"... για την Κύπρο θα πρέπει να γνωρίζεις ότι..." Μέρος Γ΄
"Έτσι οι Κύπροιοι αποφάσισαν τον αγώνα της ΕΟΚΑ..."
Η ΕΟΚΑ ανίκητη προστάζει:
να η ασπίδα, "ταν ή επί τας".
Πυρσό στο χέρι απ' την φωτιά του Μαραθώνα
μπροστά πηγαίνει ο Διγενής.
Κι η ΕΟΚΑ θρύλος μας φωνάζει:
Εμπρός παιδιά στο δρόμο της τιμής.
Εμπρός, στη γη κανείς μη σκύψη
η Ελλάδα κάθε της παιδί
να στεφανώση με δάφνης κλώνια
στα μαρμαρένια αλώνια καρτερεί.
"Οι Άγγλοι τότε οργάνωσαν την αντί ΕΟΚΑ... Και τότε ηύραν τον Μακάριο!... Το 1958 έχουμε τους πρώτους πρόσφυγες από το μικτό χωριό Ομορφίτα (Λεθκωσία)... οι Τούρκοι πήραν το Ok για δικαιώματα. Κι ήλθε το 1959 όταν συμφώνησαν με την υπογραφή του Καραμανλή...[1] Ο Διγενής δέχθηκε να φύγει... και τ' όνειρο τινάχθηκε στον αέρα με την προδοσία του Φώτη Πίλλα... τον έκαψαν ζωντανό, έτσι να μην υπάρχει ούτε μία φωνή..."
Ήδη από το 1960 η Κύπρος ετέθη υπό την ουσιαστική εγγ΄θηση της Τουρκίας και ίσως ο ελληνισμός δορυφοροποιούνταν στο σύνολο του γύρω από την Τουρκία, φυσικά στα πλαίσια του δυτικού ιμπεριαλιστικού συστήματος.
"Το 1960, λοιπόν, έχουμε Δημοκρατία και δημιουργία μίας νέας τάξης αστών με αντιπροσωπείες, μονοπώλια, κλπ., δοσμένα όλα από την Αγγλιτέρα. Όπως καταλαβαίνεις το χρήμα διαφθείρει τα πάντα. Το 1963 ο Εγγλέζος έπεισε τον Μακάριο ν' αλλάξει το Σύνταγμα! Ως φυσικό οι Τούρκοι αντέδρασαν, παρ' όλο που δεν υπέγραψαν να λειτουργεί ο προϋπολογισμός... Κι έτσι έχουμε φασαρίες."
Έχουμε την καταγγελία του Συντάγματος το 1963 με 13 σημεία του Μακαρίου. Την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων απ' την κυβέρνηση. Μετά αρχίζουν τα σχέδια. Η βαθμιαία είσοδος, η φυσική παρουσία του διεθνούς παράγοντα στη νήσο, μέσω του ΟΗΕ...
"Το 1964 μία προβοκάτσια φέρνει τα Τούρκικα αεροπλάνα να βομβαρδίζουν και οι Τουρκοκύπριοι σε όλα τα χωριά κάνουν επανάσταση... έκαναν ένα θύλακα στην Κερύνεια-Λευκωσία και μοίρασαν τη Λευκωσία (πράσινη γραμμή). Τότε φέραμε την ΕΛΔΥΚ και την ΤΟΥΡΔΥΚ[2] μ' εκείνο το Μεν Χαμπάρ Ασκέρ του Μακαρίου κι έτσι οι Τούρκοι επέστρεψαν με στρατό!! Θυμάμαι πάρα πολύ καλά τα γεγονότα. Ακόμη βουϊζουν μέσα μου... τα κανόνια και οι Τουρκάλες... που εγκλώβισαν τα ελληνόπουλα στο σχολείο... Απ' εκεί οργανώνοντο κι έλεγχος μέσα στα τουρκοχώρια δεν υπήρχε. Να ειδείς τις Τουρκάλες να πολεμούν με φερετζέ... Οι βιασμοί και οι φόνοι στην Καρπασία όπου εγκλωβίστηκαν έγιναν από Τουρκοκύπριους. Να ξέρεις, είδα παιδί με βούλα στο στήθος... δεν θέλησα να γεννήσω κορίτσι..."
Εκείνη την περίοδο διακυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, στα πλαίσια μίας δειλής στρατηγικής που έπρεπε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα η Ελλάδα, κατάφερε να έχει 10.000 στρατιώτες στην Κύπρο ήδη από το 1964. Αυτή η προσπάθεια ήταν ο κύριος λόγος της πτώσης του Γ. Παπανδρέου και της ανακουφιστικής, για εκείνη την εποχή, δημοκρατίας του (αποστασία Κ. Μητσοτάκη με τη στήριξη του Βασιλέα, που διεκδικούσε το Υπουργείο Αμύνης, και Αμερικανών). [3]
Ιδιαίτερα μετά το 1967 η κατάσταση της Κύπρου οδηγούνταν προς την τραγωδία. Η ελληνική Χούντα απέσυρε τον πρώτο χρόνο (Δεκ. 1967) τη στρατιωτική δύναμη από το νησί.
"Οι Κύπριοι έφτιαχναν ξενοδοχεία, μάζευαν πλούτο... Το 1967 πάλιν βομβαρδισμοί. Κι ύστερα έχουμε την ΕΟΚΑ Β' όπου ζητούσε ΕΝΩΣΗ κι έχουμε το στρατό του Μακαρίου... μέχρι που οι Τούρκοι με το OK των Εγγλέζων έκαναν απόβαση."
Τα γεγονότα του 1974 ήταν το σκηνικό του τέλους μίας ολόκληρης εποχής. Μπορεί η Δημοκρατία να ξαναήρθε στην Ελλάδα με το αίμα των Κυπρίων αδελφών μας και ορισμένων Ελλήνων που πολέμησαν και προδόθηκαν μαζί τους, αλλά η αυλαία του Κυπριακού, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έκλεισε αφού είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού θεάτρου.
Οι έννοιες έχουν αντιστραφεί, καλλιεργείται η άποψη ότι το συναίσθημα της ηττοπάθειας μας στα εθνικά θέματα θα αντικαταστήσει η "τιμή' να ονομαζόμαστε ευρωπαίοι πολίτες, εμείς που είμαστε οι πρώτοι ευρωπαίο πολίτες! Και πάλι το χρήμα κάνει τη δουλειά του (επιδοτήσεις, δάνεια, διαπλοκές, διαφθορά)! Φτάσαμε στο σημείο οι Κύπριοι να χρειάζεται να διευκρινίζουν ότι το γένος τους είναι Ελληνικό και ότι η ακριτική Κύπρος στο σύνολο της είναι Ελληνική (τα περί τουρκικής μειονότητας είναι αυτονόητα).
Εμείς, λοιπόν, που κάθε χρόνο τιμούμε το "Πολυτεχνείο", που κατεβήκαμε στους δρόμους για το "Σκοπιανό", την υπόθεση "Οτσαλάν", τους βομβαρδισμούς στην Γιοτγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη, εμείς οι πολίτες της Ελλάδας τι κάνουμε για την Κύπρο;
Η Κύπρος είναι ακριτικό, ελληνικό έδαφος υπό κατοχή. Η Ελλάδα σήμερα γεωγραφικά είναι μικρή αλλά μπορεί να είναι δυνατή. Το μέλλον της κανείς δεν το αποφασίζει εκτός από τους πολίτες της. Είναι βολικό να υποστηρίζουμε ότι όλα έχουν αποφασισθεί από τους "μεγάλους" και δεν μπορεί τίποτα ν' αλλάξει από τα προαποφασισμένα. Δυσάρεστο να το ακούει κανείς αλλά μην αυταπατάσθε, ΕΜΕΙΣ, οι πολίτες, ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ! Εμείς είμαστε υπεύθυνοι, ο καθ' ένας μας ξεχωριστά, για κάθε παιδί, γοα κάθε μάνα, για κάθε γέροντα που υποφέρει. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι αφού κατανοήσουμε ότι Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη και Κύπρος (ολόκληρη) δεν είναι θέματα ξεχωριστά αλλά ένα, να πούμε ότι ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ δεν διαπραγματευόμαστε, ούτε για όλο το χρυσάφι του κόσμου, ούτε για ένα Jeep και μία πισίνα, και ν΄ αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Τούτο το κείμενο γράφτηκε προς τιμήν ενός γέροντα ο οποίος παρ' όλο που είχε περιουσία μεγάλη κι όταν έγινε το κακό στην Κύπρο μπορούσε να πάει να ζήσει σε καινούργιο σπίτι με απαστράπτοντα μάρμαρα, καναπέδες και πισίνες, μαζί με την οικογένεια του, "δεν πήγε αλλά ακολούθησε εκείνους που αναγκάστηκαν να πάνε σε αντίσκηνα, στην παράγκα κι ύστερα σε τούβλινο δωμάτιο. Μπήκε στη γραμμή για το συσσλιτιο... κι όλο μιλούσε για τ' άστρα, κι όλο για τ' αρχαία..." για την ψυχή που ζωντανεύει τους τόπους, διότι ένα τοπίο είναι η προβολή της ψυχής ενός λαού πάνω στην ύλη! [4]
Αυτό είναι ΠΑΤΡΙΔΑ, η ψυχή/αίμα που ποτίζει τη γη/κόκκαλα των προγόνων.
[1]Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, 11 και 19 Φεβρουαρίου 1959. Είναι προφανές ότι η κυπριακή ανεξαρτησία είναι ευθύς εξ' αρχής υπονομευμένη.
[2] Ελδύκ, ελληνικές δυνάμεις που πάνε στην Κύπρο. Τουρδύκ, τουρκικές δυνάμεις που πάνε στην Κύπρο.
[3] Με εντολή του βασιλιά Κωνσταντίνου και παραβίαση του πολιτεύματος, "Ιουλιανά", υπόυεση "Ασπίδα". Ανάμιξη Αμερικανών.
[4] Οδ. Ελύτης τα δημόσια και τα ιδιωτικά, εκδ. Ίκαρος.
 |
| Συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας, ο ΔΙΓΕΝΗΣ, αρχηγός ΕΟΚΑ |
Ύμνος της ΕΟΚΑ
Εμπρός, εμπρός η ΕΟΚΑ κράζει
η γη ας βροντήση όπου πατάς Η ΕΟΚΑ ανίκητη προστάζει:
να η ασπίδα, "ταν ή επί τας".
Πυρσό στο χέρι απ' την φωτιά του Μαραθώνα
μπροστά πηγαίνει ο Διγενής.
Κι η ΕΟΚΑ θρύλος μας φωνάζει:
Εμπρός παιδιά στο δρόμο της τιμής.
Εμπρός, στη γη κανείς μη σκύψη
η Ελλάδα κάθε της παιδί
να στεφανώση με δάφνης κλώνια
στα μαρμαρένια αλώνια καρτερεί.
"Οι Άγγλοι τότε οργάνωσαν την αντί ΕΟΚΑ... Και τότε ηύραν τον Μακάριο!... Το 1958 έχουμε τους πρώτους πρόσφυγες από το μικτό χωριό Ομορφίτα (Λεθκωσία)... οι Τούρκοι πήραν το Ok για δικαιώματα. Κι ήλθε το 1959 όταν συμφώνησαν με την υπογραφή του Καραμανλή...[1] Ο Διγενής δέχθηκε να φύγει... και τ' όνειρο τινάχθηκε στον αέρα με την προδοσία του Φώτη Πίλλα... τον έκαψαν ζωντανό, έτσι να μην υπάρχει ούτε μία φωνή..."
Ήδη από το 1960 η Κύπρος ετέθη υπό την ουσιαστική εγγ΄θηση της Τουρκίας και ίσως ο ελληνισμός δορυφοροποιούνταν στο σύνολο του γύρω από την Τουρκία, φυσικά στα πλαίσια του δυτικού ιμπεριαλιστικού συστήματος.
"Το 1960, λοιπόν, έχουμε Δημοκρατία και δημιουργία μίας νέας τάξης αστών με αντιπροσωπείες, μονοπώλια, κλπ., δοσμένα όλα από την Αγγλιτέρα. Όπως καταλαβαίνεις το χρήμα διαφθείρει τα πάντα. Το 1963 ο Εγγλέζος έπεισε τον Μακάριο ν' αλλάξει το Σύνταγμα! Ως φυσικό οι Τούρκοι αντέδρασαν, παρ' όλο που δεν υπέγραψαν να λειτουργεί ο προϋπολογισμός... Κι έτσι έχουμε φασαρίες."
Έχουμε την καταγγελία του Συντάγματος το 1963 με 13 σημεία του Μακαρίου. Την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων απ' την κυβέρνηση. Μετά αρχίζουν τα σχέδια. Η βαθμιαία είσοδος, η φυσική παρουσία του διεθνούς παράγοντα στη νήσο, μέσω του ΟΗΕ...
"Το 1964 μία προβοκάτσια φέρνει τα Τούρκικα αεροπλάνα να βομβαρδίζουν και οι Τουρκοκύπριοι σε όλα τα χωριά κάνουν επανάσταση... έκαναν ένα θύλακα στην Κερύνεια-Λευκωσία και μοίρασαν τη Λευκωσία (πράσινη γραμμή). Τότε φέραμε την ΕΛΔΥΚ και την ΤΟΥΡΔΥΚ[2] μ' εκείνο το Μεν Χαμπάρ Ασκέρ του Μακαρίου κι έτσι οι Τούρκοι επέστρεψαν με στρατό!! Θυμάμαι πάρα πολύ καλά τα γεγονότα. Ακόμη βουϊζουν μέσα μου... τα κανόνια και οι Τουρκάλες... που εγκλώβισαν τα ελληνόπουλα στο σχολείο... Απ' εκεί οργανώνοντο κι έλεγχος μέσα στα τουρκοχώρια δεν υπήρχε. Να ειδείς τις Τουρκάλες να πολεμούν με φερετζέ... Οι βιασμοί και οι φόνοι στην Καρπασία όπου εγκλωβίστηκαν έγιναν από Τουρκοκύπριους. Να ξέρεις, είδα παιδί με βούλα στο στήθος... δεν θέλησα να γεννήσω κορίτσι..."
Εκείνη την περίοδο διακυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, στα πλαίσια μίας δειλής στρατηγικής που έπρεπε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα η Ελλάδα, κατάφερε να έχει 10.000 στρατιώτες στην Κύπρο ήδη από το 1964. Αυτή η προσπάθεια ήταν ο κύριος λόγος της πτώσης του Γ. Παπανδρέου και της ανακουφιστικής, για εκείνη την εποχή, δημοκρατίας του (αποστασία Κ. Μητσοτάκη με τη στήριξη του Βασιλέα, που διεκδικούσε το Υπουργείο Αμύνης, και Αμερικανών). [3]
Ιδιαίτερα μετά το 1967 η κατάσταση της Κύπρου οδηγούνταν προς την τραγωδία. Η ελληνική Χούντα απέσυρε τον πρώτο χρόνο (Δεκ. 1967) τη στρατιωτική δύναμη από το νησί.
"Οι Κύπριοι έφτιαχναν ξενοδοχεία, μάζευαν πλούτο... Το 1967 πάλιν βομβαρδισμοί. Κι ύστερα έχουμε την ΕΟΚΑ Β' όπου ζητούσε ΕΝΩΣΗ κι έχουμε το στρατό του Μακαρίου... μέχρι που οι Τούρκοι με το OK των Εγγλέζων έκαναν απόβαση."
Τα γεγονότα του 1974 ήταν το σκηνικό του τέλους μίας ολόκληρης εποχής. Μπορεί η Δημοκρατία να ξαναήρθε στην Ελλάδα με το αίμα των Κυπρίων αδελφών μας και ορισμένων Ελλήνων που πολέμησαν και προδόθηκαν μαζί τους, αλλά η αυλαία του Κυπριακού, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έκλεισε αφού είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού θεάτρου.
Οι έννοιες έχουν αντιστραφεί, καλλιεργείται η άποψη ότι το συναίσθημα της ηττοπάθειας μας στα εθνικά θέματα θα αντικαταστήσει η "τιμή' να ονομαζόμαστε ευρωπαίοι πολίτες, εμείς που είμαστε οι πρώτοι ευρωπαίο πολίτες! Και πάλι το χρήμα κάνει τη δουλειά του (επιδοτήσεις, δάνεια, διαπλοκές, διαφθορά)! Φτάσαμε στο σημείο οι Κύπριοι να χρειάζεται να διευκρινίζουν ότι το γένος τους είναι Ελληνικό και ότι η ακριτική Κύπρος στο σύνολο της είναι Ελληνική (τα περί τουρκικής μειονότητας είναι αυτονόητα).
Εμείς, λοιπόν, που κάθε χρόνο τιμούμε το "Πολυτεχνείο", που κατεβήκαμε στους δρόμους για το "Σκοπιανό", την υπόθεση "Οτσαλάν", τους βομβαρδισμούς στην Γιοτγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη, εμείς οι πολίτες της Ελλάδας τι κάνουμε για την Κύπρο;
Η Κύπρος είναι ακριτικό, ελληνικό έδαφος υπό κατοχή. Η Ελλάδα σήμερα γεωγραφικά είναι μικρή αλλά μπορεί να είναι δυνατή. Το μέλλον της κανείς δεν το αποφασίζει εκτός από τους πολίτες της. Είναι βολικό να υποστηρίζουμε ότι όλα έχουν αποφασισθεί από τους "μεγάλους" και δεν μπορεί τίποτα ν' αλλάξει από τα προαποφασισμένα. Δυσάρεστο να το ακούει κανείς αλλά μην αυταπατάσθε, ΕΜΕΙΣ, οι πολίτες, ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ! Εμείς είμαστε υπεύθυνοι, ο καθ' ένας μας ξεχωριστά, για κάθε παιδί, γοα κάθε μάνα, για κάθε γέροντα που υποφέρει. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι αφού κατανοήσουμε ότι Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη και Κύπρος (ολόκληρη) δεν είναι θέματα ξεχωριστά αλλά ένα, να πούμε ότι ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ δεν διαπραγματευόμαστε, ούτε για όλο το χρυσάφι του κόσμου, ούτε για ένα Jeep και μία πισίνα, και ν΄ αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Τούτο το κείμενο γράφτηκε προς τιμήν ενός γέροντα ο οποίος παρ' όλο που είχε περιουσία μεγάλη κι όταν έγινε το κακό στην Κύπρο μπορούσε να πάει να ζήσει σε καινούργιο σπίτι με απαστράπτοντα μάρμαρα, καναπέδες και πισίνες, μαζί με την οικογένεια του, "δεν πήγε αλλά ακολούθησε εκείνους που αναγκάστηκαν να πάνε σε αντίσκηνα, στην παράγκα κι ύστερα σε τούβλινο δωμάτιο. Μπήκε στη γραμμή για το συσσλιτιο... κι όλο μιλούσε για τ' άστρα, κι όλο για τ' αρχαία..." για την ψυχή που ζωντανεύει τους τόπους, διότι ένα τοπίο είναι η προβολή της ψυχής ενός λαού πάνω στην ύλη! [4]
Αυτό είναι ΠΑΤΡΙΔΑ, η ψυχή/αίμα που ποτίζει τη γη/κόκκαλα των προγόνων.
[1]Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, 11 και 19 Φεβρουαρίου 1959. Είναι προφανές ότι η κυπριακή ανεξαρτησία είναι ευθύς εξ' αρχής υπονομευμένη.
[2] Ελδύκ, ελληνικές δυνάμεις που πάνε στην Κύπρο. Τουρδύκ, τουρκικές δυνάμεις που πάνε στην Κύπρο.
[3] Με εντολή του βασιλιά Κωνσταντίνου και παραβίαση του πολιτεύματος, "Ιουλιανά", υπόυεση "Ασπίδα". Ανάμιξη Αμερικανών.
[4] Οδ. Ελύτης τα δημόσια και τα ιδιωτικά, εκδ. Ίκαρος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου