Άτλαντες οι Μινύες - Μινωϊτες και το Ομφάλιο Μαντείο της Κρήτης! συμπληρωμένο

 

Οι αναρτήσεις του ΙΔΕΟΚΗΠΟΥ γράφονται με  φροντίδα για να ταξιδεύουν  ελεύθερες,  ακόμη και σε άλλα ιστολόγια, αρκεί η μεταφορά τους  να γίνεται με αναφορά του ιστολογίου προέλευσης, ώστε οι αναγνώστες να διατηρούν την δυνατότητα να διαβάσουν άλλες συναφείς αναρτήσεις, όπου  λάθη και αστοχίες διορθώνονται.

@Καρολίνα Αννίνου

Άτλαντες οι  Μινύες - Μινωϊτες

                                               και το Ομφάλιο Μαντείο της Κρήτης.

μερικές σκέψεις...

Το Ομφάλιο μαντείο είναι σημείο γνωστό εδώ και χρόνια! 

Ο Robert Templ[1] στο βιβλίο του «το μυστήριο του Σειρίου», εκδ. 1998, δημοσίευσε την εικόνα με τις ζώνες γεωγραφικού πλάτους –όπως αυτές που διασχίζουν τους ομφάλιους λίθους, οι οποίες απεικονίζουν τις μαντικές οκτάβες (σελ. 295).

 

 

Η αποκάλυψη του μινωϊκού κυκλικού κτιρίου στον λόφο Παπούρα στο Καστέλι Ηρακλείου, το Ομφάλιο Μαντείο στο Ομφάλιο πεδίο, επαναφέρει στην επικαιρότητα την άποψη του ανασκαφέα της Λακεδαίμονος καθ. Θεόδωρου Σπυρόπουλου[2]  για την Ατλαντίδα,  επιβεβαιώνοντας ότι η Κρήτη απέφυγε τα χειρότερα από το κοσμογονικό γεγονός το οποίο προκάλεσε τον 4^ο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα (Νώε), του οποίου συνέπεια ήταν η έκρηξη του ηφαιστείου της Καλλίστης –Θήρας (Σαντορίνη) το 1750/1650 π.Χ.

Η Κρήτη διέσωσε όσα σε άλλες περιοχές δυτικά της Θήρας, δυσκολευόμαστε… να αναγνωρίσουμε! 

Κάθε κοσμογονικό γεγονός οφείλεται σε αστρονομικά φαινόμενα, το συγκεκριμένο είχε επίκεντρο την κοίλη Λακεδαίμoνa,  η οποία βυθίστηκε 40 μ. στην λάσπη! Σώθηκαν μόνο οι ανώτερες βαθμίδες της κορυφής του λόφου/νησί[3] με το μινυακό κυκλοτερές θολωτό ιερό κτίσμα της κορυφής, το μινυακό βασιλικό νεκροταφείο θολωτών τάφων και το μινυακό ανάκτορο κάτω από το μυκηναϊκό μέγαρο της Ελένης και του Μενελάου!

Ο Πλάτων στον Τίμαιο διηγείται  το τέλος του Μινυακού πολιτισμού, γνωστού ως Μινωϊκού στην Κρήτη και την ολική καταστροφή της Λακεδαίμονος, λιμναίο μητροπολιτικό κέντρο του Μινυακού πολιτισμού.

Η χαμένη Λακεδαίμων βρέθηκε!

Γιατί  ο Πλάτων την ονόμασε Ατλαντίδα;      Ο Άτλας είναι παππούς του Λακεδαίμονος!

Ο Άτλας (αστερισμός Βοώτη) είναι γιος του Ουρανού και αδελφός του Κρόνου και του Ιαπετού, 
ή γιος του Ιαπετού και της Ασίας, 
ή γιος του Ποσειδώνα και της Λιβύης. 
Είναι πάντα ο ίδιος σε διαφορετικές χρονικές περιόδους (κύκλους).

Τα ονόματα της μητέρα του Ασία και Λιβύη είναι ονόματα δύο νησιών στην διήγηση της Ατλαντίδος,[4] από τα οποία προφανώς ονομάσθηκαν αντίστοιχα οι ήπειροι Ασία και Λιβύη (Αφρική).  

Ήταν αστρονόμος – θηρευτής άστρων (κυνηγός) και βασίλευε σε μέρος της «Αρκαδίας». 
Κάποτε στην διάρκεια της θήρας (κυνήγι) δίψασε (όπως ο Περσεύς) και με το δόρυ του κτύπησε μία  πέτρα στην Λακεδαιμονία/Λακωνία από την οποία ανάβλυσε πηγή με πολύ ψυχρό ύδωρ (ο Πήγασος άνοιγε πηγές κτυπώντας με την οπλή του).

Με την Πλειόνη ή Εσπερίδα έκαμε τις επτά Ατλαντίδες ή Εσπερίδες Νύμφες Πλειάδες –μέλισσες, από τις οποίες προέρχονται όλα τα βασιλικά γένη της Ελλάδος!

Από αυτές η Ταϋγέτη έδωσε τ’ όνομα της στον χρυσοφόρο Ταΰγετο και έκαμε με τον Δία τον Λακεδαίμονα, 4^ο βασιλιά της Λακεδαιμονίας .

(1^ος Λέλεξ, 2^ος Μύλης, επινόησε τον μύλο/ηλιακό τροχό και ασχολήθηκε με τις τροχιές των άστρων, 3^ος Ευρώτας… 10^ος ο Τυνδάρεω πατέρας της Ελένης και της Κλυταιμνήστρας).

 Όταν ο Άτλας ζήτησε την βοήθεια του Ηρακλή για να ελευθερώσει τις κόρες του από τον βασιλιά Βούσιρι της Αιγύπτου, ο Ηρακλής κράτησε για λίγο στους ώμους του (τράπεζα) τον ουρανό κοντά στο Βόρειο Πόλο, αντί του Άτλαντα!

Με τον πολικό στον αστερισμό του Ηρακλή έφθασε η κορύφωση της εύκρατης περιόδου και το κλιματικό optimum[5] της Μεγάλης Εποχής του Ταύρου (4200 – 2100 π.Χ. περίπου). Τότε η εαρινή ισημερία σημειώνεται στον Ταύρο, η φθινοπωρινή στον Σκορπιό, το θερινό ηλιοστάσιο στον Λέοντα και το χειμερινό στον Υδροχόο, ένας ισοσκελής σταυρός! 

Είναι η εποχή άνθησης του Μινυακού -Μινωϊκού πολιτισμού!

Στον αστερισμό του Ταύρου  τοποθετούσαν την Πύλη των θεών (έλευσης), την ονόμαζαν και Πύλη του Ήλιου! Στην ράχη του οποίου βρίσκονται οι Πλειάδες – μέλισσες !

 Οι μέλισσες είναι βουγενείς, γεννήθηκαν από το "αίμα" ταύρου.

ΤΑΛ-ΩΣ αναγραμματισμός του ΑΤΛ-ΑΣ ;

Οι Μινύες Αργοναύτες επιστρέφοντας αντιμετώπισαν τον 3^ο κατακλυσμό του Λυκάονα, σκοτεινιά  κάλυπτε τον ορίζοντα, βράχια εκτοξευόταν, τα κύματα λυσσομανούσαν και ο αέρας μαστίγωνε τα βαριά μαύρα σύννεφα που έσπρωχνε με βιάση, όμως ο Τάλως/ Άτλας δεν επέτρεψε στην Αργώ (αστερισμός) να πλησιάσει τις ακτές της Κρήτης!

Είναι εκείνος που ανέλαβε να παρακολουθεί αν εφαρμόζονται οι θείοι νόμοι (νόμοι της Φύσης) φέρνοντάς βόλτα την Κρήτη τρεις φορές το έτος!

Η τριάς είναι και Νους, η σχηματική απεικόνιση της ομαλής περιφοράς του Νου είναι τρεις ομόκεντροι κύκλοι και η Μνήμη, δύναμη του Νου, διδάσκει ιδιαίτερα την γεωμετρία, είναι αυθεντία στην αστρονομία (μαθηματικά), την φύση και γνώση των ουρανίων σωμάτων (μουσική) και όλα αυτά συνδέει και τα οδηγεί σε δράση και αποτέλεσμα.[6]   Είναι Μητέρα και αγωγός, ονόματα που έδιναν στο οκτώ, ενώνει τον αόρατο άλλον κόσμο με τον ορατό κόσμο που αντιλαμβάνεται η ανθρώπινη φυσιολογία!

 

Δύο μινυακοί κυκλικοί βασιλικοί θολωτοί τάφοι της ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ (Πελλάνα), συνδέονται μεταξύ τους με το γεωμετρικό σχήμα του οκτώ ή το σχήμα ∞ του άπειρου (ο κάθετος τοίχος είναι μεταγενέστερος).

Το οκτώ ονόμαζαν Μητέρα και Ασφάλεια και βασικό στερέωμα… Στερεώνει, διατηρεί, διαφυλάσσει, κατανέμει την κοσμική τάξη και συντηρεί την δημιουργία των κόσμων.

Είναι το σχήμα του χορού σε οκτάρια που εκτελούν οι μέλισσες!      Το σχήμα της οκτάσχημης ασπίδας.

 

 

Οι Μινύες -Μινωϊτες εκφράζουν την κοσμολογική  θεώρηση του Κόσμου (Σύμπαν) πάντοτε με το σχήμα κύκλου, διότι η σφαίρα[7]  είναι το τέλειο σχήμα του Κόσμου. Όλη η θεολογία και η λατρεία τους αποβλέπει στο κυκλικό σχήμα, [8] την κυκλική κίνηση της δημιουργίας, διαρκής αναγέννηση της Φύσης, τίποτε δεν είναι δυνατόν να μορφοποιηθεί δίχως να πάρει την μορφή κύκλου!

 

Ο κύκλος είναι το ανάπτυγμα του κέντρου στην δυναμική του όψη. Η ιδέα του κέντρου είναι ο ήλιος  -οφθαλμός. Το τετράγωνο αναπαριστά τον κύκλο  στην στατική του όψη και συμβολίζει την γη.      Ο κύκλος αντιπροσωπεύει τον ουρανό, συμβολίζει την κίνηση του ουρανού και του Νου, την αιωνιότητα.

Το μινωϊκό κυκλικό κτίσμα του λόφου στο Καστέλι Ηρακλείου, συνδυάζει πολλά στοιχεία γνωστά από άλλα σημαντικά μνημεία του Ελλαδικού χώρου ήδη από την προϊστορική εποχή. Είναι βέβαιον ότι θα δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα σύνθετα, αναπάντητα μέχρι στιγμής, καθώς και βήμα στην Αρχαιοαστρονομία!

 

Αποτελεί ένα τέλειο κύκλο μέσα σε τετράγωνο, ένωση ουρανού και γης. Ο κύκλος αναπτύσσεται με βαθμιδωτό κρηπίδωμα, οκτώ (8) δακτύλιοι[9] επάλληλοι και λιθόκτιστοί σε διαφορετικά υψομετρικά επίπεδα, «ανασηκώνουν» το κυκλικό κτίσμα, το οποίο θα έμοιαζε μετέωρο ανάμεσα σε ουρανό και γη, ο δεσμός τους!

Οι δακτύλιοι -κυκλικοί διάδρομοι  περιβάλλουν το κεντρικό κτίσμα, ο τοίχος του οποίου είναι κτισμένος με εκφορικό σύστημα ώστε να δημιουργεί θόλο με 15 μ. διαμ.

Η θόλος  του «Θησαυρού του Ατρέα» έχει διάμετρο 14,60 μ.,  το ύψος του είναι  13,50 μ., λειτουργεί ως μουσικό κουτί (ενισχυτής του ήχου) και καθώς φαίνεται μία συγκεκριμένη μέρα του χρόνου οι ακτίνες του ήλιου εισέρχονταν στο εσωτερικό (πιθανόν από το «ανακουφιστικό τρίγωνο»)!

Στο εσωτερικό της θόλου υπάρχει κύκλος (ο εσώτατος) με διάμετρο 9 μ. (9-Θ εκδήλωση της ύλης, ανυπέρβλητον πέρας) ο οποίος χωρίζεται σε 4 τεταρτημόρια, δηλαδή ένας ισοσκελής σταυρός με σαφή προσανατολισμό.

Ισοσκελή σταυρό στο εσωτερικό φέρει ο τετράγωνος εσωτερικός χώρος της  Πυραμίδας του Λυγουριού Αργολίδας, [10] η οποία είναι προσανατολισμένη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Και ένας αιγυπτιακός ομφαλός![11]

Κάτοψη κυκλικού κτιρίου -"μαργαρίτα"
Τίρυνθας, Μουσείο Ναυπλίου.

                       

Μέσα στην θόλο την ζώνη που περιβάλλει τον εσωτερικό κύκλο, ακτινωτοί τοίχοι τέμνουν κάθετα τους
δακτυλίους των χαμηλότερων επιπέδων διαμορφώνοντας μικρότερους χώρους (κελιά), όπως στην Τίρυνθα και στην Λακεδαίμονα (Πελλάνα).

         

Μελισσοθέα, Πότνια Μέλισσα!

  

 Όταν η Ρέα έφερε στο φως τον Δία τον τάϊζε η κόρη του βασιλιά Μελισσέως, Μέλισσα με μέλι στο Δικταίο άντρον, σπήλαιο –κυψέλη μελισσών. Αργότερα για να κρύψουν το νήπιο από τον Κρόνο το μετέφεραν στην Ίδη -Αιγαίον όρος, όπου στο Ιδαίο άντρον η αίγα Αμάλθεια τον τάϊζε με γάλα μέσα από το κέρας Ταύρου!   

Κατά την μεταφορά ο ομφαλός  του Διός έπεσε και προσέκρουσε στην γη (θένω , θείνω, κτυπώ, προσκρούω), έτσι η πεδιάδα του ποταμού Αμνισού – Κρατερού ονομάσθηκε

Ομφάλιο πεδίον  και ο Ζευς από τον ξαφνικό κτύπο λατρεύτηκε ως Θενάτας.[12]  

Ο κτύπος είναι σημαντικός, είναι ήχος και λάμψη (φως)! Αντίστοιχα με τον κτύπο της παλάμης της Ήρας στην γη ήρθε στο φως, «γεννήθηκε» ο Ήφαιστος και με τον ίδιο τρόπο αργότερα, ο Άρης!

Ήφαιστο ονόμασαν τον αριθμό 9 –Θ με τον οποίο εκδηλώνεται η ύλη. Ο Ήφαιστος έφτιαξε τον χάλκινο θόλο του Ουρανού, κατοικία των θεών και τα ανίκητα όπλα τους, όπως τον διπλού πέλεκυ-λάβρυ, σύμβολο του Διός Ταύρου!

 ΟΜΦΑΛΟΣ, ομφή -φωνή θεού και λάβρος -σέλας, πυρ (λάμψη βρίθους, βαρύτητας), πνεύμα, καπνός και ως εκ τούτου κεραυνός, λάβρυς -διπλούς πέλεκυς σύμβολο του Διός Ταύρου (βους).    

Στον ουρανό σχήμα διπλού πέλεκυ έχει ο αστερισμός του Γίγαντα Κυνηγού Ωρίωνα ο οποίος εκτείνεται στις δύο πλευρές του ισημερινού,  ανάμεσα στον Ταύρο και τον Μικρό και Μεγάλο Κύνα -Σείριο -φανός Αργούς, Ήλιος!

                                            

Ο ομφαλός τόπος δύναμης, ενέργειας, πνεύματος θεϊκού, είναι σημείο δεσμού/επαφής Ουρανού και Γης, σημειώνει ιερό κέντρο, μαντείο της Γης το οποίο αντιστοιχεί σε σημείο -αστέρα του Ουρανού!

 

Βαβυλωνιακός ομφαλός 

Διοσκούρων,
στήλη Επιδαύρου

Μέλισσα Δελφίς

Η μέλισσα είναι παλαιότατο σύμβολο της ψυχής που γνωρίζει την αλήθεια, ιερό και βασιλικό. Οι ομφαλοί αποδίδονται με σχήμα κυψέλης, κόλουρος κώνος-θόλος και κυκλική κάτοψη, υποδεικνύουν θέση μαντείου!

Οι μέλισσες εκτελούν χορό σε οκτάρια κάθετα επάνω από τα κελιά (μικρούς χώρους) της κυψέλης. Η κατεύθυνση της φιγούρας του οκτώ δείχνει και που βρίσκεται η τροφή σε σχέση με τον ήλιο.[13]

Άλλωστε, το δεύτερο μαντείο-ναό στους Δελφούς το έκτισαν μέλισσες  από κερί και φτερά δικά τους και ίσως είχε σχήμα κυψέλης-ομφαλού.[14]

Η σχέση ομφαλού και λαβυρίνθου μοιάζει δεδομένη!

Ίσως θα έπρεπε να αναζητήσουμε τον Λαβύρινθο σε τόπο φωτεινό αντί υπόγειο!

Χορεύουν τ’ άστρα και οι μέλισσες –ψυχές σπίθες αστρικής ουσίας, 

μόνο εμείς, άνθρωποι του Σιδερένιου Γένους, 

καταφέρνουμε να μένουμε πετρωμένοι με ακίνητο τον νου!

 

Στα υψίπεδα του Γκολάν τα οποία ανήκουν στην Συρία και παρανόμως κατέχει το Ισραήλ, βρίσκεται το προϊστορικό μνημείο, αραβικά Rujm el Hiri -"όρος αγριόγατων".

Ομόκεντροι κύκλοι περικλείουν ένα κεντρικό "τύμβο" ύψους 5 μ. -γκρεμισμένη θόλος !

Ούτε η χρήση του ως αστρονομικό παρατηρητήριο  (αρχαιολόγος Yonathan Mizrachi & αρχαιοαστρονόμος Antony Aveni) , ούτε η επανευθυγράμμιση και επαναχρονολόγιση του μεταξύ 4ης -3ης χιλιετίας π.Χ. (Michael Freikman & Naomi Porat), μας καταπλήσσουν. 

K. Kris Hirst, Archaeology Expert, M.A., Anthropology, University of Iowa, B.Ed., Illinois State Universityis.  Her work has appeared in scholarly publications such as Archaeology Online and Science. (https://www.thoughtco.com/rujm-el-hiri-golan-heights-169608)

https://www.cretalive.gr/politismos/mia-pithani-arhaioastronomiki-ermineia-sto-monadiko-eyrima-gia-ti-minoiki-arhaiologia

  

---

[1] Επίκουρος καθηγητής Κλασικών Μελετών, Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο Παν, Λουισβίλ στο Κεντάκι, στνεργάτης του Οπτομετρικού Κολεγίου τιυ Λονδίνου, μέλος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας και με πτυχίο στα Σανσικριτικά και στις Ανατολικές σπουδές.

[2] Επιμελητής και Έφορος Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων με έδρα την Θήβα και την Σπάρτη υπηρέτησε στην Βοιωτία, Φθιώτιδα, Κυκλάδες, Αρκαδία και Λακωνία.

[3] Λόφος Παλαιόκαστρο στην Πελλάνα, 17 χιλ. βόρεια της Σπάρτης. Η λέξη νησί χρησιμοποιείται για περιοχές που ξεχωρίζουν από τον περιβάλλοντα χώρο.

[4] Πλάτων, Τίμαιος, 24e 

[5] Ηλίας Δ. Μαριολάκος, Ελληνική Γεωμυθολογία, Λιβάνης, 2018, β. Α’ σ.383.

[6] Ιάμβλιχος, Τα θεολογούμενα της αριθμητικής. / ἐτός – αλήθεια, ἑτός –στέλνω, ελευθερώνω, επίθ. του ρ. ἳημι.

[7] Ο κύκλος περιστρέφεται για να γίνει σφαίρα!

[8] Θ. Σπυρόπουλος, Λακεδαίμων,  εκ. Καρδαμίτσα, 2013.

[9] μέσου πάχους 1,40 μ. και μέγιστου εκτιμώμενου σωζόμενου ύψους 1,7 μ.

[10] Χρήστος Δ. Λάζος, Πυραμίδες στην Ελλάδα, εκδ. Αίολος, 1995.

[11] © Μάικλ Χολφορντ [sic] R. Temple, το μυστήριο του Σειρίου, μτφ. Αλ. Ξυράφης, εκδ, Ενάλιος, 2007.

[12] Εκεί γύρω πρέπει να βρίσκεται η πόλη Θέναι.

[13] https://blog.beeing.gr  «Οι χοροί των μελισσών», πηγή: Σύγχρονη Μελισσοκομία, H. Clement

[14] «Μέλισσα Πότνια», Έρση Richards-Μαντζουλίνου, Αρχ. Ανάλεκτα εξ Αθηνών, XII 1979.