Εξωγήϊνοι ή "άνθρωποι" του Κόσμου;

Απλώς εμείς είμαστε εγκλωβισμένοι καθόλου στο χωρόχρονο αλλά στην έλλειψη παιδείας και καλλιέργειας του πνεύματος και της ψυχής.

Το Συν-παν, το Όλον, η Κτήση του Θεού, είναι άπειρο, απέραντο, χωρίς τέλος και αιώνιο. Εμείς βρισκόμαστε σε μία "γωνίτσα" του, σα να βρισκόμαστε πάνω σε ένα κόκκο άμμου μίας απέραντης αμμουδιάς. Είναι αδύνατον να μην υπάρχει ζωή αλλού μέσα στο Σύμπαν. Οι αρχαίοι μιλούν για μία Χρυσή εποχή, την πρώτη πάνω και στον πλανήτη Γη. Η χρυσή εποχή είναι η αρχή. Η Χριστιανική παράδοση μιλά για τον Παράδεισο, που αντιστοιχεί στην Χρυσή εποχή και στον Κήπο των Εσπερίδων με τα χρυσά μήλα. Ο χρυσός αντιστοιχεί στο νου, τη δύναμη του Θεού-Λόγου ο οποίος δημιούργησε τα χρυσά μήλα/άστρα [1] από αστρική ουσία. Άρα η χρυσή εποχή είναι η αρχή της ύπαρξης των όντων.

Η θεωρία του Δαρβίνου αναποδογυρίζει τούτη την αρχή των μεγάλων πανάρχαιων φιλοσοφικών (φίλος της σοφίας του Θεού, αφού Σοφία είναι η Αθηνά, ο ανθός-νους της κεφαλής του Δία) συστημάτων (θρησκειών), του Ορφικού-Απολλώνιου Διονυσιακού (Χριστιανικού) και του Ζωροαστρικού, αλλά και της εξ' ίσου πανάρχαιας λατρείας του Θιβέτ, Boen [2] (Ισλάμ). Των Σούφιδων και Δερβίσηδων (ασκητές), Σαμάνων (μάγοι, γιατροί), Μυστών, Ασκητών.

Ο Δαρβίνος εγκαθίδρυσε μέσα στο μυαλό μας ότι ο άνθρωπος ξεκίνησε από ζώο και εξελίχθηκε σε άνθρωπο, ξεχνώντας ότι εκείνο που κάνει τον άνθρωπο να διαφέρει είναι από τ' άλλα ζώα είναι η νοημοσύνη, ο νους, η έδρα του οποίου στο υλικό σώμα είναι ο εγκέφαλος, όπως έδρα της ψυχής είναι η καρδιά. Αν η θεωρία του ήταν σωστή οι αρχαίοι δεν θα μαρτυρούσαν ότι πρώτη είναι η Χρυσή εποχή, αλλά αντίθετα η κατώτερη εποχή του Σιδερένιου γένους! Η Χριστιανική παράδοση δεν θα έκανε αρχή από τον Παράδεισο, από τον οποίο ο άνθρωπος εξέπεσε στη μίζερη και θλιβερή σημερινή καθημερινότητα.  Δεν θα μιλούσαμε για Ουράνιο Βασίλειο του Θεού Πατέρα, από το οποίο εκπορεύεται η θεία τάξη, η αρμονία του κόσμου.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τη θεωρία του Δαρβίνου, η οποία εξακολουθεί να είναι θεωρία και όχι βεβαιότητα, κι ας εστιάσουμε στα φιλοσοφικά συστήματα που μιλούν για ένα Φωτεινό Κόσμο. Θα θεωρήσουμε ως μαρτυρημένη αρχή το φωτεινό Κόσμο της Χρυσής εποχής. Έχουμε σαφείς αναφορές ανθρώπων, όπως ο Αρισταίος, γιος του Απόλλωνα ή ο Πυθαγόρας αργότερα, οι οποίοι κινούνται μέσα στο "χώρο και το χρόνο" με μόνο όχημα τη δύναμη του νου τους. Μεταφορά ύλης, αλλαγή πύκνωσης της ενέργειας, διακτινισμός..., ονομάστέ το όπως θέλετε. Τέτοιοι ήταν οι Λίγυες, οι Φαίακες και οι Αργοναύτες, που ανήκουν άλλοι στα γένη των θεών και άλλοι των ηρώων.

Με αυτόν τον κόσμο των φωτεινών οντοτήτων, που πάνω στον πλανήτη Γη ονομάσθηκαν θεοί, θνητοί και άνθρωποι, συνδέεται ξεκάθαρα ο αστερισμός του Μεγάλου Κυνός ή Σειρίου, ο γνωστός μας πια Άγνωστος Σείριος.

Παρ' ότι βρίσκεται πολύ μακριά από το ηλιακό μας σύστημα, ώστε να μπορέσουν να τον ερευνήσουν οι επιστήμονες του "ανεπτυγμένου" πολιτισμού μας, οι αρχαίοι τον γνώριζαν πολύ καλά, γνώριζαν και τις ιδιότητες της ακτινοβολίας του (κυνικά καύματα) [3]. Με αναφορές στο Σείριο ή Σκυλί του Ωρίωνα ή άστρο του χινοπώρου ή άστρο του Κυνός, είναι γεμάτη η ελληνική γραμματεία [4]. Και βεβαίως δεν είναι ο μόνος.

Φαίνεται ότι το Χρυσό γένος του Σειρίου δεν εξέπεσε ποτέ και ότι εκεί εξακολουθεί η Χρυσή εποχή. Θα μπορούσε να είναι η νήσος των Μακάρων. Όμοια με το σύστημα του Μεγάλου Κυνός ή Σειρίου φαίνεται ότι υπάρχουν και άλλα, όπως ο αστερισμός του Κύκνου,  ο οποίος συνδέεται μαζί του και μάλλον έχει προηγηθεί. Ο αστερισμός του Κύκνου αντιστοιχεί στον Δία και του Μεγάλου Κυνός ή Σειρίου στον Απόλλωνα και είναι αφιερωμένος στην Αθηνά Σοφία!

Σε τούτο το κείμενο δεν θα μας απασχολήσει το, ούτως ή άλλως, αναπάντητο ερώτημα της δημιουργίας του Κόσμου. Θα σταθούμε στη διαπίστωση ότι κατ' αρχήν όλα ξεκινούν από τον ανώτερο κόσμο, τον κόσμο του νου, το φως της γνώσης. Είναι γι' αυτό που ο Θεός μας έπλασε "κατ' εικόνα και ομοίωση", διαφορετικά δεν εξηγείται. Ολόκληρο το Σύμπαν είναι φτιαγμένο από "Νου". Πρώτα το Φως και ακολουθεί ο Ήχος. Η ύλη είναι απλώς μεγαλύτερη πύκνωση της ενέργειας και έχει σχέση με την άριστη των δυνάμεων, τη βαρύτητα.

Επειδή, λοιπόν, το κακό δεν υπάρχει "καθ' εαυτό" [5] στην αρχή του ο "Κόσμος", κόσμημα της Δημιουργίας, είναι Καλός (όμορφος), Αγαθός (καλός) και Αιώνιος. [6]

Οι οντότητες που ανήκουν στο Χρυσό γένος είναι αθάνατες, αόρατες και απανταχού παρούσες, είναι οι φύλακες των επόμενων γενών, οι άγγελοι. Εμείςδεν έχουμε πια την ικανότητα να τους δούμε αλλά κάποτε τους αντιλαμβανόμαστε με το νου (τρίτο μάτι) και την ψυχή ("είχα φύλακα άγγελο" λέμε). Κατοικούν παντού στο Σύμπαν και σίγουρα υπάρχουν στο σύστημα του Σειρίου, την άλλη γη, την ιερή γη του Πλάτωνα. [7] Δεν έχουν ανάγκη από "τεχνολογία" -δεκανίκι του αδύναμου νοητικά και ψυχικά ανθρώπου- για να ταξιδεύσουν. Οι αργοναύτες είναι οι γρήγοροι σαν το φως ναύτες που διασχίζουν τα κύματα του Ωκεανού-Σύμπαντος. Αργός σημαίνει λαμπερός, αστραφτερός, σπινθηροβόλος, ακόμη, λευκός και ταχύς, γρήγορος. Το λευκό-αστραποβόλο φως, όμως, δεν έχει την ποιότητα του δικού μας ήλιου. Οι αρχαίοι το παρομοιάζουν με το λυκόφως (αμφιλύκη), άλλη ποιότητα με πιθανόν διαφορετική ταχύτητα ή χωρίς ταχύτητα με την έννοια της μετάδοσης στο χώρο, δηλαδή άλλο, διαφορετικό τρόπο μεταφοράς. Στην Ενοποιημένη θεωρία της Φυσικής όλα είναι πιθανά.

Θα πρέπει να ψάξουμε στην εποχή που η γνώση έπαψε να είναι αρετή και έγινε "δύναμη", όχι νοητική αλλά υλική, δύναμη εξουσίας του Κόσμου. Είναι η εποχή της Αναγέννησης, της Μεταρρύθμισης και του Διαφωτισμού του Δυτικού κόσμου, που άλλαξαν την αντίληψη του ανθρώπου για τον εαυτό του μέσα στον Κόσμο. [8] Η στροφή που τότε πήρε ο κόσμος οδηγεί στο πουθενά, στο "κενό". Προηγήθηκε η κατάρρευση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Χριστιανικό Βυζάντιο, και η εποχή της Γοτθικής τέχνης [9] στη Δύση, στην οποία κάνουν αρχή και τα τερατάκια, που θα εξελιχθούν στα "πράσινα" μικρά ανθρωπάκια από τον Άρη (Αρία ή Αρεία φυλή, περιοχή, αίρεση και λοιποί σύνδεσμοι). Ο γλυπτός διάκοσμος των εκκλησιών αυτής της τέχνης αποτελείται από φιγούρες εκτός μέτρου και αρμονίας, ανάμεσα τους και φιγούρες τερατόμορφες, μορφές δαιμονικές, όπως στο Καθεδρικό ναό της Chartres για να μην αναφερθούμε στην εκκλησία της Rennes-le-Chateau.

Ο Άγγελος της κρίσεως, Νάρθηκας Μητρόπολης Μυστρά.
13ος αιώνας (όταν στη Δύση επικρατεί η Γοτθική Τέχνη)

Λένε ότι αν παραδεχτούμε την ύπαρξη ζωής εκτός του πλανήτη μας θα καταρρεύσει το οικοδόμημα των θρησκειών. Α-νοησίες! Το μόνο που θα καταρρεύσει, πιθανόν, είναι το σύστημα εξουσίας που τις μεταχειρίζεται. Τα λόγια του Χριστού και η σκέψη των φιλοσοφικών συστημάτων δεν αφορούν αποκλειστικά τον πλανήτη μας αλλά ολόκηρη την Κτήση του Θεού, το Σύμπαν με όλες του τις διαστάσεις.

Το κάθε τρία περιέχει ένα άλλο τρία. Σαν τα ρόδα με τα τριάντα φύλλα (3x10), όπου το τρία αντιστοιχεί στην κίνηση του νου και 3x2=6, έξη, ο αριθμός που αντιστοιχεί στην παρουσία της ψυχής. Το τέσσερα [10] θεωρείται ο αριθμός φανερώματος του Λόγου στις τέσσερεις κατευθύνσεις του δικού μας κόσμου. Για να φτάσουμε στο πέντε, Ε (έψιλον), την Απολλώνια αμφιλύκη, που διαφέρει από το φως του Φάνη Διόνυσου, έξη F (δίγαμμα), την παρουσία της ψυχής που ενσαρκώνεται στο εννέα, ο αριθμός της ύλης, ο αφιερωμένος στις σφαίρες. Το δέκα αντιστοιχεί στο Όλο, είναι ο αριθμός της ολότητας. Το Όλο αποτελείται από τριάρια, 3+3+3=9+1=10 (1+0). Και πάλι από την αρχή.

Αν εμείς γνωρίζουμε μόνο τον υλικό κόσμο (9), τον μόνο που η ανθρωπότητα επί της γης μπορεί σήμερα να ερευνήσει και ν' αποδείξει τα αποτελέσματα των ερευνών με πειράματα, μας λείπουν όλοι οι προηγούμενοι του εννέα αριθμοί, στάδια, διαστάσεις, πραγματικότητες, όπως και να τα ονομάσουμε.

Γιατί, άραγε, οι άνθρωποι στρέφουν τα μάτια τους στον ουρανό; Διότι εκεί βρίσκεται ο Θεός και ο Υιός της Σωτηρίας. Ο Θάνατος, ο οποίος γεννήθηκε μετά το γλυκό θεό Ύπνο, δεν είναι για όλους άγνωστη κατάσταση, υπάρχουν εκείνοι που γνωρίζουν καλά που θα μεταφερθούν, σε τόπο φωτεινό όπου ο φόβος διαλύεται μέσα στο φως του, όπως το σκοτάδι. Δεν φαίνεται να είναι, λοιπόν, μόνο ο φόβος του θανάτου, ο φόβος του άγνωστου ή φόβος του κενού, που κάνει τον άνθρωπο να στρέφει το βλέμμα του στον ουρανό, αλλά και άλλες ψυχολογικές καταστάσεις δυσφορίας. Ο άνθρωπος, σήμερα, ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιεί ή δεν μπορεί να το εκφράσει, αισθάνεται εγκλωβισμένος. Εγκλωβισμένος μέσα στα ίδια του τα πάθη και την πλεονεξία (περιοχή της Ύβρης), στην ίδια τη δύναμη του που έχει πάρει δρόμο αντίθετο από το δρόμο της αρετής. Και επειδή η ψυχή είναι θεία, σπίθα από αστρική ουσία, [11] και φωτεινή (χρυσή, λέμε: "είναι χρυσός άνθρωπος" ή "έχει χρυσή καρδιά") μεταφέρει τη νοσταλγία του Παραδείσου ως ανάμνηση χαμένη μέσα στη λήθη της γήϊνης ενσάρκωσης της.

Αυτή είναι η απάντηση για την ελπίδα που τρέφει η ανθρωπότητα στον ουρανό, στον τόπο καταγωγής της ψυχής του και της ίδιας της δύναμης του.

Ελπίζει σε "άριστους" να τον καθοδηγήσουν, ελπίζει στον Υιό του Θεού. Έχασε το δρόμο του και σήμερα οι ταγοί της γης τον οδηγούν σε λάθος κατεύθυνση, γεγονός που αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος.

Τα υλικά αγαθά δεν ανακουφίζουν το βάσανο της ψυχής (πλεονεξία, αλαζονεία, εγωϊσμό, κλπ.) που έχουν ως αποτέλεσμα τις χειρότερες αρρώστιες και πόνους του σώματος.

Τέλος, καλλιεργούν οι ταγοί της γης, το φόβο ότι αυτοί εκεί έξω, αν υπάρχουν κι έρθουν σ' επαφή με εμάς στη γη, υπάρχει πιθανότητα να είναι επιθετικοί, όπως ήταν οι Ισπανοί όταν ανακάλυψαν την Ν. Αμερική. Ωραία. Αν εκεί έξω εκτός από τους "χρυσούς" ανθρώπους, που δεν έχουν ανάγκη από διαστημόπλοια, υπάρχουν και άλλοι, των οποίων ο πολιτισμός είναι ανάλογος με το δικό μας, ίσως και μερικές χιλιάδες χρόνια πιο ανεπτυγμένος, και ταξιδεύουν με διαστημόπλοια, πράγμα πιθανό, σημαίνει ότι έρχονται από τη γειτονιά μας και τους έχουμε εντοπίσει. Άρα μας κοροϊδεύουν οι ταγοί μας για να μην καταρρεύσει το σύστημα εξουσίας. Αν ήθελαν νακαταλάβουν τον πλανήτη μας θα το έκαναν πριν τον καταστρέψουμε, τώρα ο μόνος πιθανός λόγος για να πράξουν κάτι τέτοιο είναι για να περισώσουν την αστρική γειτονιά μας από τη δυσαρμονία που προκαλούμε. Εκείνοι που είναι επικίνδυνοι και επιθετικοί, πέρα από κάθε αμφιβολία, είναι όσοι ερήμην μας αποφάσισαν ότι ο Θεός τους ανάθεσε να "φυλάσσουν" τη γη και τα συμφέροντα τους, από τους "εισβολής" γήϊνους και εξωγήϊνους!

Το σύστημα του δυϊσμού (καλό-κακό) προέρχεται από τις διαφορές θρησκευτικές αιρέσεις των μεγάλων θρησκειών, μπορεί να προωθήθηκε και να έγινε πίστη στο Δυτικό "ανεπτυγμένο" κόσμο της γης (μανιχαϊστική εικονοποιία του φονταμενταλιστικού παναμερικανισμού) [12] αλλά δεν αφορά διόλου το Σύμπαν.

Δυϊσμός δεν υπάρχει, η Τριάδα είναι αδιαίρετη!

Θεός (1), Υιός Χριστός (2) και Άγιο Πνεύμα (3). Ζευς (1), Αθηνά Νους (2) και ο Απόλλων Πνεύμα (3). Η επόμενη τριάδα, που απορρέει από την πρώτη, είναι ο Απόλλων (1), η Άρτεμη (2) και ο Διόνυσος - το αιώνιο παιδί ψυχή (3), και ούτω καθ' εξής. Με τέτοιο τρόπο σχηματίζονται τα πέταλα του ρόδου.

Δεν είμαστε μόνοι και είμαστε μόνο ένα μέρος του Όλου. Το σχέδιο του Θεού δεν μπορούμε να το συλλάβουμε, μπορούμε, όμως, να οδεύουμε προς τον Θεό, ο δρόμος είναι γνωστός και τον φωτίζει ο Μονογενής Υιός Ιησούς Χριστός.

Ο δυϊσμός σβήνει το "Μονογενής", το σύστημα που θέλει το κακό αυθύπαρκτο και αντίθετο του καλού, θεωρεί ότι ο Μονογενής Υιός του Ενός Θεού έχει αδελφό! Μαντέψτε ποιόν! Προσπαθούν να πείσουν ότι ο Χριστός δεν έχει θεία φύση και ότι από τη "γραμμή αίματος" του προέρχονται εκείνοι που "δικαιούνται" να εξουσιάζουν τον υλικό κόσμο. Πλήρης διαστροφή που αντιμετωπίζεται μόνο με την παιδεία και την ορθή γνώση και δόξα των πραγμάτων. Σε λίγο θα πούνε ότι ο Χριστός ήρθε στη γη με διαστημόπλοιο και δεν ξέρω αν θα είναι για γέλια ή για κλάματα.

Όσο μικροί και πρωτόγονοι κι αν θεωρούμαστε, εδώ στο μικρός μας γαλάζιο πλανήτη, καταφέρνουμε να διαταράξουμε την αρμονία του Σύμπαντος. Αν όχι με τρόπο υλικό (που και αυτό έχει γίνει με τα πυρηνικά και άλλα απόβλητα) σίγουρα με νοητικό. Όλος ο πόνος και η θλίψη, τα δάκρυα των ορφανών και τραυματισμένων ανάπηρων παιδιών, των μαννάδων το ανάθεμα, η αδικία, τα γεμάτα νοσοκομεία με έλλειψη φαρμάκων, η αγωνία της καθημερινής επιβίωσης του ανθρώπου και της φύσης, το σκοτείνιασμα της ψυχής, φτάνουν στα πέρατα του Σύμπαντος πολύ πιο γρήγορα από την ταχύτητα του φωτός! Και αυτός είναι λόγος για ν' ασχοληθούν μαζί μας οι εξωγήϊνοι.

Προσωπικά, όπως κι αν έρθουν, είτε με διαστημόπλοια είτε χωρίς, θα τους υποδεχθώ σαν τον καλλίτερο μου φίλο και με τα φύλλα της ψυχής μου διάπλατα ανοικτά στο φως!

Το κείμενο αυτό γράφτηκε το καλοκαίρι του 2009. Καλή Ανάσταση!

Σημειώσεις
[1] Μήλον είναι ο καρπός, το αρνί και το άστρον.
[2] Την εισήγαγε ένα φωτισμένο ον, ο Tonpa Shenrab, ο οποίος υπήρξε βασιλιάς της Olmo Lungring (lung/λυγξ), χώρα η οποία βρισκόταν δυτικά του Θηβέτ και σήμερα ταυτίζεται με την Περσία. Η Boen εισήχθει από το ΒΔ άκρο του Θηβέτ, όπου βρισκόταν μία χώρα με τ' όνομα Zhang Zhung η οποία κατελάμβανε μία τεράστια έκταση, πρωτεύουσα της ήταν η Khyunglung Ngulkhar (το Ασημένιο Παλάτι στην κοιλάδα του Garunda). Ερείπια της σώζονται στην κοιλάδα Sutlej, ΝΔ του όρους Kailash. Την περιοχή κετέλαβε το Θιβέτ τον 8ο αιώνα μ.Χ. Σήμερα υποστηρίζεται ότι η θρησκεία Boen είναι αίρεση του Θιβετιανού Βουδισμού. Υπάρχουν τρεις μορφές Boen: α. πρώτιστο το Σαμανιστικό, β. νεώτερο με έντονες βουδιστικές επιρροές, γ. Yungdrug (Αιώνιο) Boen, είναι εκείνο που δίδαξε ο T. Shenrab. (Κ. Δερβένης).
[3] Σήμερα η λέξη καύσωνας είναι όρος αδόκιμος, ωστόσο προέρχεται από το καύμα, τη μεγάλη ζέστη του καλοκαιριού η οποία αποδίδεται στο Σείριο. Η ηλιακήανατολή του Σειρίου συμβαίνει όταν ο ήλιος εισέρχεται στον αστερισμό του Λέοντα, έτσι Σείριος (Κύνας) και Λέων μοιράζονται την καλοκαιρινή ζέστη.
[4] Μερικά παραδείγματα: Ορφέως Αργοναυτικά, στίχοι 104-132. Όμηρος, Ιλιάς, 25, Οδύσσεια, Ε,4. Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, 417, 587, 609, Ασπίς, 151, 391. Αισχύλος, Αγαμέμνων, 967. Απολλώνιος Ρόδιος, Τα Αργοναυτικά, Άσμα Γ', 517, 956. Νόννος, Διονυσιακά, Ε', 275. Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς, τ. Α', Βιβλ. Γ', XII. Ψαλμός κθ', 6 "και ταςκάνει να σκιρτώσιν ως μοσχάριον, τον (δε) Λίβανον, και τον Σίριον ως νέον μονοκέρωτα".
[5] Γρηγόριος Νύσσης, κακία είναι κάτι ανύπαρκτον καθ' εαυτό. Λόγος Κατηχητικός Μέγας, 5, 10, μτφ. Αρχ. Αθ. Κοκκινάκης, πατερικαί εκδ. "Γρηγόριος ο Παλαμάς", Θεσσαλονίκη 1979.
[6] Πλάτων, Κρατύλος, 398a.
[7] Πλάτων, Φαίδων, 110b. Πλούταρχος "Περί του εμφ. προσ. τω κύκλω της σελήνης", 934F, μτφ. φιλολογική ομάδα Κάκτου, εκδ. Κάκτος 1996.
[8] Ernest Cassirer, Διαφωτισμός και Θρησκεία, μτφ. Γ. Λυγκιαρδόπουλος, εκδ. Έρασμος, 2004. Κ. Παπαϊωάννου, Κόσμος και Ιστορία, Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα 2000.
[9] 12ος-14ος αιώνας. Το κέντρο αυτής της κουλτούρας (cultura, πνευματικήκαλλιέργεια) είναι η Francia (το όνομα το έδωσαν στη Γαλλία ή Γαλατία οι Φράγκοι-Γερμανοί κατακτητές), αλλά δίπλα στη γαλλική Γοτθική τέχνη υπάρχει η γερμανική Γοτθική τέχνη και η ιταλική με δικά τους χαρακτηριστικά. Δες San Tommaso.
[10] Πλάτων, Τίμαιος, 17a, "ένας, δύο, τρεις... Που είναι όμως, αγαπητέ μου Τίμαιε, ο τέταρτος των φίλων που χθες ήταν καλεσμένοι μου και σήμερα οικοδεσπότες;"
[11] [...] Αφού συνέθεσε ολόκληρο το μείγμα, το διαίρεσε σε τόσες ψυχές όσα τ' άστρα και κατένειμε μία ψυχή σε κάθε άστρο [...], Πλάτων, Τίμαιος, 41 d-e, μτφ. Β. Κάλφας, εκδ. Πόλις, 2003. Ο Ηράκλειτος ο φυσικός υποστηρίζει πως η ψυχή είναι μία σπίθα από αστρική ουσία, Μακρόβιος, Commentarium Scipionis, 14, 19D. A15.
[12] Διαφωτισμός και Θρησκεία, όπου πριν στο σημ. του μεταφραστή.