ετυμολογία της λέξης ΡΗΤΙΝΗ (ΡΕΤΣΙΝΙ)

ΡΗΤΙΝΗ, Ρήτ(τω) και ινη της λέξης ις, ινός.

το πιθανότερο είναι η λέξη να προέρχεται από το ρήμα ρήγνυμι, αργότερα ρήσσω, ρήττω ή και ράσσω, που σημαίνει υφίσταμαι ρήξη, κόβω, -ομαι, παύω να λειτουργώ, αλλά και σχίζω, διατρυπώ, διαπερνώ.
Ακόμη, για το φως σημαίνει πέφτω, φωτίζω.
ις, σημαίνει τένων (μυς), πλευρά, κν. παϊδι, "νεύρωμα", ράβδωση, "κορδόνι", κλωστή, αλλά και δύναμη.
[1] Άρα πρόκειται για τους αδένες της έκκρισης της ρητίνης.

Χαλέπιος Πεύκη, η κοινή
"η ελληνική χλωρίδα", Ε.Ε.Π.Φ.

Ο Πλάτων στον Κρατύλο [1] λέει ότι τ' όνομα είναι απομίμηση του πράγματος, είναι η εικόνα του, περιγράφει την ουσία του και ότι εκείνος που γνωρίζει τα ονόματα προσέχη τη δύναμη τους και δεν τον απατούν οι τροποοιήσεις, αν δηλαδή, κανένα γράμμα προστέθηκε και μετατέθηκε ή αφαιρέθηκε ή κι αν σε άλλα εντελώς διαφορετικά γράμματα εκφράζεται η δύναμη του ονόματος.

Γνωρίζουμε ότι το ήλεκτρο, η απολιθωμένη (πηγμένη, στερεοποιημένη) ρητίνη με τις μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες, ήταν αφιερωμένη στον Απόλλωνα, θεό του πνευματικού ή αστρικού ή αιθεριακού φωτός!
Ο Απόλλων ως Λύκειος συνδέεται με τον λύγκα, ο λυγξ, του λυγκός ή λυκός.
Ως Απόλλων Κύνας συνδέεται με το λυκόσκυλο, κύνα και τέλος με τον λέοντα. Το σύμβολο του λέοντα επικάλυψε τα σύμβολα του λυγκός και του κυνός, τα οποία σήμερα δεν τ΄ αναγνωρίζουμε πια αφού δεν γνωρίζουμε πια τη γλώσσα του μύθου και των συμβόλων του.
Το βλέμμα του λυγκός διαπερνά τη γη, πέφτει, όπως η βροχή και φωτίζει όπως η βροχή ποτίζει τη γη, διαπερνώντάς την!!!
Φέρει τη "δύναμη"του φωτός, τον ηλεκτρισμό, ΗΛ ή ΕΛ, ΗΛΙΟΣ, απ' όπου και η λέξη ήλεκτρον.
Η καλλίτερη ποιότητα του ήλεκτρου ονομάζεται λυγγούριον, από τις λέξεις λυγξ και ούρον, δηλαδή, πηγμένα (πετρωμένα) ούρα (σπόρος, σπέρμα) λυγκός! [1]

Παραπομπή στην ανάρτηση "Πεύκο-Πίτυς, ρητίνη και θεραπευτικές ιδιότητες".

[1] Greek-English Lexicon, Liddell & Scott, Oxford.
[2] Κρατύλος 388b, 401b, 394b, μτφ. Λ. Λάγιος, εκδ. Ζαχαρόπουλος, [χ.χ].