Ελευσίνα όπως Ελευθερία!

 

Οι αναρτήσεις του ΙΔΕΟΚΗΠΟΥ γράφονται με  φροντίδα για να ταξιδεύουν  ελεύθερες,  ακόμη και σε άλλα ιστολόγια, αρκεί η μεταφορά τους  να γίνεται με αναφορά του ιστολογίου προέλευσης, ώστε οι αναγνώστες να διατηρούν την δυνατότητα να διαβάσουν άλλες συναφείς αναρτήσεις, όπου  λάθη και αστοχίες διορθώνονται.

@Καρολίνα Αννίνου

Ελευσίνα όπως Ελευθερία!

Μεγάλη Θεά της Ελευσίνας η Ἐλευσία, Ἐλευθία, Έλευθώ, Ἐλεύθυια ή Εἰλείθυια, είναι «εκείνη που έρχεται σε ανάγκη» και ελευθερώνει!

Το ρήμα ἐλεύθω, δωρικά ἐλευσίω σημαίνει φέρω, φέρομαι, έρχομαι.

Η ελ-ευθ, ελ, ἒλα –ήλιος, αυγή και η ευθ-εία εκφράζει την ευθεία ακτίνα φωτός.

Με την ἒλευση (θέαση) ο χώρος παίρνει άλλη διάσταση, διευρύνεται, γεγονός που αποδεικνύει ότι ορατό και αόρατο είναι οι δύο όψεις του ίδιου πράγματος, όπως η Μητέρα σοφή γραία και η νέα Κόρη, διαρκώς ανανεούμενη.

Ελευθήρ, (το ρ εκφράζει κίνηση,  φορά[1]), Ελευθερεύς είναι επίθετο του πλουτοδότη  Διονύσου Αϊδωνέα –Άϊδη -Άδη.

 

Η Δήμητρα-Μεγάλη Μητέρα στέλνει με τον Ερμή, την κόρη Περσεφόνη που κρατά ρόδι, στον πλουτοδότη Διόνυσο – Άϊδη που κρατά ένα κύπελλο/ κάνθαρο.

Ανάπτυγμα αγγειογραφίας του κυπέλλου του Ξενοκλή, Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο.

Είναι η θεά του τόκου -τοκετού (ρ. τίκτω),^[1] περάσματος από μία κατάσταση σε άλλη, εκείνη που φέρεται και φέρει στον κόσμο, παρουσιάζει, γεννά, παράγει.

Θεά της «σποράς» των ανθρώπων, σποράς των δημητριακών και όλων των σπαρτών, γενικά ότι έρχεται στην ύπαρξη, ξεπετάγεται στην επιφάνεια, εμφανίζεται.

Η Μεγάλη Μητέρα είναι πάντα η ίδια σε όλες της τις εκφάνσεις.

Γα, Δα, Γαία – «ύλη» ενέργεια, Δα-μάτερ-Δήμητρα, Ρέα -ροή, Ουράνια Αφροδίτη –Φύση ξεπετάχθηκε μέσα από κογχύλι στον αφρό, Άνθεια- Άνθηα – Αθηνά –ανθός η καλλίτερη ποιότητα κάθε είδους, ξεπετάγεται μέσα από κάλυκα άνθους,[2]  

όπως οι ιδέες από τον Νου, την κεφαλή του τρισυπόστατου Διός.

Σοφία του Νου η Μνήμη κάθε είδους! Το πνευματικό «ύδωρ» της πηγής της ζωής αντιστοιχεί στο ύδωρ, και ότι είναι για εμάς το ύδωρ είναι για εκείνους (στην Άλλη Γη) ο αήρ, και ότι είναι για εμάς ο αήρ είναι για εκείνους ο αιθήρ, το πέμπτο στοιχείο που επιμένουμε να αγνοούμε!

Διαβάζω ότι η ενέργεια είναι μία και μεταλλάσσεται ανάλογα με το υλικό που διαπερνά, όταν κινείται μέσα σε μέταλλα γίνεται ηλεκτρισμός ή μαγνητισμός, όταν περνά στο ζωντανό σώμα γίνεται βιοενέργεια, στο κενό είναι φωτόνια, στον αέρα είναι ήχος, κλπ.

Πέρα από τα πέντε στοιχεία δεν φτάνει ο νους του ανθρώπου, διότι τον Θεό κανείς δεν Τον βλέπει, ενώ Εκείνος βλέπει τα πάντα![3]

Όμοιος του Θεού είναι ο Νους και μέρος του Νου η Μνήμη γεννά τον Έρωτα, Φάνη και εντέλει Διόνυσο – ψυχή που γνωρίζει την αλήθεια (άλλη η μνήμη του νου, εγκεφάλου) και κινεί τον κόσμο. Το εσωτερικό πυρ που εκπέμπει εξωτερικά ο Απόλλων, θεός του αιθερικού φωτός (πνεύμα), το οποίο διαπερνά τον υλικό κόσμο και τον μεταμορφώνει!

Έτσι, θεά-ομαι σημαίνει διαλογίζομαι, στοχάζομαι, βλέπω καθαρά, βλέπω ως θεατής, δηλαδή παρατηρητής,  η θέαση είναι νοητική πράξη.[4]

«Ο νους είναι όμοιος του Θεού. Διότι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐδημιουργήθη κατ’ εἰκόνα πάντως παρουσιάζει ὁμοιότητα εἰς ὃλα μὲ τὸ ἀρχέτυπον, νοεράν τοῦ νοεροῦ καὶ ἀσώματον τοῦ ἀσωμάτου, ἀπαλλαγμένον παντός ὂγκου, ὃπως εἶναι καὶ τὸ ἀρχέτυπον, καὶ ἐκτός πάσης διαστημικῆς μετρήσεως ὁμοίως μὲ ἐκεῖνο, ἀλλά ὡς πρὸς τὴν φύσιν του κάτι διάφορον ἀπὸ ἐκεῖνο. [...]»[5]

 Η ελληνική ύπαρξη άρρηκτα δεμένη τα Ελευσίνια Μυστήρια,

 εξακολουθεί να είναι άρρηκτα δεμένη με τα Μυστήρια της Ορθοδοξίας!

Τα Μυστήρια είναι αναγωγή στο άριστον, εγγύηση ζωής απαλλαγμένης από το σκοτάδι της άγνοιας και τον φόβο του θανάτου, μετάβαση στην ευδαιμονία –ευτυχία.

Ευτυχία σημαίνει ελευθερία και ελευθερία σημαίνει δυνατή ψυχή -Έρως –Αγάπη που τυλίγει τα πάντα, τα μεταμορφώνει, τα ανανεώνει, είναι η δύναμη του Νου!

τὸ εὒδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ’ ἐλεύθερον τὸ εὒψυχον^[6]

 Για την προϊστορία της Ελευσίνας και την αρχέγονη λατρεία ελάχιστα είναι γνωστά, τουλάχιστον στο ευρύ κοινό. Ωστόσο το γεγονός της έλευσης της θεότητας, επιφάνεια, μας οδηγεί στις πανάρχαιες μεταφυσικές και θεολογικές αντιλήψεις των Μινυών-Μινωϊτών (Αιολείς – Δωριείς), οι οποίοι τοποθετούν τους νεκρούς στα Ηλύσια πεδία και τα νησιά των Μακάρων.     Μετά τον τελευταίο γνωστό Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και την έκρηξη ηφαιστείου Θήρας, η μινυακή Ελλάδα καταστρέφεται, ενώ η Κρήτη συνεχίζει να προάγει τον μινυακό πολιτισμό μέχρι την κατάληψη της από τους Αχαιούς. 

Οι Αχαιοί – Ίωνες, «Μυκηναίοι» (Σιδερένιο Γένος) επικράτησαν μετά την καταστροφή του Κατακλυσμού, ήταν και αυτοί Πελασγοί αλλά διαφοροποιημένοι πολιτισμικά και θεολογικά, είχαν διαφορετική  αντίληψη του Κόσμου. Αντίθετα με τους Μινύες, οι «Μυκηναίοι»  τοποθετούν τους νεκρούς στον σκοτεινό «Κάτω Κόσμο» του Άδη. [7]

Σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους διασκεύασαν την Οδύσσεια και μας κληροδότησαν το Ομηρικό ζήτημα.

Αυτή η αλλαγή της αντίληψης του Κόσμου είναι κυριολεκτικά το κλειδί για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την τάξη του Κόσμου και την αλληλουχία των γεγονότων που ακολούθησαν.

αρ. 5085 Μ. Ελευσίνας, 
Δήμητρα και Κόρη ή Εκάτη

Η Μεγάλη Θεά Μητέρα, Δήμητρα περιπλανήθηκε εννέα μέρες κρατώντας δύο δαυλούς, αναζητώντας την Κόρη. Την τρίτη ημέρα η Εκάτη κρατώντας ένα δαυλό (ή εκατό), την συνόδεψε στον Ήλιο γιό του Υπερίωνα (Ήλιου) ο οποίος της φανέρωσε την αλήθεια!

Ο Ήλιος, κατάσκοπος θεών και ανθρώπων ήταν ο Σίσυφος, ένας αρχέγονος ήλιος, πιθανόν ο Λήσος, η φωτεινή καρδιά, α Σκορπιού.

Ο Λήσος ή Αντάρης βρίσκεται δίπλα στο κέντρο του Γαλαξία -εκβολές του ουράνιου Ηριδανού, οι πηγές του βρίσκονται στην περιοχή του Κάνωπου -πηδάλιο της  Αργούς η οποία είχε φανό στο ιστίο της τον Σείριο.

Θυμωμένη η θεά έφθασε στην λίμνη Κυχρεία (αργότερα κόλπος Ελευσίνας), στα ήρεμα νερά της καθρεφτιζόταν  ο λόφος της ακρόπολης Σαισαρία.

Το όνομα σηματοδοτεί την χαραυγή-γέλαν, χαμόγελο του ουρανού (σαίρω α. μειδιώ), όταν διαχέεται η ακτινοβόλος ενέργεια που «καθαρίζει» (σαίρω, β. σαρώνω) τον τόπο, φέρνει διαύγεια στην ατμόσφαιρα και στον νου (σαῖς, ο κούρος/κόρος-νους, κάρος).

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την παρουσία του Απόλλωνα, ακτινοβολία του εξάγνισε τον τόπο που ονομάσθηκε Πυθώ. Στον Απόλλωνα αντιστοιχεί ο Υπερίων Ήλιος Σείριος και το ημερολόγιο, σαιρός –σαρός ή σάρος!

Η θεά Δήμητρα Ελευσία έφθασε απ’ «έξω», από την θάλασσα, Ωκεανό – Ουρανό, όπως έρχεται πάντα ο Διόνυσος Ελευθερεύς. Κάθισε θλιμμένη στην αγέλαστον πέτρα, βράχο, ο λόφος Σαισαρία, και άρχισε να γελά  -σεσαρός γελᾶν, όταν είδε το χάσμα της Βαυβώς.^[8]

 

Το χάσμα της πρωταρχικής «ύλης» έχει την έννοια του κενού, κενό αέρος, χάος, άπειρος χώρος-«σκοτεινή ύλη»,^[9] το κενό με την έννοια του τ ί π ο τ α αλλά το τ ί π ο τ α είναι κάτι, διότι από αυτό που δεν υπάρχει είναι αδύνατον κάτι να γεννηθεί, και ακατόρθωτο κι ανέφικτο κάτι που υπάρχει να αφανιστεί·^[10] είναι το κβαντικό κενό το οποίο είναι «άδειο» αλλά και «γεμάτο» διότι εμπεριέχει τις άπειρες δυνατότητες της ύπαρξης.^[11]

 

Σαν γέλασε η θεά ρόδισε το στερέωμα (γέλαν- αυγάζων «φως», αυγή ηλίου), μελωδία φωτός διαχύθηκε, έλαμψε η πέτρα, αντήχησε (ήχος, δωρ. ἂχος, ἰαχή), παλμοδονήθηκε, «άνθισε» όπως «τα βράχια στα οποία φυτρώνουν ρόδα» της χώρας (χώρος) που βρίσκεται πέρα από τα όρια των χωρών των κοινών θνητών, την Κισθίνη.

Ο κισθός ή κιστός, «ρόδον του βράχου» με πέντε πέταλα, όπως το «ρόδον του κυνός»[12]  και η κίστη, ιερό καλάθι με μυστηριακό περιεχόμενο.

Είναι το καλάθι που φέρουν στο κεφάλι οι Καρυάτιδες-Κιστοφόροι [13] των Μικρών Προπυλαίων του Μεγάλου ιερού της Ελευσίνας, στο στήθος φέρουν το γοργόνειο, σύμβολο της Κόρης Αθηνάς Υγείας.

Το καλάθι, κυψέλη, ο ομφαλός τοποθετημένος στον δρόμο, δηλώνει την θέση ιερού εδάφους, επιφάνειας, μαντείου.

Στις βορειοανατολικές υπώρειες του λόφου βρίσκονται τα τρία αβαθή συνεχόμενα σπήλαια «μέγαρα», χαμόγελο της γης, όταν γελά γεννά! Μοιάζουν με τριμερές ιερό! Μπροστά στο κεντρικό  σπήλαιο βρέθηκαν πώρινα θεμέλια μικρού ναού, το Πλουτώνιο.

Η αγέλαστος πέτρα, μαθαίνουμε ότι βρίσκεται δίπλα στο Άνθιον φρέαρ (πηγάδι),^[14]  κάτω από την σκιά μίας ελιάς, ιερό δένδρο (άξων) της Αθηνάς.

Στην Αθηνά είναι αφιερωμένος ο αστερισμός του Μέγα Κύνα ή Σείριου, το α ο Σείριος αντιστοιχεί στον Απόλλωνα. Έτσι ελ, ἒλα – ήλιος, αυγή, ἐλάα -ελαία, σκιά ηλίου Σειρίου Κυνός εκτείνεται πάνω από τους δόμους, οίκος, ναός.[15]

Στο Άνθιον φρέαρ  πρώτες είδαν (θέαση) την Δήμητρα (επιφάνεια) οι τέσσερεις κόρες του Κελεού.

Η καμπύλωση του χώρου προς την 4^η διάσταση (φρέαρ-πηγάδι), δημιουργεί την αίσθηση πύκνωσης της ύλης, (υλοενέργεια, εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο μάζα με πυκνότητα).^[16]

 

Η Άνθεια, άρρητος Κόρη Περσεφόνη, Φερέπαφα- φέρουσα επαφή (τόκος), πέμπτο στοιχείο, ο αιθήρ,^[17] αναδύεται από το χάσμα, κοιλότητα (καμπύλωση), μήτρα της ζωής, το σπήλαιο- χάσμα γης (φρέαρ) πέρασμα από και προς τον Άλλο Κόσμο, την πλευρά που δεν φαίνεται (κάτω και πάνω στην σφαίρα δεν υπάρχει).

Μνήμη των αρχέγονων «υδάτων» (κοσμικά Ωκεάνια ύδατα), «Μητέρα Αθηνά» εκείνη που προνοεί, η Κόρη του Οφθαλμού (Νου) επιφαίνεται ως Σοφή Γραία, Μητέρα Γαία -Γη ή Δα (δωρικά), Δήμητρα, Χθονία (χθων -επιφάνεια γης, έδαφος/πεδίον).

Υπάρχουν στην γη με χθόνιο τρόπο όλα όσα υπάρχουν στον ουρανό με ουράνιο τρόπο […].^[18]

Στον βασιλιά του τόπου Κελεό, η θεά όρισε να ιδρύσει προς τιμήν της Μέγαρο και έτσι η έδρα της μεταφέρθηκε από την ακρόπολη Καρία των Μεγάρων, στον βραχώδη λόφο –«ακρόπολη» Σαισαρία. Το Μέγαρο ετοιμάστηκε και η θεά έμεινε σ’  αυτό, μακριά απ’  όλους, τυλιγμένη στα μαύρα (αόρατη) θρηνούσε την Κόρη. Ένα έτος σκοτεινό ακολούθησε, φοβερό, μεγάλη δυστυχία, τίποτα δεν φύτρωσε στην γη, μέχρι που φάνηκε η Κόρη!

Τα δύο τρίτα του έτους η Κόρη θα περνούσε με την Μητέρα της και τους Ολύμπιους θεούς και το ένα τρίτο ως σύζυγος (θηλυκή αρχή) του τρισυπόστατου Αϊδωνέα -Άδη (Ποσειδών, Ζευς, Άδης).

Σοφός ο πλουτοδότης Άϊδης, αόρατος- άϋλος για τα φυσικά μάτια του ανθρώπου, Άδης «εκείνος που δεν φαίνεται» και γίνεται ορατός μόνο όταν ενεργοποιηθεί το Ένα μάτι του μετώπου (δαυλός Εκάτης)! [19]

Μητέρα, σύζυγος και Κόρη Φερέπαφα, φέρουσα επαφή, διαύγεια του αιθέρα, την αιώνια αρχή που διευθύνει το σύμπαν και δίνει φύση ζωϊκή στον κόσμο.

Ο Αιθήρ[20] είναι το πυρ που φωτίζει τον Κόσμο και τον κάνει διάφανο.[21]

 

Η ενεργιακό -αιθερικό πλέγμα/δίχτυ τυλίγει και διαπερνά τον Κόσμο, μετασχηματίζεται ανάλογα με το υλικό που διαπερνά, εξαιτίας διαφόρων γεωμετρικών ανασχηματισμών συχνότητας και διαμόρφωσης. Ένας μετασχηματισμός της παράγει όλα όσα βλέπουμε γύρω μας, την ύλη, και θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ύλη παράγεται από την συμπύκνωση- συμπίεση (καμπύλωση) μεγάλων ποσοτήτων «ύλης»-ενέργειας σ’ ένα σημείο του χώρου-χρόνου και την πτώση της σε χαμηλότερο κραδασμό, δηλαδή σε χαμηλότερη συχνότητα.[22]

 Το σπήλαιο, κοιλότητα -«μήτρα» - μνήμη από την οποία ξεπετάγεται η ζωή, σπήλαιο γέννησης, θάνατος δεν υπάρχει!

Εμείς ότι δεν μπορούμε να δούμε με τα δύο φυσικά μάτια του προσώπου, το συνδέουμε με «άγνωστο», το άγνωστο - αόρατο με το σκοτάδι που προκαλεί φόβο, και τον φόβο συνδέσαμε με τον θάνατο, αποτέλεσμα ήταν να αντιστραφεί η «εικόνα» του Πλουτοδότη Ελευθερέα Διονύσου Άδη.  Το σκοτάδι αντιστοιχεί στην έλλειψη καθαρού φωτός, έλλειψη επίγνωσης του Εαυτού, ο οποίος παραμένει άγνωστος.

 Τα Μυστήρια θα παραμείνουν άρρητα, ανείπωτα,  διότι πρόκειται για βίωμα, απίστευτο για όποιον δεν το έχει βιώσει.

Με την λογική του νου μπορούμε να καταλάβουμε το πέμπτο στοιχείο, όχι όμως και την ουσία στην οποία αντιστοιχεί!

 

---

[1] Στην ιταλική έγινε tocco, toccare, επαφή, κρούση, άγγιγμα, εκφράζει κτύπημα αλλά και μετακίνηση, ανάγκη, η βαρύτητα gravità και η εγκυμοσύνη, κυοφορία gravidanza.

---

[1] Πλάτων, Κρατύλος, 426d // Creek English Lexicon Liddell & Scott.

[2] αρ. 5089, Μουσείο Ελευσίνας.

[3] ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ, «Ορφέως αποσπάσματα» Ι, πράγματι άναξ υπάρχει, αυτογέννητος και όλα όσα έχουν δημιουργηθεί είναι τέκνα αυτού του Ενός… και κανείς θνητός δεν τον βλέπει· αυτός βλέπει τους πάντας[…].

[4] Καφάτος Μ. & Chopra D., Είσαι το Σύμπαν, μτφ. Ρένα Καρακατσάνη, Ασημάκης 2017.

[5] Γρηγορίου Νύσσης, Έργα 1, «Διάλογος περί ψυχῆς καὶ Ἀναστάσεως», 18, Πατ. Εκδ. «Γρηγόριος Παλαμας», 1979.

[6] Carl Kerenyi, ΕΛΕΥΣΙΣ, Ιάμβλιχος, 1999. // Θουκυδίδης, ΙΙ 34-46, Περικλέους Επιτάφιος 43,4.

[7] Θ. Σπυρόπουλος, Λακεδαίμων, Καρδαμίτσα 2013, τόμος Ι, σελ. 127 ΙΙ,  σελ. 46, 223.

[8] Βαυβώ –κοιλιά, βαυβάω – κοιμάμαι, καταπρῢνω, ηρεμώ για ύπνο, ηρεμία ύπνου.

[9] Τα κοσμικά Ωκεάνια ύδατα θεωρούνται ακόμη πεδίο άγνωστο για την σημερινή επιστήμη, ωστόσο μοιάζει ν’ αντιστοιχούν στην«σκοτεινή ύλη» που αποτελεί το 90% της ύλης του Ωκεανού Σύμπαντος.

[10] Εμπεδοκλής, 9 =12 DK.

[11] Όλες τις πιθανότητες των εκβάσεων, Καφάτος Μηνάς, Βιώνοντας τη ζωντανή Παρουσία, εκδ. Μέλισσα, 2017.

[12] Rock-rose, η λαδανιά. Dog-rose, η κυνορόδη, rosa canina (αγριοτριανταφυλλιά) αναρριχώμενη.

[13] Η δεύτερη βρίσκεται στο Fitzwililam Μουσείο, του Gambridge στην Αγγλία!!! Βρισκόταν στην εσωτερική πλευρά των Μικρών Προπυλαίων (54 π.Χ.) Αρ. 5104, Μουσείο Ελευσίνας. Κατερίνα Γ. Κάντα, Ελευσίνα, Αθήνα 1979.

[14] Παρθένιον ή Καλλίχορον, σύμφωνα με τον Γ. Μυλωνά, Καλλίχορον ονομαζόταν και το φρέαρ που βρέθηκε στην ΒΑ γωνία της Στοάς του Φίλωνα στο Τελεστήριο (Ν. Παπαχατζής).

[15] Αισχύλος, Αγαμέμνονας 967, ῥίζης γὰρ οὔσης φυλλὰς ἵκετ᾽ ἐς δόμους, σκιὰν ὑπερτείνασα σειρίου κυνός.

[16] Ο βαθμός καμπύλωσης του χωρόχρονου (χωροχρονικό συνεχές – καμβάς) υπαγορεύει στην «ύλη» πως θα κινηθεί, J.Wheeler, Σιμόπουλος Δ. // Θεοδοσίου Σ.-Μ. Δανέζη Στα ίχνη του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ., εκδ. Δίαυλος, Αθήνα 2000 μ.Χ., ύλη, το πύκνωμα ενός ενεργειακού ρεύματος.

[17] Φερέπαφα για την σοφία και την επαφή με την κίνηση -Πλάτων, Κρατύλος, 404d, μτφ., σχλ. Λ. Λάγιος, Ι. Ζαχαρόπουλος.

[18] ΠΡΟΚΛΟΣ, Εις Τίμαιον Δ’, 140 20-30.

[19] Αναθηματικό ανάγλυφο Ευκράτη από την Ελευσίνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

[20] του αίθω-ανάβω, φωτίζω, είναι ο καθαρότερος αέρας, πιο αραιός. Ο Αναξιμένης είναι εκείνος που διαχώρισε τον αιθέρα από τον αέρα. // Η «σκοτεινή ύλη», «σκοτεινό» υλικό στην πραγματικότητα είναι απολύτως διαφανές, μέχρι σήμερα έχει ανιχνευθεί μόνο έμμεσα, μέσω της βαρυτικής επίδρασης του στη συνήθη ύλη –στα άστρα και στους γαλαξίες –Wilczek Frank,  Η Ελαφρότητα του ΕΙΝΑΙ, μτφ. Ν. Αποστολόπουλος, Κάτοπτρο, 2010, Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, σ. 45

[21] Αξελός Κώστας, Ηράκλειτος και η φιλοσοφία, μτφ. Δημ. Δημητριάδης, Εξάντας 1986, σ. 131.

[22] ακριβώς αυτό που περιγράφει η εξίσωση e=mc^2. Εφαρμογές της θεωρίας του «ενοποιημένου πεδίου», την οποία έχουμε κατά κάποιον τρόπο κατακτήσει, αν και δεν μας είναι ακόμη πλήρως κατανοητή.- Αριβάνης Άγγελος, Το Ενεργειακό Πλέγμα Της Γης και ο Μυστικός Πόλεμος για τον Έλεγχο του, San Francisco, Απρίλιος 2005,  αναρτήθηκε από Terrapapers // 22 Δεκεμβρίου 2012 // Top Articles, μετά τα φυσικά.