"Et in Arcadia ego", μυστήριον και μυστικισμός!

Nicolas Poussin
Οι βοσκοί της Αρκαδίας, 1627
"Et in Arcadia Ego"
Chatsworth, Devonshire Collection
 René d' Anjou: θεωρείται μία από τις σημαντικότερες μορφές του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Γεννήθηκε το 1408 (15ος αι.) και είχε μεταξύ άλλων τον τίτλο του κόμη του Bar, Provence, Piemont, Guise, δούκας της Καλαβρίας, του Anjou, της Λοραίνης, βασιλιάς της Ουγγαρίας, της  Nάπολης και Σικελίας, Aragon, Valencia, Majorca, Σαρδηνίας και κυρίως βασιλιάς της Ιερουσαλήμ!
Αυτός ο τίτλος επικαλεί μία συνέχεια η οποία επεκτείνεται προς τα πίσω στον Godfroi de Bouillon και τον αναγνώριζαν άλλοι Ευρωπαίοι ηγεμόνες.
Ήταν πολύ μορφωμένος και έγγραφε με τρόπο δημιουργικό και διαφωτιστικό τα δικά του βιβλία, συνέθετε ποιήματα και μυστικιστικές αλληγορίες.
Ήταν εμποτισμένος στις εσωτερικές παραδόσεις και στην αυλή του συμπεριλαμβανόταν ένας Εβραίος αστρολόγος, Καββαλιστές (αποκρυφιστές) και γνωστοί γιατροί, όπως ο Jean de Saint-Rémy, παππούς του Νοστράδαμου.
Μέσω της φιλίας  με τους Sforza του Μιλάνου ήρθε σ' επαφή με τους Medici της Φλωρεντίας. Το 1444 ο Cosimo di Medici ίδρυσε την πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη. Ίδρυσε και την Πλατωνική Ακαδημία της Φλωρεντίας το 1442 με παρότρυνση του μέγα και σοφού διδασκάλου Γεωργίου Γεμιστού ή Πλήθωνα, ο οποίος βρισκόταν στην Ιταλία για τη Σύνοδο της Φεράρα - Φλωρεντίας (1438-9). Στη Σύνοδο ο Πλήθων υποστήριξε τις απόψεις των Βυζαντινών και αντιτάχθηκε στη ένωση των εκκλησιών!
Αυτή η Σύνοδος φαίνεται ότι υπήρξε πολύ πιο σημαντική από την αξία που συνήθως της αποδίδεται.
Η αρχή της θεωρίας του Πλήθωνα βρίσκεται στα αρχαία ελληνικά μαντεία (μεγάλα ιερά κέντρα) και στο τέλος της προκύπτει μία παγκόσμια θρησκεία από την ένωση του Χριστιανισμού και του Ισλάμ (αρχαία Ελληνική λατρεία/Χριστιανισμός και Ζωροαστρισμός/Ισλάμ). Ο Πλήθων ήταν βαθύς γνώστης των φιλοσοφικών και θρησκευτικών συστημάτων, κυρίως του Πλάτωνα και των Νεοπλατωνικών, του Πλωτίνου και του Ιάμβλιχου, του Ισλάμ, του Ζωροαστρισμού και της εβραϊκής Καβάλα ώστε ο λόγος για τον οποίο δεν υποστήριξε την ένωση των εκκλησιών θα πρέπει να είναι (ακόμη) ισχυρός!
Θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι στους Δυτικούς λείπει η ελληνική έκφραση της χριστιανικής εμπειρίας.

Υποστηρίζεται ότι ο René συνέβαλλε σε κάποιο βαθμό στην ίδρυση των Ακαδημιών και πρόσθεσε ένα από τα συμβολικά θέματα τους, εκείνο της Αρκαδίας.
Et in Arcadia Ego, το ΕΓΩ στη χώρα του φωτός, χώρα της γνώσης, την Αρκαδία (αρκάς-αργάς = λευκός, λαμπερός) πεθαίνει και μένει καθαρή η γνώση του Εαυτού/Σύμπαντος!
Συχνά υποδηλώνεται από μία κρήνη ή επιτύμβια πλάκα που συνδέονται μ' ένα υπόγειο ρεύμα (στοά), το ρεύμα αυτό συχνά εξομοιώνεται με τον ποταμό Αλφειό, το κεντρικό ποτάμι της Αρκαδίας, που θεωρείται το ποτάμι της ζωής (μύθος Αρεθούσας, Σικελία).
Ακριβώς σ' αυτό το σημείο αρχίζουν τα πράγματα να μπερδεύονται διότι η δυτική παράδοση τα συνδέει με την "υπόγεια" (μυστική) εσωτερική παράδοση των Πυθαγορείων, των Γνωστικών, των Καβαλιστών και της Ερμητικής σκέψης.
Αντίθετα, οι Έλληνες Ορθόδοξοι γνωρίζουν καλά τη διαφορά του μυστηρίου από το μυστικισμό, όπως η διαφορά του φωτός από το σκοτάδι (έλλειψη φωτός) και της αλήθειας από το ψεύδος.
Μυστήριον θεωρείται κάθε θρησκευτική πράξη, ιερή τελετή δια μέσου της οποίας μεταδίδεται η Θεία Χάρη, και μόνο μεταφορικά ότι είναι μυστικό, δηλαδή, άγνωστο στους πολλούς. Η λατρεία που είναι προσιτή μόνο στους μύστες, των Ελευσινίων ή άλλων μυστηρίων στην αρχαιότητα και στους βαπτισμένους χριστιανούς (μύστες) οι οποίοι αρχικά διαχωρίζονται από τους μη βαπτισμένους οι οποίοι στέκονται στον Νάρθηκα της Εκκλησίας και όχι στον Κυρίως Ναό.
Τα άρρητα των μυστηρίων απευθύνονται στις ανώτερες βαθμίδες των μυστών. Μύστης ονομάζεται εκείνος που διδάχθηκε (μυήθηκε, μυώ) στην έννοια των μυστηρίων. Πρόκειται για γνώση που συνδέεται με την γνώση του εαυτού!Μύστης, όμως, μπορεί να γίνει ο καθένας, όπως ο καθένας μπορεί να γίνει μαθητής.  Από τους μαθητές άλλοι προχωρούν και άλλοι παραμένουν στάσιμοι.
Δογματικά, μυστήριο σημαίνει για τους έξω και την Καινή Διαθήκη (για τους μη μύστες και μη βαπτισμένους) κάτι κρυμμένο, ακατάληπτο και μυστηριώδες. Ενώ στους μέσους χρόνους μυστήρια ονόμαζαν τα λειτουργικά δράματα.
Μυώ σημαίνει κλείνω τα φυσικά μάτια και στρέφω το βλέμμα στο εσωτερικό μάτι του νου, στο τρίτο μάτι που βρίσκεται στο κέντρο του μετώπου. Έτσι η μύηση γίνεται εσωτερική αναγέννηση. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι όποιος γνωρίζει τον εαυτό του (όχι το εγώ του) γνωρίζει αυτόματα και το σύμπαν. Τα μυστήρια τα κρύβουμε εντός μας, βρίσκονται στην άγνωστη περιοχή  που πρέπει να φέρουμε στο φως (συνείδηση) και τότε γίνονται γνώση
Μυστικισμός, αντίθετα, ονομάζεται η συστηματική τήρηση μυστικότητας. Είναι έννοια για την οποία επικρατούσε και εξακολουθεί να επικρατεί μεγάλη σύγχυση!
Εσωτερισμός, εσωτερικές (esoteric) ή και ακροαματικοί ή εποπτικοί λόγοι ονομάζονται φιλοσοφικά οι διδασκαλίες του Αριστοτέλη, τις οποίες παρέδιδε τα πρωϊνά, μέσα σε άπλετο φως. Με αυτές αναφερόταν σε δύσκολα προβλήματα της φιλοσοφίας και προοριζόταν μόνο για τους μαθητές του οι οποίοι μπορούσαν να τον παρακολουθήσουν, αντίθετα τα μαθήματα της εσπέρας απευθύνονταν σε όλους, δηλαδή, ήταν πιο εύκολα και μπορούσαν και όσοι δεν παρακολουθούσαν τα πρωϊνά μαθήματα να τα καταλάβουν!
Όλες οι θρησκείες και τα σπουδαία φιλοσοφικά συστήματα έχουν πάντοτε δύο όψεις, μάλιστα για το Χριστιανισμό μιλούν ο Ωριγένης και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς.
Έτσι, ενώ  τα μυστήρια γίνονται γνώση και φως, ο μυστικισμός τα κρατά στο σκοτάδι της άγνοιας, με όποιες προεκτάσεις μπορεί να έχει αυτό.
Τα μυστήρια δεν έχουν σχέση με τίποτα το "υπόγειο", δεν υπάρχει "υπόγεια" εσωτερική παράδοση στους Πυθαγορείους, υπάρχουν μόνο βαθμοί μύησης, γνώσης. Όπως ένας μαθητής του δημοτικού δεν μπορεί να καταλάβει τα μαθήματα που διδάσκονται στο Πανεπιστήμιο, διότι πρώτα πρέπει να κτίσει τις βάσεις ώστε να μπορέσει να καταλάβει, και μάλιστα σωστά, το ίδιο συμβαίνει και με τα μυστήρια. Πρέπει κάποιος να μυηθεί και να προχωρήσει στη γνώση για να φτάσει κάποτε στη γνώση των Σοφών που κατέχουν τ' άρρητα (όσα κρύβει το πέπλο της Θεάς Αθηνάς Σοφίας).
Τα υπόγεια ρεύματα στη φύση υπάρχουν, η γνώση τους, δηλαδή οι διαδρομές τους και οι ιδιότητες τους, που πιθανόν διαφέρουν από εκείνες των υπέργειων υδάτων, φαίνεται ότι συνδέονται με τα άρρητα μυστήρια. Μία πηγή από την οποία αναβλύζει υπόγειο ρεύμα νερού, υπάρχει πάντα σε κάθε αρχαίο Ιερό. Εμείς, στη νεώτερη εποχή της ιστορίας το υπόγειο ρεύμα (επειδή δεν φαίνεται, όπως δεν φαίνεται ο εαυτός και η ψυχή) το έχουμε συνδέσει με το σκοτάδι και άρα με το φόβο που προκαλεί το άγνωστο και κατ' επέκταση με το φόβο του θανάτου!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις