"κογξ ομ παξ" και το Κοξί ή Κογξί περιοχή του Λυγουριού
αφιερωμένο στην kiRà-màRO |
και ψάχνουν ψύλλους στ' άχυρα....
το τοπωνύμιο Κοξί ή Κογξί της περιοχής του Λυγουριού
@ Καρολίνα Αννίνου
ενθουσιασμένη
πάντα με το ταξίδι των ονομάτων στον χρόνο και στον χώρο που σαν φράσεις μουσικές
αγγίζουν τ’ άστρα, ακολουθώ την συμβουλή της σοφής-γιαγιάς Ινδιάνας «όταν
μάθεις κάτι μοιράσου το, ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να φθάσει», να μοιρασθώ όσα
έμαθα για τ’ όνομα Κογξί ή Κοξί το γράφουν και Κοκσί (ξ από το κσ) ή Σούρμα (νεώτερο;).[1]
Υπερβολές,
έλεγα τότε, τι δουλειά έχουν εδώ τα μυστήρια και άλλωστε αυτή η ίδια η φράση
αμφισβητείται.
Πέρασαν
χρόνια με το μυστήριο άλυτο, εντωμεταξύ άρχισα να διαπιστώνω τις ιστορικές
στρεβλώσεις, πραγματικές αντιστροφές εννοιών που εν πολλοίς οφείλονται στην
εποχή του Δυτικού «Διαφωτισμού», χρειάζεται νέα αναστροφή για να έρθουν στην
ορθή τους θέση.
Στoν ΠΥΡΣΟ,[2] βρήκα μόνο το λήμμα κογξβεργίτης (ορυκτό αρκουερίτης –arquerite) μετά το λήμμα κόγχη, κογχύλι, κοίλωμα, κλπ.,
κοίλωμα αβαθές όπως οι λάκκες, τα λοτσάρια, οι λίμνες, το κογχύλι παραπέμπει
στους αμμωνίτες, τα πέτρινα σαλιγκάρια του τόπου που μετά από χρόνια τα είδα
και στην θέση Κοξί, μέχρι τότε η σκέψη
μου είχε εγκλωβιστεί στην περιοχή γύρω από το Ιερό του Απόλλωνα Μαλεάτα και
Ασκληπιού Λιγεώτη παρ’ όλη την δεδομένη κατά την γνώμη μου, σχέση του με την
Λήσσα –Λυγουριό.
Και για
την φράση κογξ ομ(οίως) παξ, υποθέτουν ότι το ομ είναι συντομογραφία του ομοίως, ὂμπαξ αλλά και ὑπόδημα εὐπόδητον γράφει ο Ησύχιος, ίσως κάτι έχει παρεξηγήσει; Το
θεωρώ δύσκολο, λογικότερο μου φαίνεται εμείς να μην καταλαβαίνουμε πια τι
εννοεί ο Ησύχιος.
Θα
μπορούσε το ομ να είναι συντομογραφία
του ὁμοῦ, μαζί, συγχρόνως, ὁμόνοια, σύμπνοια, αρμονία, ὁμοούσιος, ο έχων την αυτήν φύσιν, ουσία;
Είναι κι
εκείνο ἓν τὸ πᾶν…, όλα είναι ένα, η γνώση είναι μία.
Ὑπὲρ τῆς ἄνωθεν
εἰρήνης καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν
ἡμῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Ὑπὲρ τῆς εἰρήνης
τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, τοῦ Κυρίου
δεηθῶμεν.[6]
Ο ήχος που
κάνει το βότσαλο/πετραδάκι (λίθος, σύμβολο αθάνατου Εαυτού) μέσα στην ησυχία δοχείου
(σώμα), όπως οι φωνές βατράχων που πέφτουν μέσα στα νερά λίμνης.
και εὒδαιμον τὸ έλεύθερον !
[1] Υποθέτω από το σουρώνω, στραγγίζω,
διηθώ, μαζεύω, ο αέρας και ο ήχος που σουρώνει όπως το νερό. Υπήρχαν
ανεμόμυλοι.
[2]Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία του ΠΥΡΣΟΥ,
Αθήνα 1926 -1934.
[3] Greek
– English Lexicon Liddell & Scott,
[4]
Zingarelli, Vocabolario della lingua
italiana, Zanichelli, Bologna 1970.
[5] Μ. Μπίγκα, Ορθογραφικόν, Ερμηνευτικόν
Λεξικόν, εκδ. Νικόδημος, [χ.χ.].
[6] Θεία Λειτουργία Αγίου Ιωάννου
Χρυσοστόμου. Λειτουργία των κατηχουμένων.
[7] Στράβων, Γεωγραφικά VIII, c.374.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου