Assassini, Ασσακηνοί, Αφγανιστάν
Μετά απ' όσα διάβασα....
Ασσασῖνοι, Assassin, Assasins, Assissini, Heissini ή Assasini-Assacini, Hashishin.
Ιταλικά assassinio σημαίνει uccisione = φόνος, uccisore είναι ο φονεύς, ενώ assassino είναι ο δολοφόνος, εκείνος που σκοτώνει με δόλο, προέρχεται από την αραβική hassasi . [1]
Assacani ή Assachini το s γίνεται ch και αυτό c ή s (όπως Ασσάνοιους-Aschanaeus).
Hassasi αραβικά σημαίνει "εκείνος που πίνει χασίς", έγινε η ονομασία αίρεσης στην οποία ηγείται ο "Γέρος του Βουνού". Η μορφή του "γέρου" γενικά συμβολίζει την πνευματική μορφή του ανθρώπου, εικονίζει τη "συγκέντρωση των πνευματικών δυνάμεων", σοφία.[2]
Στο Σουφισμό ο γέρος σοφός ονομάζεται Pir (πυρ;), είναι τίτλος για έναν Sufi, δάσκαλο, άγιο, που οδηγεί τους μαθητές στα μονοπάτια των Sufi.
Hash-Has-Χασίς έχει επικρατήσει να ονομάζεται μία, σκουρόχρωμη αποξηραμένη ρητίνη, (όπως το ήλεκτρον που σχετίζεται με το κεχρί), αυτή της κάνναβης, η οποία είναι μία μη-ναρκωτική ψυχοτρόπος ουσία που σε μικρές δόσεις προκαλεί ηρεμία και ελαφρύ ύπνο με ηδονικά όνειρα τα οποία συνοδεύονται από ευχάριστη αφύπνιση. [3] Συμπεραίνουμε ότι με την ονομασία χασίς ορίζουμε τη δράση της ρητίνης του φυτού κάνναβη και θα μπορούσε να ορίζει, επίσης, την ίδια δράση ρητίνης και άλλων φυτών.
Ορισμένοι μελετητές το ταυτίζουν με το μῶλυ, που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα προκειμένου ν' αντιμετωπίσει τα θέλγητρα και τα φάρμακα της Κίρκης. Η Κίρκη, όμως είναι θυγατέρα του Ήλιου και ο Ερμής Τρισμέγιστος, Ψυχοποπομπός και Αγγελιαφόρος των θεών, δηλαδή, εκείνος που βοηθά τον άνθρωπο να επικοινωνήσει με το θεϊκό κόσμο του ασυνείδητου, την περιοχή των θεών και των ψυχών. Η μουσική της λύρας, που κατασκεύασε ο Ερμής και χάρισε στον αδελφό του Απόλλωνα Λύκειο ή Κύνα, πρώτο ιατρό των θεών, προξενούσε στο μεγάλο θεό του πνευματικού ή αστρικού-αιθεριακού φωτός, ευχαρίστηση, έρωτα και γλυκό ύπνο. Το μώλυ, λοιπόν, απλώς αντιστοιχεί στο χασίς του υλικού κόσμου μας, δεν είναι! Είναι ουτοπία να το αναζητούμε ανάμεσα στα φυτά της γης. Κάποτε οι άνθρωποι είχαν την ικανότητα συνειδητά να συγκεντρώσουν τις πνευματικές τους δυνάμεις, αργότερα, όταν πια δεν μπορούσαν το επιτύγχαναν στον ύπνο τους! Ο χαρακτηρισμός γλυκύς (όχι βαθύς, ούτε ελαφρύς) ίσως αναφέρεται σε συγκεκριμένα εγκεφαλικά κύματα.
Η προέλευση της λέξης has - as ετυμολογικά παραπέμπει στο όνομα asaro (asarum) από το ελληνικό άσαρον, είδος φυτού των Aristolochiaceae, Αριστολοχία (άριστον-λοχεία), το οποίο έχει 500 είδη! Ένα είδος της χρησιμοποιούσε η σχολή του Ιπποκράτη για τους τοκετούς, στη Μαιευτική! Ακόμη, σύμφωνα με τον Θεόφραστο, χρησιμοποιήθηκε για δείγματα ερπετών και έλκη στο κεφάλι. Είχε δύναμη δυναμωτική και ερεθιστική του αιματικού συστήματος και μηναγωγή και ιδρωτική. [4]
Με την Μαιευτική συνδέεται η Πλειάς Μαία, μητέρα του Ερμή, που έδωσε το μώλυ στον Οδυσσέα. Με τον ίδιο τρόπο που έρχεται στον κόσμο ένα παιδί από τη μήτρα της κοιλίας, κατ΄ αντιστοιχία, έρχεται και μία ιδέα από τη μήτρα του νου, από το θεϊκό κόσμο του ασυνείδητου στο συνειδητό ανθρώπινο κόσμο. Έτσι, τη μαιευτική μέθοδο εφήρμοσε ο Σωκράτης.
Ασσασῖνοι, Assassin, Assasins, Assissini, Heissini ή Assasini-Assacini, Hashishin.
Ιταλικά assassinio σημαίνει uccisione = φόνος, uccisore είναι ο φονεύς, ενώ assassino είναι ο δολοφόνος, εκείνος που σκοτώνει με δόλο, προέρχεται από την αραβική hassasi . [1]
Assacani ή Assachini το s γίνεται ch και αυτό c ή s (όπως Ασσάνοιους-Aschanaeus).
Hassasi αραβικά σημαίνει "εκείνος που πίνει χασίς", έγινε η ονομασία αίρεσης στην οποία ηγείται ο "Γέρος του Βουνού". Η μορφή του "γέρου" γενικά συμβολίζει την πνευματική μορφή του ανθρώπου, εικονίζει τη "συγκέντρωση των πνευματικών δυνάμεων", σοφία.[2]
Στο Σουφισμό ο γέρος σοφός ονομάζεται Pir (πυρ;), είναι τίτλος για έναν Sufi, δάσκαλο, άγιο, που οδηγεί τους μαθητές στα μονοπάτια των Sufi.
Hash-Has-Χασίς έχει επικρατήσει να ονομάζεται μία, σκουρόχρωμη αποξηραμένη ρητίνη, (όπως το ήλεκτρον που σχετίζεται με το κεχρί), αυτή της κάνναβης, η οποία είναι μία μη-ναρκωτική ψυχοτρόπος ουσία που σε μικρές δόσεις προκαλεί ηρεμία και ελαφρύ ύπνο με ηδονικά όνειρα τα οποία συνοδεύονται από ευχάριστη αφύπνιση. [3] Συμπεραίνουμε ότι με την ονομασία χασίς ορίζουμε τη δράση της ρητίνης του φυτού κάνναβη και θα μπορούσε να ορίζει, επίσης, την ίδια δράση ρητίνης και άλλων φυτών.
Ορισμένοι μελετητές το ταυτίζουν με το μῶλυ, που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα προκειμένου ν' αντιμετωπίσει τα θέλγητρα και τα φάρμακα της Κίρκης. Η Κίρκη, όμως είναι θυγατέρα του Ήλιου και ο Ερμής Τρισμέγιστος, Ψυχοποπομπός και Αγγελιαφόρος των θεών, δηλαδή, εκείνος που βοηθά τον άνθρωπο να επικοινωνήσει με το θεϊκό κόσμο του ασυνείδητου, την περιοχή των θεών και των ψυχών. Η μουσική της λύρας, που κατασκεύασε ο Ερμής και χάρισε στον αδελφό του Απόλλωνα Λύκειο ή Κύνα, πρώτο ιατρό των θεών, προξενούσε στο μεγάλο θεό του πνευματικού ή αστρικού-αιθεριακού φωτός, ευχαρίστηση, έρωτα και γλυκό ύπνο. Το μώλυ, λοιπόν, απλώς αντιστοιχεί στο χασίς του υλικού κόσμου μας, δεν είναι! Είναι ουτοπία να το αναζητούμε ανάμεσα στα φυτά της γης. Κάποτε οι άνθρωποι είχαν την ικανότητα συνειδητά να συγκεντρώσουν τις πνευματικές τους δυνάμεις, αργότερα, όταν πια δεν μπορούσαν το επιτύγχαναν στον ύπνο τους! Ο χαρακτηρισμός γλυκύς (όχι βαθύς, ούτε ελαφρύς) ίσως αναφέρεται σε συγκεκριμένα εγκεφαλικά κύματα.
Η προέλευση της λέξης has - as ετυμολογικά παραπέμπει στο όνομα asaro (asarum) από το ελληνικό άσαρον, είδος φυτού των Aristolochiaceae, Αριστολοχία (άριστον-λοχεία), το οποίο έχει 500 είδη! Ένα είδος της χρησιμοποιούσε η σχολή του Ιπποκράτη για τους τοκετούς, στη Μαιευτική! Ακόμη, σύμφωνα με τον Θεόφραστο, χρησιμοποιήθηκε για δείγματα ερπετών και έλκη στο κεφάλι. Είχε δύναμη δυναμωτική και ερεθιστική του αιματικού συστήματος και μηναγωγή και ιδρωτική. [4]
Με την Μαιευτική συνδέεται η Πλειάς Μαία, μητέρα του Ερμή, που έδωσε το μώλυ στον Οδυσσέα. Με τον ίδιο τρόπο που έρχεται στον κόσμο ένα παιδί από τη μήτρα της κοιλίας, κατ΄ αντιστοιχία, έρχεται και μία ιδέα από τη μήτρα του νου, από το θεϊκό κόσμο του ασυνείδητου στο συνειδητό ανθρώπινο κόσμο. Έτσι, τη μαιευτική μέθοδο εφήρμοσε ο Σωκράτης.
Ash-As σημαίνει πυρ, τον ουρανό, τη ζωή, τον ήλιο, την ύπαρξη, το "θεμέλιο", ενώ Akasha είναι ο κόσμος που διαποτίζει τα πάντα και αρχικά σήμαινε "ακτινοβολία"- αίγλη! Είναι η μήτρα από την οποία αναδύθηκαν όλα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας και στην οποία κατέρχονται και πάλι τα πάντα. [5] Η ελληνική λέξη άα σημαίνει συστήματα ύδατος και η σανσ. ash ή ελ. αχ (Αχ-ελώος, Αχ-ίλλευς, Ίν-αχ-ος) παραπέμπουν στα "αρχικά ύδατα", δηλαδή, στην "ακτινοβολία"- αίγλη (Αιγαίο)! Έχει ενδιαφέρον το ρήμα ἀάω (αάσαν, Οδ.10.68) που σημαίνει ψυχικό άλγος, πόνος, οδύνη πάντα σε σχέση με το νου, "μυαλό" και άσάω, κόρος, πληθώρα, υπεραφθονία. Για να συμβεί μία γέννηση χρειάζεται ένα "θεμέλιο", χώρος προέλευσης εκείνου που γεννάται, εμείς σήμερα το λέμε "ουρανός".
Οι Ασσακηνοί ή Ασσακανοί, έθνος της Β. Ινδίας (Αφγανιστάν), πολύ πριν την ίδρυση της φονικής αίρεσης του 11 μ.Χ. αιώνα, προφανώς είχαν σχέση με τη μορφή του Γέροντα του Βουνού.
Στην περιοχή βρίσκεται ο Ασιατικός Καύκασος ή Παροπάνισος που ο Αριστοτέλης ονομάζει Παρνασσό, εκεί βρίσκεται και η θέση του χάσματος που αναφέρει ο Αιλιανός. [6]
Ο Αλέξανδρος με το στρατό του περνούσε μέσα από το Αφγανιστάν ολόκληρο το χειμώνα και την άνοιξη του 329 π.Χ. Το καλοκαίρι του 327 π.Χ. ο Αλέξανδρος προχώρησε εναντίον των Ασσακηνών, πήγε στη Μάσσαγα (Chadara), την σπουδαιότερη πόλη των Ασσακινών η οποία κυριεύθηκε με τον ίδιο τρόπο που κυριεύθηκε η Τύρος. Η άλωση της Τύρου συνεκίνησε μεν μέχρι περάτων τους Πέρσες και τους υπηκόους του μεγάλου βασιλέως, αλλά ούτε τον Δαρείο, ούτε τους εγγύς οικούντες Ιουδαίους και Σαμαρείτας έπεισε να εγκαταλείπωσι τον αγώνα. [7] Ύστερα πήγε στα Βάζιρα (Baricot) και μετά στην Άορνο. Μετά την κατάληψη της Άορνου επέστρεψε στη χώρα των Ασσακινών. Σε αυτό το σημείο υπάρχει ένα κενό 9 μηνών στις διηγήσεις που μας μεταφέρουν στην άνοιξη του 326 π.Χ.
Το Αφγανιστάν συνορεύει με το ΒΑ Πακιστάν και το Θιβέτ, ενώ ο Ινδός ποταμός φτάνει στις λίμνες του Θιβέτ όπου βρίσκονται οι πηγές του, έναν από τους ιερότερους τόπους του πλανήτη. Αναφέρεται πρώτη φορά το 1122-1116 π.Χ., αλλά ο Thomas Laird [8] αναφέρει ότι υπάρχουν ίχνη κατοίκησης 20 000 χρόνων. Εκεί βρίσκεται η L' Hassa - Lhassa - Lassa - Lasa! Η πανάρχαια λατρεία του Θιβέτ είναι η Boen,[9] την εισήγαγε ο Tonpa Shenrab που υπήρξε βασιλιάς της χώρας Olmo Lungring (lung-λυγξ), η οποία βρισκόταν δυτικά του Θιβέτ και σήμερα ταυτίζεται με την Περσία. Το Boen εισήχθει από το ΒΔ άκρο του Θιβέτ, από τη χώρα Zhang Zhung, ερείπια της πρωτεύουσας Khyunglung Ngulkhar σώζονται στην κοιλάδα Sutlej, ΝΔ του όρους Kailash. Με αυτή την πανάρχαια θρησκεία του Αιώνιου Boen, που σήμερα υποστηρίζεται ότι είναι αίρεση του Θιβετιανού Βουδισμού, πρέπει να συνδέεται ο "Γέρος του Βουνού".
Οι Ασσακηνοί ή Ασσακανοί, έθνος της Β. Ινδίας (Αφγανιστάν), πολύ πριν την ίδρυση της φονικής αίρεσης του 11 μ.Χ. αιώνα, προφανώς είχαν σχέση με τη μορφή του Γέροντα του Βουνού.
Στην περιοχή βρίσκεται ο Ασιατικός Καύκασος ή Παροπάνισος που ο Αριστοτέλης ονομάζει Παρνασσό, εκεί βρίσκεται και η θέση του χάσματος που αναφέρει ο Αιλιανός. [6]
Ο Αλέξανδρος με το στρατό του περνούσε μέσα από το Αφγανιστάν ολόκληρο το χειμώνα και την άνοιξη του 329 π.Χ. Το καλοκαίρι του 327 π.Χ. ο Αλέξανδρος προχώρησε εναντίον των Ασσακηνών, πήγε στη Μάσσαγα (Chadara), την σπουδαιότερη πόλη των Ασσακινών η οποία κυριεύθηκε με τον ίδιο τρόπο που κυριεύθηκε η Τύρος. Η άλωση της Τύρου συνεκίνησε μεν μέχρι περάτων τους Πέρσες και τους υπηκόους του μεγάλου βασιλέως, αλλά ούτε τον Δαρείο, ούτε τους εγγύς οικούντες Ιουδαίους και Σαμαρείτας έπεισε να εγκαταλείπωσι τον αγώνα. [7] Ύστερα πήγε στα Βάζιρα (Baricot) και μετά στην Άορνο. Μετά την κατάληψη της Άορνου επέστρεψε στη χώρα των Ασσακινών. Σε αυτό το σημείο υπάρχει ένα κενό 9 μηνών στις διηγήσεις που μας μεταφέρουν στην άνοιξη του 326 π.Χ.
Το Αφγανιστάν συνορεύει με το ΒΑ Πακιστάν και το Θιβέτ, ενώ ο Ινδός ποταμός φτάνει στις λίμνες του Θιβέτ όπου βρίσκονται οι πηγές του, έναν από τους ιερότερους τόπους του πλανήτη. Αναφέρεται πρώτη φορά το 1122-1116 π.Χ., αλλά ο Thomas Laird [8] αναφέρει ότι υπάρχουν ίχνη κατοίκησης 20 000 χρόνων. Εκεί βρίσκεται η L' Hassa - Lhassa - Lassa - Lasa! Η πανάρχαια λατρεία του Θιβέτ είναι η Boen,[9] την εισήγαγε ο Tonpa Shenrab που υπήρξε βασιλιάς της χώρας Olmo Lungring (lung-λυγξ), η οποία βρισκόταν δυτικά του Θιβέτ και σήμερα ταυτίζεται με την Περσία. Το Boen εισήχθει από το ΒΔ άκρο του Θιβέτ, από τη χώρα Zhang Zhung, ερείπια της πρωτεύουσας Khyunglung Ngulkhar σώζονται στην κοιλάδα Sutlej, ΝΔ του όρους Kailash. Με αυτή την πανάρχαια θρησκεία του Αιώνιου Boen, που σήμερα υποστηρίζεται ότι είναι αίρεση του Θιβετιανού Βουδισμού, πρέπει να συνδέεται ο "Γέρος του Βουνού".
Ινδός - Sindhu "ποταμός", Sind - Σινδ, σινδίς, ο "γέρων" (Ησύχιος).
"Γέρων" ο Ινδός "ποταμός" του Βουνού!
Με το hassis έκαναν θυσίες στο δαίμονα Αριμάνιο, διότι είναι αποτρεπτικό του κακού. Αριμάν ή Αρειμάνιος ονομάζεται το πνεύμα του κακού το οποίο νίκησε ο Ωρομάσδης (Ώρο(ς)-μάσδης), υπέρτατη θεότητα των αρχαίων Περσών και τότε ο κόσμος μεταβλήθηκε σε Παράδεισο. Ο Ωρομάσδης στόλισε τον ουρανό με άστρα και έθεσε επικεφαλής το Σείριο, α του Μεγάλου Κυνός, φύλακα και επόπτη τους. [10]
Αργότερα, το 765 μ.Χ, ιδρύεται η αίρεση ή μάλλον η αθεϊστική και ανατρεπτική οργάνωση των Ισμαηλιτών και ο Ισμαήλ θεωρήθηκε ο τελευταίος Μεσσίας! [11] Αρχικά εμφανίζονται στις όχθες του Ινδού και αργότερα ιδρύουν στο Κάϊρο τον "Οίκο της Σοφίας", σχολή με απόκρυφα δόγματα, μεγάλα μυστικά της αρχαίας γνώσης και μεγάλη φήμη σ' όλη την Ανατολή. Γρήγορα ο Ισμαηλιτισμός εξαπλώνεται στη Συρία και στην Περσία. Φίλος και μαθητής του ποιητή, μαθηματικού και αστρονόμου Kayyàm (11ος αι.) υπήρξε ο Hasan Ben Sabbah, ο οποίος πέθανε το 1124 σε ηλικία 70 ετών. Τούτος αφού πρώτα μυήθηκε στα απόκρυφα δόγματα των Ισμαηλιτών, ιδρύει τη νέα μυστική αίρεση στην Περσία, την αίρεση των Ασσασίνων και γίνεται αρχηγός τους υιοθετώντας τον τίτλο του "Γέροντα του Βουνού". Σκοπός της αίρεσης ήταν η τρομοκρατία δια του φόνου.
Ο Μάρκο Πόλο διηγείται ότι ο Γέρων για να φανατίσει τους οπαδούς του τους πότιζε με χασίς προκριμένου να ερεθίσει τις αισθήσεις τους. Έτσι "μεθυσμένους" τους μετέφεραν σε θαυμάσιους κήπους όπου ξυπνούσαν ανάμεσα σε θελκτικές γυναίκες που τους χάριζαν κάθε ηδονή (υλική κι όχι πνευματική) και γοητευτικές ελπίδες, τους αποκοίμιζαν πάλι με χασίς και τους μετέφεραν στα κρεβάτια τους. Όταν αυτοί οι απλοί άνθρωποι ξυπνούσαν νόμιζαν ότι είχαν απολαύσει για μερικές μέρες τις ηδονές του μελλοντικού παραδείσου των Ισμαηλιτών. Τίποτα δεν τους συγκρατούσε πια από το να εκτελούν τις διαταγές που λάμβαναν, σκότωναν τα θύματα τους με εγχειρίδιον χωρίς να αισθάνονται καμία τύψη.
Τα χρονικά των Σταυροφόρων, που μετέφεραν την ονομασία των Ασσασίνων στη Δυτική Ευρώπη με την έννοια του δολοφόνου, είναι γεμάτα από τέτοιες περιγραφές.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι οι Ασσασίνοι, όπως και άλλες μυστικές εταιρείες, είναι τέκνα του εβραϊσμού που επιδιώκει με την επικράτηση του την παράλυση κάθε πολιτικής και κοινωνικής αρχής.[12] Το ίδιο επιδιώκει το δόγμα των Παυλικιανών-Βογόμηλων, "τρομοκρατία" σωματική και ψυχολογική, τους οποίους η Άννα Κομνηνή ταυτίζει με τους Μανιχαίους.[13]
Επίσης συνδέονται με τους Ιππότες του Ναού, είχαν γνώση του σχεδίου του ναού του Σολομώντα και κατηγορήθηκαν για ότι έκαναν οι Ναϊτες και για ακόμη περισσότερα.
Ο κόμης της Καμπανίας (Champagne της Γαλλίας), ένας από τους πλουσιότερους άρχοντες της Ευρώπης, επισκέφθηκε τον "Γέροντα" Hasan και το 1124, έτος θανάτου του Hasan, γίνεται μέλος του Τάγματος των Φτωχών Ιπποτών του Χριστού, των Ναϊτών. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Hugo de Payen ευγενής από την Καμπανία, υποτελής του Κόμητος και (αναφέρεται ως) ιδρυτής του Τάγματος των Ναϊτών, στην αυλή του Κόμητος στη Καμπανία, παίρνει τον τίτλο του Μέγα Διδάσκαλου!
Η πολιτική ανάμιξη του Τάγματος των Ναϊτών δεν περιοριζόταν μόνο στη Χριστιανοσύνη. Είχαν σφυρηλατηθεί στενοί δεσμοί με το Μουσουλμανικό κόσμο, διατηρούσαν μυστικές συνδέσεις και με τους Ασσασίνους, οι οποίοι στο Ισλάμ ήταν ισοδύναμοι των Ναϊτών.
Γενικά η ιστορία των Ασσασίνων, όπως άλλωστε και των Ναϊτών, έχει συσκoτισθεί. Εκείνο, όμως, που κυρίως ενδιαφέρει είναι η ΑΡΧΗ, το "θεμέλιο", η περιοχή του κόσμου από τον οποίο προερχόμαστε, το πρωταρχικό ύδωρ, που δεν είναι η θάλασσα αλλά ο Ωκεανός-Ουρανός των αρχαίων, η Akasha, Αχ, Αίγλη, Ωκεανός ακτινοβολίας, ο κόσμος στον οποίο μεταβαίνουμε κατά τη διάρκεια του γλυκού ύπνου, εκεί όπου η ψυχή είναι ελεύθερη. Με αυτό τον κόσμο συνδέονται οι Ασσακηνοί, είναι, ίσως, ο λόγος που οδήγησε τον Αλέξανδρο εκεί. Αυτόν τον κόσμο προσπαθούν να σφετερισθούν οι Ασσασίνοι, όπως και οι "φτωχοί" Ναϊτες!
Από αυτό τον κόσμο προσπαθούν ακόμη σήμερα να μας απομακρύνουν, τον κόσμο που δίδαξε και υποστήριξε ο γλυκός Ιησούς, ο κόσμος της Ορθοδοξίας!
[1] Vocabolario della lingua italiana, Zanichielli, Bologna 1970.// Greek-English Lexicon Liddell&Scott, Oxford.
[2] Κλεάνθης Γρίβας.
[3] C.G. Jung, Τέσσερα Αρχέτυπα, μτφ. Γ. Μπαρουξής, Ιάμβλιχος, 1988.
[4] http://www.warezgr.com/ // ΒΟΤΑΝΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ, Δ. ΠΥΡΡΟΥ του Θετταλού, τ. Α΄, Αθήνα εκ της τυπογραφίας του Αγγ. Αγγελίδου, 1838.
[5] Ervin Laszlo, Η νέα επιστήμη και το Ακασικό πεδίο, μτφ. Γ. Μπαρουξής, εκδ. Αρχέτυπο, 2008.
[6] Ιστορία των ζώων, για τα θηρία της Ινδίας, XVI 2-22.
[7] Σπ. Λάμπρου, Ιστορία της Ελλάδος, τομ. Β', σ. 376, εκδ. Δημιουργία/Χαρίσης, 1998.
[8] The story of Tibet.
[9] Κωνστ. Δερβένης, άρθρο σε ανάλογη ιστοσελίδα.
[10] Πλούταρχος, "Περί Ίσιδος και Οσίριδος", 47.
[11] Ο Ισμαήλ ήταν απόγονος του εξάδελφου και γαμπρού του Μωάμεθ, Αλή. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια ΠΥΡΣΟΥ.
[12] Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του ΠΥΡΣΟΥ, λήμμα: Ασσασῖνοι.
[13] Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς, Βιβλ. Στ', Ι, ΙΙ, μτφ. Αλόη Σιδέρη, εκδ. Άγρα, 1990.
Με το hassis έκαναν θυσίες στο δαίμονα Αριμάνιο, διότι είναι αποτρεπτικό του κακού. Αριμάν ή Αρειμάνιος ονομάζεται το πνεύμα του κακού το οποίο νίκησε ο Ωρομάσδης (Ώρο(ς)-μάσδης), υπέρτατη θεότητα των αρχαίων Περσών και τότε ο κόσμος μεταβλήθηκε σε Παράδεισο. Ο Ωρομάσδης στόλισε τον ουρανό με άστρα και έθεσε επικεφαλής το Σείριο, α του Μεγάλου Κυνός, φύλακα και επόπτη τους. [10]
Αργότερα, το 765 μ.Χ, ιδρύεται η αίρεση ή μάλλον η αθεϊστική και ανατρεπτική οργάνωση των Ισμαηλιτών και ο Ισμαήλ θεωρήθηκε ο τελευταίος Μεσσίας! [11] Αρχικά εμφανίζονται στις όχθες του Ινδού και αργότερα ιδρύουν στο Κάϊρο τον "Οίκο της Σοφίας", σχολή με απόκρυφα δόγματα, μεγάλα μυστικά της αρχαίας γνώσης και μεγάλη φήμη σ' όλη την Ανατολή. Γρήγορα ο Ισμαηλιτισμός εξαπλώνεται στη Συρία και στην Περσία. Φίλος και μαθητής του ποιητή, μαθηματικού και αστρονόμου Kayyàm (11ος αι.) υπήρξε ο Hasan Ben Sabbah, ο οποίος πέθανε το 1124 σε ηλικία 70 ετών. Τούτος αφού πρώτα μυήθηκε στα απόκρυφα δόγματα των Ισμαηλιτών, ιδρύει τη νέα μυστική αίρεση στην Περσία, την αίρεση των Ασσασίνων και γίνεται αρχηγός τους υιοθετώντας τον τίτλο του "Γέροντα του Βουνού". Σκοπός της αίρεσης ήταν η τρομοκρατία δια του φόνου.
Ο Μάρκο Πόλο διηγείται ότι ο Γέρων για να φανατίσει τους οπαδούς του τους πότιζε με χασίς προκριμένου να ερεθίσει τις αισθήσεις τους. Έτσι "μεθυσμένους" τους μετέφεραν σε θαυμάσιους κήπους όπου ξυπνούσαν ανάμεσα σε θελκτικές γυναίκες που τους χάριζαν κάθε ηδονή (υλική κι όχι πνευματική) και γοητευτικές ελπίδες, τους αποκοίμιζαν πάλι με χασίς και τους μετέφεραν στα κρεβάτια τους. Όταν αυτοί οι απλοί άνθρωποι ξυπνούσαν νόμιζαν ότι είχαν απολαύσει για μερικές μέρες τις ηδονές του μελλοντικού παραδείσου των Ισμαηλιτών. Τίποτα δεν τους συγκρατούσε πια από το να εκτελούν τις διαταγές που λάμβαναν, σκότωναν τα θύματα τους με εγχειρίδιον χωρίς να αισθάνονται καμία τύψη.
Τα χρονικά των Σταυροφόρων, που μετέφεραν την ονομασία των Ασσασίνων στη Δυτική Ευρώπη με την έννοια του δολοφόνου, είναι γεμάτα από τέτοιες περιγραφές.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι οι Ασσασίνοι, όπως και άλλες μυστικές εταιρείες, είναι τέκνα του εβραϊσμού που επιδιώκει με την επικράτηση του την παράλυση κάθε πολιτικής και κοινωνικής αρχής.[12] Το ίδιο επιδιώκει το δόγμα των Παυλικιανών-Βογόμηλων, "τρομοκρατία" σωματική και ψυχολογική, τους οποίους η Άννα Κομνηνή ταυτίζει με τους Μανιχαίους.[13]
Επίσης συνδέονται με τους Ιππότες του Ναού, είχαν γνώση του σχεδίου του ναού του Σολομώντα και κατηγορήθηκαν για ότι έκαναν οι Ναϊτες και για ακόμη περισσότερα.
Ο κόμης της Καμπανίας (Champagne της Γαλλίας), ένας από τους πλουσιότερους άρχοντες της Ευρώπης, επισκέφθηκε τον "Γέροντα" Hasan και το 1124, έτος θανάτου του Hasan, γίνεται μέλος του Τάγματος των Φτωχών Ιπποτών του Χριστού, των Ναϊτών. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Hugo de Payen ευγενής από την Καμπανία, υποτελής του Κόμητος και (αναφέρεται ως) ιδρυτής του Τάγματος των Ναϊτών, στην αυλή του Κόμητος στη Καμπανία, παίρνει τον τίτλο του Μέγα Διδάσκαλου!
Η πολιτική ανάμιξη του Τάγματος των Ναϊτών δεν περιοριζόταν μόνο στη Χριστιανοσύνη. Είχαν σφυρηλατηθεί στενοί δεσμοί με το Μουσουλμανικό κόσμο, διατηρούσαν μυστικές συνδέσεις και με τους Ασσασίνους, οι οποίοι στο Ισλάμ ήταν ισοδύναμοι των Ναϊτών.
Γενικά η ιστορία των Ασσασίνων, όπως άλλωστε και των Ναϊτών, έχει συσκoτισθεί. Εκείνο, όμως, που κυρίως ενδιαφέρει είναι η ΑΡΧΗ, το "θεμέλιο", η περιοχή του κόσμου από τον οποίο προερχόμαστε, το πρωταρχικό ύδωρ, που δεν είναι η θάλασσα αλλά ο Ωκεανός-Ουρανός των αρχαίων, η Akasha, Αχ, Αίγλη, Ωκεανός ακτινοβολίας, ο κόσμος στον οποίο μεταβαίνουμε κατά τη διάρκεια του γλυκού ύπνου, εκεί όπου η ψυχή είναι ελεύθερη. Με αυτό τον κόσμο συνδέονται οι Ασσακηνοί, είναι, ίσως, ο λόγος που οδήγησε τον Αλέξανδρο εκεί. Αυτόν τον κόσμο προσπαθούν να σφετερισθούν οι Ασσασίνοι, όπως και οι "φτωχοί" Ναϊτες!
Από αυτό τον κόσμο προσπαθούν ακόμη σήμερα να μας απομακρύνουν, τον κόσμο που δίδαξε και υποστήριξε ο γλυκός Ιησούς, ο κόσμος της Ορθοδοξίας!
[1] Vocabolario della lingua italiana, Zanichielli, Bologna 1970.// Greek-English Lexicon Liddell&Scott, Oxford.
[2] Κλεάνθης Γρίβας.
[3] C.G. Jung, Τέσσερα Αρχέτυπα, μτφ. Γ. Μπαρουξής, Ιάμβλιχος, 1988.
[4] http://www.warezgr.com/ // ΒΟΤΑΝΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ, Δ. ΠΥΡΡΟΥ του Θετταλού, τ. Α΄, Αθήνα εκ της τυπογραφίας του Αγγ. Αγγελίδου, 1838.
[5] Ervin Laszlo, Η νέα επιστήμη και το Ακασικό πεδίο, μτφ. Γ. Μπαρουξής, εκδ. Αρχέτυπο, 2008.
[6] Ιστορία των ζώων, για τα θηρία της Ινδίας, XVI 2-22.
[7] Σπ. Λάμπρου, Ιστορία της Ελλάδος, τομ. Β', σ. 376, εκδ. Δημιουργία/Χαρίσης, 1998.
[8] The story of Tibet.
[9] Κωνστ. Δερβένης, άρθρο σε ανάλογη ιστοσελίδα.
[10] Πλούταρχος, "Περί Ίσιδος και Οσίριδος", 47.
[11] Ο Ισμαήλ ήταν απόγονος του εξάδελφου και γαμπρού του Μωάμεθ, Αλή. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια ΠΥΡΣΟΥ.
[12] Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του ΠΥΡΣΟΥ, λήμμα: Ασσασῖνοι.
[13] Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς, Βιβλ. Στ', Ι, ΙΙ, μτφ. Αλόη Σιδέρη, εκδ. Άγρα, 1990.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου