Το Χάος προάγγελος της Τάξης !



Η πανσέληνος της 6ης Μαΐου 2012

Η σελήνη καθώς σηκώνεται απ' τον ορίζοντα τυλίγει στ' ασημένια πέπλα της ολάκερη τη φύση που παίρνει μία διαφορετική μορφή και δίνει υπόσχεση παντοτινή... της έλευσης του χρυσού φωτός!
Τούτη η αργυρή μορφή της φύσης είναι μυστηριακή, αντανακλά δηλαδή τον εσωτερικό κόσμο των πραγμάτων, ο οποίος ενώ είναι γνωστός παραμένει στη σφαίρα του άγνωστου που ισοδυναμεί με το σκοτεινό άρα και  το τρομακτικό.
Το σκοτάδι έγινε ταυτόσημο με το φόβο του κενού (horror vaqui), το φόβο του άγνωστου, της κατάστασης που κάποιος δεν γνωρίζει. Τ' ονόμασαν φόβο του θανάτου (άγνωστο) κι έτσι με το θάνατο συνδέθηκε το σκοτάδι.
Το σκοτάδι όμως κρύβει μέσα του την απαρχή του λευκού/αργυρού φωτός (ακτινοβολία), που δεν πονά τα μάτια, δεν τσακίζει το νευρικό σύστημα, δεν προκαλεί τις αισθήσεις, αλλά επικοινωνεί με τον εσωτερικό μας Εαυτό, που συνήθως καλύπτεται από το φανερό Εγώ.
Το αργυρό φως της σελήνης είναι η "εικόνα" της αύρας του σώματος που πηγή της είναι η ψυχή. Κι όπως η σελήνη αντανακλά το φως του ήλιου, όμοια η ψυχή αντανακλά το φως πνεύματος, της σοφίας του Νου! Είναι για τούτο που η σκιά μέσα στο σκοτάδι είναι λευκή!
Η απουσία του ηλιακού φωτός αλλάζει τα μαγνητικά πεδία, είναι οι ώρες που η ψυχή ελεύθερη ταξιδεύει σε κόσμους γνωστούς για όσους μπορούν να περάσουν το κατώφλι της συνείδησης και της λήθης. Εκεί βρίσκεται ο αληθινός κόσμος!
Το χάος - χάσμα έχει την έννοια του κενού  (άχρονος χρόνος) που όμως κρύβει μέσα του την αρχή του κόσμου, την τάξη που βγαίνει μέσα από την αταξία του Χάους, όπως το φως μέσα από το σκοτάδι.
Ο Δημιουργός [...] παρέλαβε όλα όσα είναι ορατά -και βρίσκονται όχι σε ηρεμία αλλά σε άρρυθμη και άτακτη κίνηση - και τα έφερε από την αταξία στην τάξη, θεωρώντας ότι η τάξη είναι από κάθε πλευρά καλύτερη [...] (Τίμαιος, 30a).
Το χάος, όπως το κενό ταυτίστηκε με το σκοτάδι  κι έγινε τρομακτικό ενώ είναι απλώς  προαπαιτούμενο της τάξης. Όταν ένα κύκλος κλείνει κι αρχίζει ένας νέος είναι σαφές ότι όλα αρχίζουν από την αρχή... όλα μπαίνουν στις αρχικές τους θέσεις -σε τάξη.
Αυτό αφορά τον κύκλο ζωής του αισθητού κόσμου των διαστάσεων που γνωρίζουμε! Ότι δεν γνωρίζουμε δεν σημαίνει κι ότι δεν υπάρχει, απλώς μένει για την ώρα στο "σκοτάδι", στην περιοχή του άγνωστου.
Αιτία της άρρυθμης και άτακτης κίνησης φαίνεται να είναι η απληστία και ο εγωισμός.
Χάνοντας το ρυθμό του κάποιος αποσυντονίζεται και απομακρύνεται από την "ένωση" με τον σύμπαντα κόσμο και τότε ο φόβος εύκολα τον ακινητοποιεί. Όταν ο άνθρωπος καταφέρει να ελέγξει το ρυθμό του και να μένει συντονισμένος, τότε μάλλον αλλάζει επίπεδο (τάξη) στη σπείρα της ζωής.
Για να γίνει αυτή η αλλαγή τάξης της ανθρωπότητας είμαστε αναγκασμένοι να περιμένουμε και τον τελευταίο, πρέπει δηλαδή να είμαστε ενωμένοι και συντονισμένοι.

Όταν τα νερά μίας λίμνης χάσουν το "ρυθμό", την αρμονική τους κίνηση η λίμνη μετατρέπεται σε έλος, τα νερά λιμνάζουν. Τότε χρειάζεται να ταραχθούν, ν' αναμοχλευθούν χαοτικά για να επέλθει ισορροπία και η ρυθμική κίνηση. Αυτό είναι όλο!
Θαρρώ ότι η κοινωνία βρίσκεται ακριβώς σ' αυτό το σημείο του χάους, στάδιο αναπόφευκτο πριν από την ΤΑΞΗ!
ΤΑΞΗ είναι η ΟΜΟΡΦΙΑ του ΚΟΣΜΟΥ, ομορφιά είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ κι η αλήθεια είναι μία. Η λεγόμενη ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ισοδυναμεί στο ΧΑΟΣ, είναι κατάσταση προσωρινή, πέρασμα, όπως το πέρασμα της Σκύλλας και της Χάρυβδης!
Αν καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε το ΦΟΒΟ από τα υπόλοιπα συναισθήματα μας κι αγωνίες θα καταφέρουμε να περάσουμε απέναντι πολύ πιο εύκολα και γρήγορα!