάντλητες και αδιάσπαστες σ' ένα παρελθόν άφθαρτο εξ' αιτίας των επαναλαμβανόμενων αναγεννήσεων του (κύκλων). [8]
Παραπομπές
[1] Πλάτων, Κρατύλος, μτφ. Λ. Λάγιος, εκδ. Δαίδαλος/Ζαχαρόπουλος, [χ.χ], 408d, άλλο είδος θεών ο ήλιος, η σελήνη, τ' άστρα, κλπ.
[2] Οι χωρικοί εντοπισμοί στους ελληνικούς μύθους έχουν νόημα σαφώς αστρολογικό! Jean Richer, Ιερή Γεωγραφία του Ελληνικού κόσμου, μτφ. Ι. Παπαδόπουλος, εκδ. Κυβέλη, Αθήνα 2001, Βραβείο Γαλλικής ακαδημίας 1967, σ. 194.
[3]Θ. Ντάκου, Χείρωνας, Ορφέας, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα, 1999.
[4] Ν.Κ. Σαντάρς, Το έπος του Γκιλγκαμές, μτφ. Ροδάκης, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 1977.
[5] Giorgio de Santilana & Hertha Von Dechend, Hamlet's Mill, ed. David R. Godine, Boston, 2007, σ. 432. // Θ. Ντάκου, Χείρωνας, Ορφέας, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα, 1999.
[6] C. Kerenyi, Ελευσίς, μτφ. Ελ. Παπαδοπούλου, Ιάμβλιχος, 1999, σ.69.
[7] Αριστοτέλης, Μεταφυσικά, βιβλ. Λ, 2, 1013a.
[8] Ξυνόν γάρ ἀρχή καί πέρας ἐπί κύκλου περιφερείας - Ὁδός ἂνω κάτω μία καί ὡυτή (Στην περιφέρεια του κύκλου αρχή και πέρας συμπίπτουν. - Ο δρόμος που ανεβαίνει κι ο δρόμος που κατεβαίνει είναι ο ίδιος δρόμος.) Ηράκλειτος, απ. 103 & 60, Κ. Αξελός, Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία, μτφ. Δ. Δημητριάδης, εκδ. Εξάντας 1974/1986.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου