Γραικοί - Έλληνες
Γραικοί ήταν το πρώτο κοινό όνομα των Ελλήνων, [1] από τη λέξη γραία.
Αία-Γαία-Γραία σημαίνει γη και γριά, δηλαδή, Μεγάλη Θεά Μητέρα, τη σοφή γυναίκα.
Η παλαιότερη γη, χώρα, η Γραικία.
Σώζεται ως το ομηρικό όνομα της Τανάγρας, Γραία, και του Ωρωπού [2] ενώ η ευρύτερη περιοχή λεγόταν Γραϊκή. [3] Αια-νή, Γρεβενά, κλπ.
Η ονομασία μας οδηγεί πολύ πίσω στο παρελθόν, στην εποχή πριν από τους Λέλεγες, τους Πελασγούς, τους Φλεγύες και τους Μινύες-Μινωϊτες, ακόμη και τον πρώτο Άργο!
Αυτό το παλαιότατο όνομα πρωτοχρησιμοποίησαν οι κάτοικοι της Ευρωπαϊκής ηπείρου, Graeci-Γραικοί, και αυτό εξακολουθούν να χρησιμοποιούν!
Το κοινό αυτό όνομα δια μέσου των χιλιετιών ακολούθησαν άλλα μέχρι τον τελευταίο Τρωϊκό πόλεμο, τότε το όνομα Γραικός αντικαταστάθηκε από το όνομα Έλλην. Στον πόλεμο της Τροίας, οι Έλληνες του Αχιλλέα υπήρξαν οι πιο ανδρείοι, γι' αυτό οι υπόλοιποι Γραικοί ή Πελασγοί ή ... υιοθέτησαν την ονομασία Έλληνες.
Η πόλη Έλλα (Σέλλα) βρισκόταν στη Θεσπρωτία, στη θέση της σημερινής Παραμυθιάς, και οι κάτοικοι της ίδρυσαν το ξεχωριστό βασίλειο των Ελλάνων, Ελλήνων, του οποίου ηγεμών υπήρξε ο Πυλέας, πατέρας του Αχιλλέα. Αυτοί ήταν Πελασγοί (Θεσπρωτοί, Χάονες και Μολοσσοί) της Πελασγειώτιδος Θεσπρωτίας (θέση πρώτη), οι οποίοι με χρησμό του μαντείου των Δελφών (αρχικά αφιερωμένο στην Γαία και τον Ποσειδώνα) μεταφέρθηκαν στην πεδιάδα του μαντείου της Δωδώνης. Το μαντείο της Δωδώνης ήταν αφιερωμένο στην Μεγάλη Μητέρα, Αφροδίτη-Διώνη (Δίας)/Ήρα και οι ιέρειες του ονομαζόταν Γραίες. Τη θέση της Μεγάλης Μητέρας πήρε ο πελασγικός Δίας που έφεραν μαζί τους οι Θεσπρωτοί.
Τότε οι κάτοικοι της υπόλοιπης Ευρώπης δεν ακολούθησαν αυτή την αλλαγή. Έτσι, οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν το παλαιό όνομα, το οποίο επί Ρωμαιοκρατίας επανήλθε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ρωμανία (Βυζάντιο). Γραικός=Έλληνας. Όταν ολοκληρώθηκε η μεταμόρφωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ελληνική Αυτοκρατορία (7ος αι.) και η λατινική αντικαταστάθηκε από την ελληνική γλώσσα στα επίσημα κρατικά έγγραφα χρησιμοποιήθηκε και πάλι το όνομα Έλληνες αντί του Graeci.
"Χαρακτηριστικά οι Βυζαντινοί οικειώθηκαν τότε μαζί με τον μεγαλόστομο ρωμαϊκό τίτλο το όνομα Έλληνες, όρος που έχασε με τον καιρό την έννοια του ειδωλολάτρη και ξαναβρήκε την ευγενή πολιτισμική του και εθνική σημασία [...]" [4]
Γραικός, Έλλην ή Ρωμαίος-Ρωμιός είναι ονομασίες του λαού μας, περιγράφουν την ιστορική του εξέλιξη και συνυπάρχουν!
Άλλωστε, για παράδειγμα, και εμείς χρησιμοποιούμε την παλαιά ονομασία της Γαλλίας. Η Γαλατία -Γαλλία- Gallia όταν εισέβαλαν οι Φράγκοι (γερμανικό φύλο) ονομάσθηκε France και οι Γαλάτες-Gaulois/Γάλλοι-Galli ονομάσθηκαν Φράγκοι. Οι Έλληνες (όχι άδικα διότι οι Φράγκοι διείσδυσαν ανάμεσα τους) αργότερα ονόμαζαν όλους τους δυτικούς Φράγκους. Ωστόσο, από τους δυτικούς, Φράγκοι - Francais σήμερα ονομάζονται επισήμως (παρά την Γαλλική Επανάσταση) μόνο εκείνοι για τους οποίους εμείς χρησιμοποιούμε την παλαιά τους ονομασία, οι Γάλλοι.
Παραπομπές & ενδεικτική Βιβλιογραφία
[1] Αριστοτέλης, Μετεωρ. Α, 14.
[2] κατά τον Αριστοτέλη, Στεφ. Βυζ. Ωρωπός.
[3] Θουκυδίδης. 2,23.
[4] Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Γιατί το Βυζάντιο, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2009, σ.191.
Ζεμπέλιος Σ., Βυζαντιναί Μελέται, εκδ. Ν.Χ. Φαλαδελφέως 1857, ανατύπωση Δ. Ν. Καραβίας, Αθήνα ΜΜΙ.
Μουσελίμη Σ., Ο Αρχαίος Άδης και το Νεκρομαντείο της Εφύρας, Ιωάννινα 1987.
Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις, μτφ., εισ. Ν. Παπαχατζής, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1976.
Αία-Γαία-Γραία σημαίνει γη και γριά, δηλαδή, Μεγάλη Θεά Μητέρα, τη σοφή γυναίκα.
Η παλαιότερη γη, χώρα, η Γραικία.
Σώζεται ως το ομηρικό όνομα της Τανάγρας, Γραία, και του Ωρωπού [2] ενώ η ευρύτερη περιοχή λεγόταν Γραϊκή. [3] Αια-νή, Γρεβενά, κλπ.
Η ονομασία μας οδηγεί πολύ πίσω στο παρελθόν, στην εποχή πριν από τους Λέλεγες, τους Πελασγούς, τους Φλεγύες και τους Μινύες-Μινωϊτες, ακόμη και τον πρώτο Άργο!
Αυτό το παλαιότατο όνομα πρωτοχρησιμοποίησαν οι κάτοικοι της Ευρωπαϊκής ηπείρου, Graeci-Γραικοί, και αυτό εξακολουθούν να χρησιμοποιούν!
Το κοινό αυτό όνομα δια μέσου των χιλιετιών ακολούθησαν άλλα μέχρι τον τελευταίο Τρωϊκό πόλεμο, τότε το όνομα Γραικός αντικαταστάθηκε από το όνομα Έλλην. Στον πόλεμο της Τροίας, οι Έλληνες του Αχιλλέα υπήρξαν οι πιο ανδρείοι, γι' αυτό οι υπόλοιποι Γραικοί ή Πελασγοί ή ... υιοθέτησαν την ονομασία Έλληνες.
Η πόλη Έλλα (Σέλλα) βρισκόταν στη Θεσπρωτία, στη θέση της σημερινής Παραμυθιάς, και οι κάτοικοι της ίδρυσαν το ξεχωριστό βασίλειο των Ελλάνων, Ελλήνων, του οποίου ηγεμών υπήρξε ο Πυλέας, πατέρας του Αχιλλέα. Αυτοί ήταν Πελασγοί (Θεσπρωτοί, Χάονες και Μολοσσοί) της Πελασγειώτιδος Θεσπρωτίας (θέση πρώτη), οι οποίοι με χρησμό του μαντείου των Δελφών (αρχικά αφιερωμένο στην Γαία και τον Ποσειδώνα) μεταφέρθηκαν στην πεδιάδα του μαντείου της Δωδώνης. Το μαντείο της Δωδώνης ήταν αφιερωμένο στην Μεγάλη Μητέρα, Αφροδίτη-Διώνη (Δίας)/Ήρα και οι ιέρειες του ονομαζόταν Γραίες. Τη θέση της Μεγάλης Μητέρας πήρε ο πελασγικός Δίας που έφεραν μαζί τους οι Θεσπρωτοί.
Τότε οι κάτοικοι της υπόλοιπης Ευρώπης δεν ακολούθησαν αυτή την αλλαγή. Έτσι, οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν το παλαιό όνομα, το οποίο επί Ρωμαιοκρατίας επανήλθε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ρωμανία (Βυζάντιο). Γραικός=Έλληνας. Όταν ολοκληρώθηκε η μεταμόρφωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ελληνική Αυτοκρατορία (7ος αι.) και η λατινική αντικαταστάθηκε από την ελληνική γλώσσα στα επίσημα κρατικά έγγραφα χρησιμοποιήθηκε και πάλι το όνομα Έλληνες αντί του Graeci.
"Χαρακτηριστικά οι Βυζαντινοί οικειώθηκαν τότε μαζί με τον μεγαλόστομο ρωμαϊκό τίτλο το όνομα Έλληνες, όρος που έχασε με τον καιρό την έννοια του ειδωλολάτρη και ξαναβρήκε την ευγενή πολιτισμική του και εθνική σημασία [...]" [4]
Γραικός, Έλλην ή Ρωμαίος-Ρωμιός είναι ονομασίες του λαού μας, περιγράφουν την ιστορική του εξέλιξη και συνυπάρχουν!
Άλλωστε, για παράδειγμα, και εμείς χρησιμοποιούμε την παλαιά ονομασία της Γαλλίας. Η Γαλατία -Γαλλία- Gallia όταν εισέβαλαν οι Φράγκοι (γερμανικό φύλο) ονομάσθηκε France και οι Γαλάτες-Gaulois/Γάλλοι-Galli ονομάσθηκαν Φράγκοι. Οι Έλληνες (όχι άδικα διότι οι Φράγκοι διείσδυσαν ανάμεσα τους) αργότερα ονόμαζαν όλους τους δυτικούς Φράγκους. Ωστόσο, από τους δυτικούς, Φράγκοι - Francais σήμερα ονομάζονται επισήμως (παρά την Γαλλική Επανάσταση) μόνο εκείνοι για τους οποίους εμείς χρησιμοποιούμε την παλαιά τους ονομασία, οι Γάλλοι.
Παραπομπές & ενδεικτική Βιβλιογραφία
[1] Αριστοτέλης, Μετεωρ. Α, 14.
[2] κατά τον Αριστοτέλη, Στεφ. Βυζ. Ωρωπός.
[3] Θουκυδίδης. 2,23.
[4] Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Γιατί το Βυζάντιο, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2009, σ.191.
Ζεμπέλιος Σ., Βυζαντιναί Μελέται, εκδ. Ν.Χ. Φαλαδελφέως 1857, ανατύπωση Δ. Ν. Καραβίας, Αθήνα ΜΜΙ.
Μουσελίμη Σ., Ο Αρχαίος Άδης και το Νεκρομαντείο της Εφύρας, Ιωάννινα 1987.
Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις, μτφ., εισ. Ν. Παπαχατζής, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1976.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου