"Ο Άνθρωπος που φύτευε δένδρα"

Από πολύ μικρή ηλικία, από το νηπιαγωγείο, είχα την εξαιρετική τύχη να έχω μία δασκάλα που μ΄ έμαθε και συνέχισε να με μαθαίνει ένα σωρό πράγματα μέχρι και τώρα που ... μεγάλωσα, μεγάλωσα. Μία μέρα μου χάρισε αυτό το μικρού σχήματος βιβλίο με το σπουδαίο περιεχόμενο!

Αρχίζει:

Για ν΄ αποκαλύψεις τα εξαιρετικά χαρίσματα του χαρακτήρα κάποιου ανθρώπου, πρέπει να έχεις την καλή τύχη να παρατηρείς τη δράση του για πολλά χρόνια. Αν αυτή η δράση στερείται εγωϊσμού, αν το κίνητρο της είναι μία απαράμιλλη γενναιοδωρία, αν είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν κρύβει καμμιά υστεροβουλία και, επί πλέον, έχει αφήσει ορατά σημάδια επάνω στη γη, τότε χωρίς αμφιβολία βρισκόμαστε μπροστά σε έναν εξαίρετο χαρακτήρα.

... άρχισε να φτιάχνει τρύπες στο χώμα με το σιδερένιο ταβδί του. Σε κάθε τρύπα τοποθετούσε ένα βελανίδι και στη συνέχεια το κάλυπτε ξαναγεμίζοντας την τρύπα. Φύτευε βελανιδιές...

και τελειώνει:

Όταν συλλογίζομαι ότι ένας άνθρωπος, οπλισμένος μόνο με τις δικές του σωματικές και πνευματικές δυνάμεις, μπόρεσε να κάνει να αναβλύσει αυτή η Γη της Επαγγελίας από την ερημιά, μου δημιουργείται η πεποίθηση και η αισιοδοξία ότι η ανθρωπότητα είναι αξιοθαύμαστη. Αλλά όταν λογαριάζω την ακούραστη πνευματική γενναιοδωρία και την επίμονη προσφορά που χρειάστηκε για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα, αισθάνομαι απέραντο σεβασμό γι' αυτό το γεροντάκι, τον απλό αγρότη που κατάφερε να δημιουργήσει ένα έργο αντάξιο του Θεού!

Ο Ελζεάρ Μπουφιέ πέθανε ειρηνικά το 1947 στο γεροκομείο του Βανόν.