"... για την Κύπρο θα πρέπει να γνωρίζεις ότι..." Μέρος Β'
Και συνεχίζει η φίλη από την Κύπρο "Πρέπει να γνωρίζεις ότι το τάμα των Κυπρίων ήταν: ο Αϊ Τάφος και ο Παρθενών. Τα τραγούδια μας λένε: 'Στην μάννα μας να πάμε τζ'ας μην έχουμε ψουμί (ψωμί)', 'Ένας είναι ο σκοπός ο ωραίος Παρθενών'.[1]
"Το 1940 οι Κύπροι πολέμησαν για την ένωση...", τότε δημιουργήθηκε το ΕΑΜ σε κλίμα κοινωνικοδιεθνιστικό και εμπλουτίσθηκε από το λαό μας. Από το τέλος του Β' Παγκόσμιου πολέμου, Οκτώβριος 1944, μέχρι το 1950 στην Ελλάδα επικρατούσε πολιτική αστάθεια, οι κυβερνήσεις εναλλασσόταν ενώ οι Κύπριοι δεν σταμάτησαν τις ενέργειες τους προς τη Βρετανία ώστε να επιτευχθεί η Ένωση. Η Βρετανία θεωρούνταν φίλη και σύμμαχος χώρα της Ελλάδας και μία διάρρηξη των σχέσεων της Ελλάδας με αυτή θα διακύβευε ζωτικά εθνικά θέματα. (Η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονες, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικάνικον δια τούτο δεν ημπορεί λόγω Κυπριακού να διακινδυνεύσει να πάθει ασφυξίαν. Γ. Παπανδρέου). Το παγκόσμιο κλίμα και η κίνηση της ηγεσίας του ΚΚΕ ανάμεσα στη σύμμαχο Αγγλία και στη Σοβιετική Ένωση υποβίβαζε τις προοπτικές του εθνικοανεξάρτητου αγώνα και τον υπέτασσε στις ανάγκες του "διεθνισμού" και του "κοινωνισμού", του αφαιρούσε την κοινωνική προοπτική. Τελικά ήρθε η ήττα. Η υποταγή της χώρας στο "διεθνισμό" (δηλ. ξενοδουλεία) της Δεξιάς. [2] Η συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβ. 1945) κατά την οποία το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης παραδινόταν χωρίς όρους στη διάκριση του αντιπάλου, ήταν συνέπεια σωρείας πολιτικών λαθών της ηγεσίας της Αριστεράς. [3] Σ' αυτό το πλαίσιο η προσπάθεια του κυπριακού ελληνισμού το ΄50 μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τη Δεξιά για να την εντάξει στις "διεθνιστικές" της υποχρεώσεις, ενώ η ηττημένη και αιμάσσουσα Αριστερά ουσιαστικά την αγνοούσε μ΄ εξαίρεση κάποιες διορατικές φωνές, Έτσι στην Κύπρο "οι Αριστεροί δεν ήθελαν τους Καλαμαράδες. Μία προπαγάνδα μέσα από το κόμμα!! Οι δεξιοί θέλαν τους Ελλαδίτες. Γι' αυτό υπάρχει μέχρι σήμερα (όχι, δεν είναι λόγω Χούντας). Θέλω να ξέρεις ότι οι αριστεροί ως κόμμα έχουν μεγάλες επιχειρήσεις, ξενοδοχεία, εργοστάσια, μαγαζιά κι έτσι έχουν όλοι δουλειά, γι΄ αυτό και το σταθερό τους ποσοστό 33%!!!"
Το 1950 έγινε δημοψήφισμα στην Κύπρο και το 95,6% του κυπριακού ελληνισμού ψήφισε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα, το υπόλοιπο 3,4% ήταν δημόσιοι υπάλληλοι που τους απαγορεύτηκε να πάρουν μέρος στο δημοψήφισμα! Όταν η κυπριακή ηγεσία έρχεται να παραδώσει "τους καρπούς των αγώνων τους" (δημοψήφισμα) οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται να το παραλάβουν.
Στις 23.3.1950 μέχρι τις 19.11.1952 αναλαμβάνει την κυβέρνηση ο Αλ. Παπάγος ο οποίος είχε πει ότι αν το Κυπριακό λυνόταν με διαπραγμάτευση δεν θα προσαρμοζόταν η Κύπρος στην Ελλάδα αλλά η Ελλάδα στη Βρετανία!
Παρά τις όποιες προσπάθειες στη "φίλη" Βρετανία εκείνη παραμένει άκαμπτη και αδιάλαχτη, και αρνείται να διευθετήσει φιλικά το ζήτημα της Κύπρου την οποία θεωρεί "έδαφος του Στέμματος"! Βεβαίως η Βρετανία είχε σοβαρά πολιτικά συμφέροντα και συμμαχικούς δεσμούς σ' ένα χώρο ευρύτατο με επίκεντρο την Κύπρο. Γνώριζε ότι μετά το τέλος του πολέμου η στρατιωτική παρουσία της δεν θα ήταν δυνατόν να συνεχισθεί στην Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Ιράκ, οι Άραβες θα ήθελαν την ανεξαρτησία τους, υπήρχε και το ζήτημα των Εβραίων.
Οι Άγγλοι δεν πρόκειται ν΄ αφήσουν ποτέ την Κύπρο (δες Φώκλαντ):
α. αποτελεί την Α κορυφή του στρατηγικού τριγώνου Κρήτη-Κύπρος-Αίγυπτος!
β. δεσπόζει της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
γ. συνδέει Ευρώπη-Ασία-Αφρική.
δ. εκείνος που την κατέχει ελέγχει τις θαλάσσιες και εναέριες συγκοινωνίες από την Ευρώπη προς τη Μέση Ανατολή και αντίστροφα και απειλεί ή προστατεύει το Σουέζ.
ε. αποτελεί ορμητήριο για επιθετικές αεροπορικές επιχειρήσεις προς τη Μέση Ανατολή και αντιστρόφως (δες Ισραήλ) και συνδυάζεται με την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα με τα οποία θεωρείται ενιαίος χώρος.
Έτσι το Κυπριακό ζήτημα πάει στον ΟΗΕ.
"Πρέπει να γνωρίζεις ότι η Κύπρος προοριζόταν για το Νέα Ισραήλ, δηλαδή, πήραν τους Εβραίους για να δημιουργήσουν εκεί το νέο κράτος. Μα οι Κύπριοι λόγω του μεγάλου θρησκευτικού συναισθήματος όλη νύκτα τρυπούσαν τους Εβραίους με τσουγκράνες... Επίσης πρέπει να γνωρίζεις ότι στην Κύπρο δεν υπάρχει Συναγωγή μήτε εβραϊκή κοινότητα."
Με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το σιωνιστικό κίνημα απαίτησε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου εβραϊκού κράτους. Το 1947 ο ΟΗΕ αναλαμβάνει τον έλεγχο της Παλαιστίνης και παρουσιάζει σχέδιο διαίρεσης της σ' ένα ισραηλινό κι ένα αραβικό κράτος (κατοικούσαν 1.320.000 Παλαιστίνιοι και 590.000 Εβραίοι οι οποίοι είχαν παράνομα μεταναστεύσει στην Παλαιστίνη όπου το 1845 κατοικούσαν μόνο 12.000 Εβραίοι). Το Μάϊο του 1948 το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακήρυξε τη δημιουργία του Ισραήλ με πρωθυπουργό τον σιωνιστή ηγέτη Δαβίδ Μπεν Γκουριόν.[4]
"Επίσης, η Κύπρος δεν μπορούσε να Ενωθεί με την Ελλάδα διότι ιδρύθηκε το Ισραήλ! Μία μεγάλη Ελλάδα (δηλαδή ενωμένη) σημαίνει έλγχος του δρόμου Αιγαίο-Ισραήλ-Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ έπρεπε να σταθεί μόνο του με αεροδρόμιο την Κύπρο. Σήμερα άμα ακούεις βομβαρδισμούς στο Ιρακ-Λίβανο κλπ. να ξέρεις ότι απογειώνονται από το αεροδρόμιο των Αγγλικών Βάσεων στο Ακρωτήρι."
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το Κυπριακό ζήτημα , η Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα, έχει άμεση σχέση με το Αιγαίο και τη Θράκη, δηαδή με την εθνική ακεραιότητα και την παραπέρα συρρίκνωση του ελληνισμού και στο εδαφικό επίπεδο.[5]
Και τώρα διαβάζουμε ότι οι Ισραηλινοί, [6] εταιρείες και ιδιώτες, με τα κεφάλαια τους επενδύουν στα κατεχόμενα συνεχώς διευρυνόμενοι.
[1] Μέσα σε εισαγωγικά το γράμμα. Ιστορικές πληροφορίες κυρίως από το βιβλίο του Δ. Αθ. Καλουδιώτη, Κυπριακό: η άλλη όψη μίας εθνικής δοκιμασίας, εκδ. Γνώση, Αθήνα 1989. Ακόμη, Απ. Ε. Βακαλόπουλος, νέα ελληνική ιστορία, εκδ. Βάνιας, Θεσ., 1988. // Ιστορικό Λεύκωμα εφ. "Καθημερινή". // Σπύρου Παπαγεωργίου, Κυπριακή Θύελλα, εκδ. Κ. Επιφανίου.
[2] Κυπριακό: η άλλη όψη μίας εθνικής δοκιμασίας, ό.π., σ.25.
[3] Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας, ο Εμφύλιος, εκδ. Τολίδη, Αθήνα 1981.
[4] Ισραήλ, Βικιπαίδεια.
[5] Κυπριακό:η άλλη όψη μία εθνικής δοκιμασίας, ό.π., σ.29.
[6] "Ισραηλινό τσιφλίκι τα κατεχόμενα", εφ. Παρών, 27/9/2009.
"Το 1940 οι Κύπροι πολέμησαν για την ένωση...", τότε δημιουργήθηκε το ΕΑΜ σε κλίμα κοινωνικοδιεθνιστικό και εμπλουτίσθηκε από το λαό μας. Από το τέλος του Β' Παγκόσμιου πολέμου, Οκτώβριος 1944, μέχρι το 1950 στην Ελλάδα επικρατούσε πολιτική αστάθεια, οι κυβερνήσεις εναλλασσόταν ενώ οι Κύπριοι δεν σταμάτησαν τις ενέργειες τους προς τη Βρετανία ώστε να επιτευχθεί η Ένωση. Η Βρετανία θεωρούνταν φίλη και σύμμαχος χώρα της Ελλάδας και μία διάρρηξη των σχέσεων της Ελλάδας με αυτή θα διακύβευε ζωτικά εθνικά θέματα. (Η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονες, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικάνικον δια τούτο δεν ημπορεί λόγω Κυπριακού να διακινδυνεύσει να πάθει ασφυξίαν. Γ. Παπανδρέου). Το παγκόσμιο κλίμα και η κίνηση της ηγεσίας του ΚΚΕ ανάμεσα στη σύμμαχο Αγγλία και στη Σοβιετική Ένωση υποβίβαζε τις προοπτικές του εθνικοανεξάρτητου αγώνα και τον υπέτασσε στις ανάγκες του "διεθνισμού" και του "κοινωνισμού", του αφαιρούσε την κοινωνική προοπτική. Τελικά ήρθε η ήττα. Η υποταγή της χώρας στο "διεθνισμό" (δηλ. ξενοδουλεία) της Δεξιάς. [2] Η συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβ. 1945) κατά την οποία το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης παραδινόταν χωρίς όρους στη διάκριση του αντιπάλου, ήταν συνέπεια σωρείας πολιτικών λαθών της ηγεσίας της Αριστεράς. [3] Σ' αυτό το πλαίσιο η προσπάθεια του κυπριακού ελληνισμού το ΄50 μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τη Δεξιά για να την εντάξει στις "διεθνιστικές" της υποχρεώσεις, ενώ η ηττημένη και αιμάσσουσα Αριστερά ουσιαστικά την αγνοούσε μ΄ εξαίρεση κάποιες διορατικές φωνές, Έτσι στην Κύπρο "οι Αριστεροί δεν ήθελαν τους Καλαμαράδες. Μία προπαγάνδα μέσα από το κόμμα!! Οι δεξιοί θέλαν τους Ελλαδίτες. Γι' αυτό υπάρχει μέχρι σήμερα (όχι, δεν είναι λόγω Χούντας). Θέλω να ξέρεις ότι οι αριστεροί ως κόμμα έχουν μεγάλες επιχειρήσεις, ξενοδοχεία, εργοστάσια, μαγαζιά κι έτσι έχουν όλοι δουλειά, γι΄ αυτό και το σταθερό τους ποσοστό 33%!!!"
Το 1950 έγινε δημοψήφισμα στην Κύπρο και το 95,6% του κυπριακού ελληνισμού ψήφισε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα, το υπόλοιπο 3,4% ήταν δημόσιοι υπάλληλοι που τους απαγορεύτηκε να πάρουν μέρος στο δημοψήφισμα! Όταν η κυπριακή ηγεσία έρχεται να παραδώσει "τους καρπούς των αγώνων τους" (δημοψήφισμα) οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται να το παραλάβουν.
Στις 23.3.1950 μέχρι τις 19.11.1952 αναλαμβάνει την κυβέρνηση ο Αλ. Παπάγος ο οποίος είχε πει ότι αν το Κυπριακό λυνόταν με διαπραγμάτευση δεν θα προσαρμοζόταν η Κύπρος στην Ελλάδα αλλά η Ελλάδα στη Βρετανία!
Παρά τις όποιες προσπάθειες στη "φίλη" Βρετανία εκείνη παραμένει άκαμπτη και αδιάλαχτη, και αρνείται να διευθετήσει φιλικά το ζήτημα της Κύπρου την οποία θεωρεί "έδαφος του Στέμματος"! Βεβαίως η Βρετανία είχε σοβαρά πολιτικά συμφέροντα και συμμαχικούς δεσμούς σ' ένα χώρο ευρύτατο με επίκεντρο την Κύπρο. Γνώριζε ότι μετά το τέλος του πολέμου η στρατιωτική παρουσία της δεν θα ήταν δυνατόν να συνεχισθεί στην Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Ιράκ, οι Άραβες θα ήθελαν την ανεξαρτησία τους, υπήρχε και το ζήτημα των Εβραίων.
Οι Άγγλοι δεν πρόκειται ν΄ αφήσουν ποτέ την Κύπρο (δες Φώκλαντ):
α. αποτελεί την Α κορυφή του στρατηγικού τριγώνου Κρήτη-Κύπρος-Αίγυπτος!
β. δεσπόζει της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
γ. συνδέει Ευρώπη-Ασία-Αφρική.
δ. εκείνος που την κατέχει ελέγχει τις θαλάσσιες και εναέριες συγκοινωνίες από την Ευρώπη προς τη Μέση Ανατολή και αντίστροφα και απειλεί ή προστατεύει το Σουέζ.
ε. αποτελεί ορμητήριο για επιθετικές αεροπορικές επιχειρήσεις προς τη Μέση Ανατολή και αντιστρόφως (δες Ισραήλ) και συνδυάζεται με την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα με τα οποία θεωρείται ενιαίος χώρος.
Έτσι το Κυπριακό ζήτημα πάει στον ΟΗΕ.
"Πρέπει να γνωρίζεις ότι η Κύπρος προοριζόταν για το Νέα Ισραήλ, δηλαδή, πήραν τους Εβραίους για να δημιουργήσουν εκεί το νέο κράτος. Μα οι Κύπριοι λόγω του μεγάλου θρησκευτικού συναισθήματος όλη νύκτα τρυπούσαν τους Εβραίους με τσουγκράνες... Επίσης πρέπει να γνωρίζεις ότι στην Κύπρο δεν υπάρχει Συναγωγή μήτε εβραϊκή κοινότητα."
Με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το σιωνιστικό κίνημα απαίτησε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου εβραϊκού κράτους. Το 1947 ο ΟΗΕ αναλαμβάνει τον έλεγχο της Παλαιστίνης και παρουσιάζει σχέδιο διαίρεσης της σ' ένα ισραηλινό κι ένα αραβικό κράτος (κατοικούσαν 1.320.000 Παλαιστίνιοι και 590.000 Εβραίοι οι οποίοι είχαν παράνομα μεταναστεύσει στην Παλαιστίνη όπου το 1845 κατοικούσαν μόνο 12.000 Εβραίοι). Το Μάϊο του 1948 το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακήρυξε τη δημιουργία του Ισραήλ με πρωθυπουργό τον σιωνιστή ηγέτη Δαβίδ Μπεν Γκουριόν.[4]
"Επίσης, η Κύπρος δεν μπορούσε να Ενωθεί με την Ελλάδα διότι ιδρύθηκε το Ισραήλ! Μία μεγάλη Ελλάδα (δηλαδή ενωμένη) σημαίνει έλγχος του δρόμου Αιγαίο-Ισραήλ-Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ έπρεπε να σταθεί μόνο του με αεροδρόμιο την Κύπρο. Σήμερα άμα ακούεις βομβαρδισμούς στο Ιρακ-Λίβανο κλπ. να ξέρεις ότι απογειώνονται από το αεροδρόμιο των Αγγλικών Βάσεων στο Ακρωτήρι."
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το Κυπριακό ζήτημα , η Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα, έχει άμεση σχέση με το Αιγαίο και τη Θράκη, δηαδή με την εθνική ακεραιότητα και την παραπέρα συρρίκνωση του ελληνισμού και στο εδαφικό επίπεδο.[5]
Και τώρα διαβάζουμε ότι οι Ισραηλινοί, [6] εταιρείες και ιδιώτες, με τα κεφάλαια τους επενδύουν στα κατεχόμενα συνεχώς διευρυνόμενοι.
[1] Μέσα σε εισαγωγικά το γράμμα. Ιστορικές πληροφορίες κυρίως από το βιβλίο του Δ. Αθ. Καλουδιώτη, Κυπριακό: η άλλη όψη μίας εθνικής δοκιμασίας, εκδ. Γνώση, Αθήνα 1989. Ακόμη, Απ. Ε. Βακαλόπουλος, νέα ελληνική ιστορία, εκδ. Βάνιας, Θεσ., 1988. // Ιστορικό Λεύκωμα εφ. "Καθημερινή". // Σπύρου Παπαγεωργίου, Κυπριακή Θύελλα, εκδ. Κ. Επιφανίου.
[2] Κυπριακό: η άλλη όψη μίας εθνικής δοκιμασίας, ό.π., σ.25.
[3] Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας, ο Εμφύλιος, εκδ. Τολίδη, Αθήνα 1981.
[4] Ισραήλ, Βικιπαίδεια.
[5] Κυπριακό:η άλλη όψη μία εθνικής δοκιμασίας, ό.π., σ.29.
[6] "Ισραηλινό τσιφλίκι τα κατεχόμενα", εφ. Παρών, 27/9/2009.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου