Εδώ και τώρα τι κάνουμε;
Εδώ
και τώρα τι κάνουμε;
? κυνοροδή
Ένα ταξίδι –«χορός ζωής»-,
ούτε γάμοι ούτε χαρές, μόνο της ελευθερίας ο έρως.[2]
Της ελευθερίας ο έρως, τι κουβέντα και αυτή.., τον έρωτα δεν υπάρχει
μέτρο να τον μετρήσεις. Η ελευθερία εδώ
και χιλιάδες χρόνια είναι μηχανοδηγός του τραίνου «η Ελλάς»,
είναι η δυνατή ψυχή (ἐλευθερόν τò εὒψυχον),[3]
που σέρνει πάντα τον χορό, δύναμη που
μας ενώνει πέρα από κάθε λογική, και αν κάποιος λιγοψυχήσει αντλεί από τους
υπόλοιπους και ορθώνεται πιο δυνατός.
Η ελευθερία
είναι το μη μετρήσιμο οξυγόνο της ζωής.
Είναι η δύναμη που μας κάνει
ήρωες!
Σε αυτήν στηριζόμαστε όταν αγωνιζόμαστε για το δίκαιο και την αλήθεια, ιερά και όσια, την πατρίδα μας, προβολή της ψυχής ενός λαού πάνω στην ύλη.[4]
Εγκλωβισμένοι σε πυρωμένα σίδερα, εξαερωμένοι μέσα σε φλόγες κόλασης,
ασφυξία, αγωνία, πόνος, τρόμος… είναι η πραγματική εικόνα της σύγκρουσης με την
απληστία του χρήματος και την βουλιμία της εξουσίας, εκείνων που εργάζονται για
το «καλό μας» φυσικά, που έχουν την γνώση (χρήμα) ενώ εμείς δεν έχουμε, μήτε
χρειάζεται αλλά αρκεί να υπακούμε!
Υποκρισία θεατρικού τύπου, ψεύδος που εξυπηρετεί συμφέροντα, αυταρχισμός, έλλειψη κάθε ήθους, προπαγάνδα, και είναι να απορείς πως είναι δυνατόν ….
Την ύστατη στιγμή, εδώ και τώρα τι
κάνουμε;
«Ξε -βολευόμαστε» είναι η
απάντηση!
Ξε –βολευόμαστε και ξε –φεύγουμε από τον φόβο που σέρνει την δειλία ακολουθώντας την συνείδηση μας και την αριστοτελική λογική που δεν είναι «ορθολογισμός» (razionale).
Το
δράμα του καθενός μας τελειώνει εκεί που αρχίζει το μεγάλο δράμα του κόσμου (Eleonora Duse), το αφήνουμε στην άκρη για ν’ αντιμετωπίσουμε το μεγάλο δράμα
της πατρίδας μας και του Κόσμου!
Ομονοούμε, δεν
σημαίνει ότι έχουμε όλοι την ίδια γνώμη, σημαίνει συγκερασμό απόψεων με κοινή
συνισταμένη. Σύνθεση απόψεων με κοινό στόχο!
Τέλος στο «ποιος είσαι εσύ ρε;» Είμαι σαν εσένα, η διαφορά είναι ότι σηκώνω αντάρα για ν’ ακουστεί η φωνή μου, μπορείς και εσύ… διότι ότι αφορά έναν αφορά όλους!
Δεν περιμένουμε από τον άλλον να κάνει κάτι διότι και εκείνος περιμένει από εμάς, και περιμένοντας φτάσαμε στην άκρη του Ζαλόγγου, την μεγάλη καταβόθρα που καταπίνει τα παιδιά μας, παιδιά του Κόσμου! Και αν κάποιο σωθεί θα επιβιώνει δυστυχισμένο.
Ανάγκη να αποπεμφθούν άμεσα και ο Θεός ας τους συγχωρέσει για όσα έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν, διότι άνθρωπος δεν μπορέσει!
Έχουμε
σύμμαχο το δίκαιο και την ψυχή οπλισμένη!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου