Ιχθυοκαλλιέργειες και ΔΕΛΦΙΝΙΑ!

αναπαράσταση του Παλαιμονίου από κορινθιακά
νομίσματα. Οδηγός Αρχαίας Κορίνθου, Ν. Παπαχατζής.

Φίλοι και σωτήρες των ανθρώπων!

Μια σύντομη και αρχαιότατη ιστορία λέει ότι κάποτε τα δελφίνια βοηθούσαν τους ανθρώπους, που κινδύνευαν στη θάλασσα, να σωθούν. Όταν κάποιος χρειαζόταν βοήθεια τον έβαζαν στη ράχη τους και τον έβγαζαν στη στεριά. Κάποτε ο άνθρωπος που μετέφερε ένα δελφίνι πέθανε στη ράχη ενός δελφινιού κι έτσι όταν το δελφίνι τον έβγαλε στη στεριά δεν μπόρεσε να το σπρώξει πίσω στο νερό! Από τότε τα δελφίνια σταμάτησαν να βγάζουν ανθρώπους στη στεριά, αλλά όχι και να τους βοηθούν στη θάλασσα, να παίζουν και να τους προσφέρουν τη φιλία τους και πολύ χαρά!

       Ο  πρώτος άνθρωπος που ανέβηκε στη ράχη δελφινιού είναι ο μικρός Παλαίμων-Μελικέρτης, ο Διόνυσος, το "αιώνιο παιδί"-ψυχή, ο εσωτερικός Απόλλων-πνεύμα. Ο Διόνυσος, που έρχεται από τον Ωκεανό/Σύμπαν, με το επίθετο Παλαίμων έγινε προστάτης των ναυτικών! 

Σύμβολο της υπέρτατης αρχής των πραγμάτων, του μη όντος που προϋπήρχε του όντος και της ζωής που ακολούθησε.

Το δελφίνι είναι η Θεοφάνια του Απόλλωνα. Ο θεός του πνευματικού - αστρικού ή αιθεριακού φωτός και της μουσικής φανερώθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους με τη μορφή δελφινιού προκειμένου να ηγηθεί των πρώτων ιερέων του Ιερού του στους Δελφούς! Ως δελφίνι (ΙΧΘΥΣ) οδήγησε το ΠΛΟΙΟ που τους μετέφερε στην Κρίσσα, λιμάνι των Δελφών. Το δελφίνι είναι ομομήτριο ζώο της θάλασσας (δελφ- /μήτρα, α-δελφ-ός/ομομήτριος) και οι Έλληνες το αποκαλούσαν "μητρικό ζώο" και το τιμούσαν περισσότερο απ' όλους τους κατοίκους του βυθού, σα ν' αναγνώριζαν σ'  αυτό τη δύναμη του Ωκεανού (οι αρχαίοι ωκεανό ονόμαζαν το Σύμπαν) να γεννάει παιδιά!

Όπως το δελφίνι είναι η "μήτρα" ανάμεσα στα ζώα έτσι και οι Δελφοί είναι η "μήτρα" ανάμεσα στους τόπους.

Τα δελφίνια θεωρούνται τα δεύτερα πιο έξυπνα πλάσματα μετά των άνθρωπο. Τα δεύτερα; Θα έλεγα τα πρώτα και από απόσταση. Διαβάζω ότι τα κοσμοπολίτικα... δελφίνια, όπως το Ρινοδέλφινο, αποφεύγουν συστηματικά τα σκάφη, αλλά κι αν σπάνια πια καμιά φορά κάποιο πλησιάσει δεν δίνει πια χαρά δηλώνοντας την παρουσία του με τα παιχνίδια του!

Ο θαλάσσιος βιολόγος της WWF Γ. Παξιμάδης υποστηρίζει ότι ο λόγος γι' αυτήν την ασυνήθιστη συμπεριφορά είναι η εκούσια θανάτωση τους από τους αλιείς όσο και η έλλειψη τροφής, γεγονός, που τ' αναγκάζει να περνούν σχεδόν όλο το χρόνο τους στην αναζήτηση ψαριών περιορίζοντας τις κοινωνικές συναναστροφές και τα παιχνίδια. Θα συμπλήρωνα ότι οφείλεται και στην προσπάθεια της καταναγκαστικής τους εκπαίδευσης σε "πόλεμο" όπου τους ασκείται πρώτης τάξεως βία και μάλιστα εντελώς ενάντια στη φύση τους!

Τα δελφίνια είναι γνωστό ότι επικοινωνούν αναμεταξύ τους σε όλο τον πλανήτη γη αλλά και έξω από αυτόν... με το Σύμπαν/Ωκεανό! Είναι γνωστό ότι από την αρχαιότητα τους αποδίδεται ανεπτυγμένο μουσικό αίσθημα (Απόλλων και θεός της μουσικής/ρυθμός του Σύμπαντος).

Ο άνθρωπος κατάφερε να τους στερήσει τη χαρά... Για όποιον θέλει να καταλάβει (και μπορεί) βρισκόμαστε σε άμεσο κίνδυνο!

Στον άμεσο κίνδυνο μας έχουν οδηγήσει οι κυβερνήσεις που στηρίζουν το μοντέλο ανάπτυξης του σύγχρονου κόσμου, η απληστία του γρήγορου και "έξυπνου" χρήματος, η άλογη εκμετάλλευση της φύσης και των ζωντανών της, οι ψεκασμοί, η συσσώρευση των σκουπιδιών της υπερπαραγωγής για υπερπωλήσεις και υπερκέρδος, η "πράσινη"ανάπτυξη και οι "επενδύσεις", μαζί τους και οι ιχθυοκαλλιέργειες που σπέρνουν θανατικό στις θάλασσες μας, που είναι το σπίτι των δελφινιών κι όλης της θαλάσσιας ζωής.

Προσωπικά τάσσομαι με τα δελφίνια, χαρά της ΖΩΗΣ και όχι τα ΥΠΕΡκέρδη, εσείς;