2012 η αρχή ενός νέου κύκλου και το ελληνικό αλφάβητο!

Πολλά τρομακτικά έχουν ειπωθεί για το 2012, πάγια τακτική της εξουσίας η διασπορά του φόβου. Εξουσία και χρήμα επιτυγχάνουν την επικράτηση της τρομοκρατίας. Ζούμε τον εφιάλτη εδώ και χρόνια. Παλαιότερα είχε άλλο προσωπείο, τώρα  οι μάσκες έπεσαν...Ο Μάνος Χατζηδάκης, που ονόμαζε και το σκύλο του Σείριο, έλεγε "σαν αρχίσει το πρόσωπο του Τέρατος να μη μας τρομάζει, πάει να πει πως αρχίζουμε να του μοιάζουμε." Ευτυχώς το Τέρας, που πήρε τη χειρότερη μορφή του, μας τρομάζει αλλά δεν πρέπει να μας τρομάζει το 2012.
Ακριβώς το αντίθετο...
Ο κύκλος συμβολίζει τον ουρανό, τον οφθαλμό, το άστρο-ήλιο και συνδέεται με τις κινήσεις των αστέρων, άρα το χρόνο και τα ημερολόγια.
Κάθε ενέργεια έχει συγκεκριμένη κυκλική διεύθυνση και τίποτα δεν μπορεί να μορφοποιηθεί χωρίς να πάρει τη μορφή κύκλου.
Η πρωταρχική κίνηση για τη ζωή είναι η κίνηση των άστρων [...] Λόγω των περιφορών/κύκλων η εικόνα τ'  ουρανού διαρκώς αλλάζει και τις άχρονες πρωταρχικές καταστάσεις, [1]  που παραμένουν ανεξάντλητες και αδιάσπαστες σε ένα παρελθόν άφθαρτο εξ' αιτίας των επαναλαμβανόμενων αναγεννήσεων του, [2] περιγράφουν οι μύθοι.
Συμπέρασμα: το τέλος του κόσμου δεν έφτασε διότι τέλος δεν υπάρχει!!!

Το 2012 ολοκληρώνεται ένα μεγάλος κύκλος, 26 000 χρόνων, γι΄ αυτό και σταματά/μηδενίζει το ημερολόγιο των Mάγια, όπως σταματά το δικό μας ημερολόγιο στις 31/12 και αρχίζει ένας νέος κύκλος/έτος 1/1. Και επειδή στο κύκλο αρχή και τέλος συμπίπτουν (δεν έχει τέλος), η επιστροφή στο σημείο εκκίνησης (της περιφέρειας του) είναι μία νέα αρχή (πρωτο-χρονιά).
Το σημείο αρχής, στον κύκλο των 26 000 χρόνων, γίνεται στον αστερισμό του Ταύρου. Στον αστερισμό του Ταύρου βρίσκονται οι Πλειάδες με αρχηγό τους την Αλκυόνη, το κεντρικό τους άστρο, η οποία μεσουρανεί στις 31/12, τελευταία ημέρα του Κύκλου/Έτους.
Οι Πλειάδες είναι νύμφες μέλισσες-πελιάδες (περιστέρες) και γέννησαν τα μυρμήγκια, τα οποία ο Ζευς μεταμόρφωσε σε σε ανθρώπους (Μυρμιδόνες/Έλληνες). Οι επτά Πλειάδες γέννησαν τους ήρωες από τους οποίους κατάγονται όλα τα βασιλικά γένη της Ελλάδας.

Οι Μάγια πίστευαν ότι η Αλκυόνη είναι ο τόπος καταγωγής των προγόνων τους. Η αδελφή της είναι η πρώτη και ομορφότερη των Πλειάδων, η Μαία (Μάϊα, Μάγια η μέλισσα). Το ημερολόγιο των Μάγια αποτελείται από τρεις κύκλους:
Μικρός κύκλος: διαρκεί 52 έτη και κάθε 52 έτη η Αλκυόνη ευθυγραμμίζεται με τον ήλιο μας.
Μέγας κύκλος: διαρκεί 5 125 έτη (3 113 π.Χ - 2012 μ.Χ).
Γίγας κύκλος: διαρκεί 26 000 έτη, πρόκειται για το "Μέγα Έτος των Πλειάδων".
Αυτοί οι τρεις κύκλοι τον 12ο του 2012 κλείνουν συγχρόνως μετά από 26 000 χρόνια και "τέλος χρόνου" σημαίνει "ολοκλήρωση κύκλου".

Στα καθ' ημάς
Κύκλος / Έτος: ο ήλιος μία φορά το χρόνο περνά απ' όλα τα ζώδια. Το πέρασμα από κάθε ζώδιο διαρκεί ένα μήνα, αφού τα ζώδια είναι δώδεκα.
Κύκλος / Μέγα Έτος των Πλειάδων, είναι αστρονομική χρονιά. Πρόκειται για τον κύκλο της μετάπτωσης του άξονα της γης, που προκαλεί και την αντίστοιχη μετάπτωση των ισημεριών, η οποία γίνεται αργά με διεύθυνση από την ανατολή προς τη δύση. Η πλήρης περιφορά των εαρινών σημείων συμπληρώνεται σε 25 800 ή 25 900 έτη, συμβολικά 26 000 και τα ισημερινά σημεία μετατίθενται ετησίως κατά 50΄΄2 προς δυσμάς. Έτσι η εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου) μετακινείται κατά μήκος των ζωδιακών συμβόλων, με ρυθμό ενός ζωδίου κάθε, περίπου 2 160 χρόνια (μήκος ζωδίου 30 μοίρες περίπου). Για να κινηθεί ο ήλιος 1 μοίρα κατά μήκος της εκλειπτικής χρειάζονται 71, 6 (το στρογγύλεμα δίνει στην Ινδία 71 και στην Αίγυπτο 72).
Στον Κύκλο των Πλειάδων, λοιπόν, ο ήλιος μας ολοκληρώνει μία τροχιά γύρω από τον αστέρα Αλκυόνη, lucida, κάθε 26 000 έτη, ενώ χρειάζεται 2 160 έτη για να διανύσει τις 30 μοίρες του κάθε ζωδίου (30Χ12=360). Το φαινόμενο της μετάπτωσης ήταν γνωστό από πολύ παλιά και θεωρούνταν πολύ σημαντικό!
Κύκλος / Οκταετηρίς ή Εννιαετηρίς. Αρχικά εόρταζαν τις μεγάλες γιορτές, όπως τους Ολυμπιακούς αγώνες, κάθε οκτώ χρόνια. Η Οκταετηρίς περιλαμβάνει 99 μήνες (100-1), 4 έτη είχαν 50 μήνες και τα επόμενα 4 έτη 49 μήνες και τούτο εναλλάξ. Αργότερα κάθε τέσσερα χρόνια (50 ή 50-1), περίοδος που ονόμαζαν Μέγα Έτος ή Σωθιακή περίοδο. Σώθις είναι η ελληνική απόδοση του αιγυπτιακού ονόματος Σεπτ που σημαίνει το κυείν, την εγκυμοσύνη. Σεπτ-Σώθις-Σείριος ονομάζεται το άστρο του Κυνός (αντιστοιχεί στον Απόλλωνα) που είναι αφιερωμένο στην Ίσιδα (του ρ. οίδα=γνωρίζω) Αθηνά.
Ο Νείλος αρχίζει να ογκούται λίγες μέρες πριν το θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου), σε ορισμένη ημερομηνία. Η έναρξη της πλημμύρας του συνέπιπτε με τη ΕΩΑ ΕΠΙΤΟΛΗ ΣΕΙΡΙΟΥ ενώ η πρώτη μέρα του χρόνου συνέπιπτε με την Εώα Επιτολή του Σειρίου κάθε 4 χρόνια, διότι η επιτολή του Σειρίου βράδυνε κάθε χρόνο κατά μια μέρα, λόγω του 1/4 ημέρας που περίσσευε στο έτος των 365 ημερών.

Ρυτό, Μυκήνες, 16ος π.Χ. αι.
αρ.384 ΕΑΜ

Η Αλκυόνη ευθυγραμμίζεται με τον ήλιο μας κάθε 52 έτη, δηλαδή, κάθε 6.5 Οκταετηρίδες ή 13 Μεγάλα Έτη. Ένα Μέγα Έτος έχει 52 σεληνιακούς κύκλους, Ενώ1 Έτος έχει 13 σεληνιακούς κύκλους (φεγγάρια).

Ο αστερισμός του Ταύρου είναι ο αρχαίος οίκος της Σελήνης.

Για τους Μάγια η 13η Αυγούστου είναι μία από τις κλασσικές μέρες της Δημιουργίας και ίσως συνδέεται με τη διέλευση του ήλιου από το ζενίθ.  Αυτή η ίδια μέρα στην Αθήνα ήταν η μέρα της μεγάλης εορτής των Παναθηναίων, αφιερωμένη στην Αθηνά, κόρη του οφθαλμού Δία, η οποία φέρει δώρο του πατέρα της την αιγίδα/δέρας όφι (και όχι αίγας).

καθιστός χρυσός ταύρος (βους), Μυκήνες
14ος π.Χ. αι., αρ. 2947 ΕΑΜ

Στην Αθηνά ήταν αφιερωμένος ο αστερισμός του Μεγάλου Κυνός ή Σειρίου, ενώ το α του αστερισμού, ο ομώνυμος Σείριος, αντιστοιχούσε (δεν είναι) στον Απόλλωνα Κύνα ή Λύκειο Απόλλωνα. Ο αστερισμός στο Ζωδιακό κύκλο της Dendera εικονίζεται με μορφή καθιστής αγελάδας (βους) με ένα άστρο ανάμεσα στα κέρατα της. Ενώ ο Ταύρος ανάμεσα στα κέρατα του έχει τον Λαμπαδιά/Aldebaran, ο οποίος σημειώνει τη στάση της σελήνης, αφού βρίσκεται στο μονοπάτι της. Υπήρξε το άστρο Αρχηγός των Άστρων. Οι νησιώτες Hervey στους μύθους τους για τις Πλειάδες, συνδέουν το Λαμπαδιά με το Σείριο.  Έτσι, η σύνδεση και σύγχυση ανάμεσα στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός και του Ταύρου είναι αναπόφευκτα.
Οι ελληνικοί ναοί ήταν προσανατολισμένοι στις Πλειάδες ή στην Αλκυόνη. Μεταξύ αυτών οι διαδοχικοί ναοί της Αθηνάς στην Ακρόπολη, κτισμένοι σε ημερομηνίες που αντιστοιχούν στις διαφορετικές θέσεις των Πλειάδων κατά την ανατολή τους. [3] Οι Πέρσες γιόρταζαν το μεσονύκτιο στις 17 Νοεμβρίου τη μεσουράνηση των Πλειάδων, την ίδια μέρα οι Αιγύπτιοι άρχιζαν τις γιορτές προς τιμή της Ίσιδας-Αθηνάς.

Το θέμα των κινήσεων των άστρων, τροχιές και ημερολόγια δεν απλό. Θα πρέπει να συνεργασθούμε με κοινή βάση, ότι ο Μύθος είναι ο αληθινός λόγος που περιγράφει ένα αρχικά αληθινό συμβάν, [4] ότι λειτουργεί με συμβολισμούς κι ακολουθεί τη γνώση της αντιστοιχίας που διέπει το σύμπαν. [5] Η αστρολογία, επιστήμη μαθηματική, έχει πολύ στενή σχέση με τη φιλοσοφία. Η φιλοσοφία δεν ξεπερνά το μύθο, αντίθετα τον επεξεργάζεται ως μήνυμα του Κόσμου προκειμένου να φτάσει στην αλήθεια που κρύβουν οι εικόνες. Αυτό το καταφέρνει με το Λόγο και τη Λογική, η λογική σειρά που οδηγεί σε συμπεράσματα είναι ακριβώς όπως το πείραμα, που είναι η παρατήρηση της λογικής σειράς! Φιλοσοφία σημαίνει "φίλος" της "σοφίας" και τη σοφία/αλήθεια κατέχει η ψυχή![6] Η ίδια η αρχαιολογία δεν επιτρέπει αντιρρήσεις εναντίον των ισχυρισμών του μύθου, ωστόσο, κατά γενική ομολογία, οι αρχαιολόγοι αρνούνται ν' ακούσουν για αστρονομία, οι δε μαθηματικοί,  συνήθως, δεν λαμβάνουν σοβαρά υπ΄ ύψη τους τους μύθους.
Ο Πλάτων θεωρούσε ότι ο  Κόσμος είναι "μέγιστος και άριστος κάλλιστος τε και τελειότατος." [7] Θεωρούσε ότι "η κίνηση που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ομοιότητα με την κίνηση της καθαρής σκέψης είναι αυτή η κυκλική περιφορά των ουρανίων σωμάτων." [8] Η αντίθεση ανάμεσα στο θείο κόσμο της ουράνιας περιοδικότητας και το γήινο και φθαρτό κόσμο των ανθρώπων εκφράζει η αντίθεση ανάμεσα στο Είναι και το Φαίνεσθαι. Η αντίθεση που σχηματίζουν από τη μία μεριά ο του αιθέρα και της κυκλικής "τέλειας και άφθαρτης" κίνησης, και από την άλλη μεριά ο κόσμος των τεσσάρων άλλων στοιχείων και της ευθύγραμμης "ατελούς και φθαρτής" κίνησης" [9].

Η ευθύγραμμη κίνηση, λοιπόν, είναι ατελής και φθαρτή, δηλαδή, εφήμερη. Ο Δυτικός πολιτισμός κινείται βάση του ευθύγραμμου τρόπου σκέψης, δηλαδή, κάθε αρχή έχει και ένα τέλος... και μετά τι; Δεν υπάρχει αναγέννηση; Η αναγέννηση βρίσκεται στον ελληνικό κυκλικό τρόπο σκέψης.

Αποτέλεσμα της μετάπτωσης των ισημεριών είναι η Γαλαξιακή ευθυγράμμιση που συμβαίνει  κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο όταν ο ήλιος συμπέσει στο Γαλαξιακό ισημερινό (κύκλο), με τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος σε συζυγία.
Το σημείο της "Γαλαξιακής ευθυγράμμισης" τοποθετείται ανάμεσα στους αστερισμούς του Σκορπιού και του Τοξότη, στο κέντρο του Γαλαξία (πυρηνικό εξόγκωμα/ομφαλός). Τότε, προφανώς, ο Σκορπιός ευθυγραμμίζεται με τον Ωρίωνα (τον οποίο ούτως ή άλλως κυνηγά). Η ζώνη (3 αστέρες στη σειρά,ζ, ε, δ) του Ωρίωνα Κέφαλου "ευθυγραμμίζεται" από τη μία πλευρά με τον αστέρα Σείριο, το α του Μεγάλου Κυνός ενώ η προέκταση της ευθείας από την άλλη φθάνει στις Πλειάδες του Ταύρου!
Ο σπειροειδής Γαλαξίας μας ή ουράνιος ποταμός  έχει τις πηγές του, την αρχή του,  στο σημείο όπου ο Ωρίων πατά στο Λαγωό, ενώ το τέλος του βρίσκεται το κέντρο του Γαλαξία, δίπλα στο Σκορπιό. Όμως αφού δεν υπάρχει τέλος και αρχή, πάνω και κάτω, εκεί στο κέντρο το Γαλαξία κάτι άλλο συμβαίνει, για την ώρα διαβάζουμε ότι ήδη ανιχνεύτηκαν, το Νοέμβριο του 2010, εκλάμψεις ακτίνων γ, οι οποίες μπορεί να προέρχονται από μία τεράστια μαύρη τρύπα ή.... (physicsgg.blogspot.com).

Εκείνο, λοιπόν, που γίνεται αντιληπτό είναι ότι ο Σείριος, ο Ωρίων και ο Ταύρος "ευθυγραμμίζονται" με το κέντρο του Γαλαξία που βρίσκεται δίπλα στο Σκορπιό και το ηλιακό μας σύστημα, άλλως "η εκλειπτική του ηλιακού μας συστήματος ευθυγραμμίζεται με αυτήν του Σειρίου."
Εκτός από την ενέργεια των ακτίνων γ και την ευεργετική τους επίδραση στην ανθρωπότητα του πλανήτη μας, που δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω, συμβαίνει και κάτι ακόμη το οποίο θεωρώ σπουδαιότερο όλων, διότι είναι κλειδί για τις λύσεις πολλών αναπάντητων, μέχρι στιγμής, θεμάτων.
O Εύδοξος μιλά για τον κύκλο των 26 000 χρόνων. Ο Francisci Toleti, [10] στο έργο του Commentaria: σχόλια στα έργα του Εύδοξου, το οποίο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, στο κεφάλαιο 16 γράφει: Το γενέθλιον της Αθηνάς εορτάζεται κατά τον σημερινό μήνα Απρίλιο, εποχή κατά την οποία η Φύσις αλλάζει το πέπλο της και η Αθηνά μεταφέρει την Περσεφόνη επάνω στη γη... διότι σύμφωνα με τις μετρήσεις του Δημόκριτου και εκείνο που δίδασκε ο Αρχύτας, οι Πλανήτες και ο Συμπαντικός Διάκοσμος, λαμβάνουν το σχήμα των (ελληνικών) γραμμάτων σε μία χρονική περίοδο 26 000 ετών.
Ο Πλάτων στον Κρατύλο γράφει ότι εκείνοι που έδωσαν πρώτοι ονόματα στα πράγματα ήταν κάποιοι αστρονόμοι και διορατικοί, στον Τίμαιο επιβεβαιώνει λέγοντας ότι [...] ενώ τώρα η παρατήρηση της μέρας και της νύχτας, των μηνών, της εναλλαγής των ετών, των ισημεριών και των τροπικών, μας οδήγησε στην επινόηση του αριθμού [...].  Ακόμη, στην Πολιτεία λέει ότι τα γράμματα φαίνονται στην επιφάνεια του νερού ή σε καθρέφτη! [11]
Είναι γνωστό ότι τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου χρησιμοποιούνται ως γράμματα, αριθμοί και μουσικά σύμβολα-νότες, συνεπώς επινόηση των αριθμών σημαίνει επινόηση των γραμμάτων.
Το 1693 ο ακαδημαϊκός Jaugeon στο Description et perfection des Arts et Metiers έλεγε ότι το πρώτο αλφάβητο που έδωσε ο θεός στον άνθρωπο είναι το αλφάβητο των αγγέλων και στηρίζεται στους συνδυασμούς των διαφόρων άστρων.[12]

"ατενίζων τ΄ αστέρια"
Μ. Κυκλαδικής Τέχνης,
4360-2500 π.Χ

"μουσικός άρπας"
ΕΑΜ, αρ. 3908

Έχουμε, λοιπόν, τη μοναδική ευκαιρία να ατενίσουμε και εμείς το θέαμα σχηματισμού των γραμμάτων στον ουρανό, στρέφοντας το βλέμμα μας σε αυτόν, όπως ο "παρατηρητής" (star gazer) της 5ης-3ης π.Χ., από τη χερσόνησο της Καλλίπολης, στην Ανατολική Θράκη ή εκείνος ο άλλος, ο Κυκλαδίτης από την Κέρο, ο οποίος παρατηρώντας τα μουσικά σύμβολα/γράμματα στον ουρανό έπαιζε την άρπα του!!!

Μόνο θυμηθείτε, αν χρησιμοποιήσετε χάρτη του ουρανού, προσοχή διότι οι νοητές γραμμές που συνδέουν μεταξύ τους τ΄ άστρα, ώστε να σχηματιστούν τα διάφορα γεωμετρικά σχήματα των αστερισμών, δεν είναι πάντα ίδιες σ΄ όλους τους χάρτες, μπορεί να συνδέουν τα ίδια άστρα μεταξύ τους όταν αυτά βρίσκονται σε διαφορετικές θέσεις, όποτε η εικόνα του αστερισμού αλλάζει.



Σημειώσεις
[1] Αριστοτέλης, Μεταφυσικά, βιβλ. Λ, 2, 1013a και Λ, 8, 1073b.
[2] Κ. Αξελός, Ο Ηράκλειτος και η Φιλοσοφία, μτφ. Δ. Δημητριάδης, εκδ. Εξάντας, 1974/1986.
[3] R. H. Allen, Star-Names and their Meanings, Dover Publications, Inc., New York, (1899, 1963).
[4] C. Kerenyi, Ελευσίς, μτφ. Ελένη Παπαδοπούλου, Ιάμβλιχος 1999. // Εμπεδοκλής, περί φύσεως, απ.8=17 D-K, σ. 159, μτφ., εισ. σχλ. Α. Λάλου - Π. Σκαρσουλή, εκδ. του Εικοστού Πρώτου, 1999.
[5] αξίωμα της Στωϊκής φιλοσοφίας περί συμπαθείας μεταξύ όλων τωνμερών του κόσμου. Μ. Παπαθανασίου, "Iatromathematica (Medica; Astrology) il the late antiquity and the Byzantine period", Estratto da: Medicina nei Secoli Arte e Scienza, Vol. XI-N2-1999, Ant. Delfino Edidore.
[6] Umberto Galimberti, Gli equivoci dell' anima, ed. Feltrinelli, Milano 2009.
[7] Τίμαιος,92c.
[8] Φαίδρος, Τίμαιος 34a, 37a, Νόμοι, 898 ab.
[9] Κ. Παπαϊωάννου, Κόσμος και Ιστορία, Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2000.
[10] γεννήθηκε το 1532, φιλόσοφος και θεολόγος, από πολλούς θεωρείται ο επιφανέστερος εξηγητής της Βίβλου για την εποχή του και βαθύτατος γνώστης της αρχαίας ελληνικής σοφίας. Σωτηρίου Ηλίας, "Οι Έλληνες εκπολιτιστές του Σύμπαντος", περ. Τρίτο Μάτι, τ.159, Φεβρουάριος 2008.
[11] Κρατύλος, 401b, Τίμαιος, 47a. Πολιτεία, βιβλίο Γ'.
[12] Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού, τ. Δ, σελ. 113