Εντός μας

Βουβή καταχνιά εσκέπασε τον τόπο

εχάθει ο ορίζοντας, κρύφτηκαν τα βουνά

βαριά έπεσε πάνω στη γη υγρή φωνή απελπισίας

τυλίχθηκε μέσα στα πέπλα της η θεά

Κι’ όμως, τα χρώματα τα φέρουμε εντός μας

Εκύλησαν οι ώρες δίχως το χρόνο

αυτόν τον εκρατούσαν ξωτικά.

Κάποιοι απέμειναν να περιμένουνε στ’ αλώνια

Τίποτα δεν εχάθει ακόμα.

Αρκεί ένα μονάχα βλέμμα στον καθρέφτη της ύπαρξης μας

που στέκει εκεί ψηλά

για να ξεδιπλωθεί το πέρας της πρώτης αντίληψης εμπρός μας.

Τίποτα δεν εχάθει άλλο από τις ψευδαισθήσεις.

Εντός μας φέρουμε και τη γαλήνη.

Των αγγέλων τα φτερουγίσματα σαν της ψυχής μας

- ακαταμάχητα παιχνιδίσματα - τα σκιρτήματα,

μεσ’ στην ακινησία της φύσης αναδεύουν τις φυλλωσιές.

Κίνηση, ο πρώτος ήχος, το πρώτο φως.

Το φως το φέρουμε εντός μας.

Η ψυχή, αυτή του κόσμου η πνοή – άνεμος που αναζωογονεί

και τρέφει τη γη και τα γεννήματα της,

στο πέρασμα της η απόλυτη καθαρότητα,

διαύγεια τέτοια που αν επικεντρωθείς σ’ αυτήν

σε τραβάει ανάμεσα στ’ αστέρια.

Τ’ αστέρια τα φέρουμε εντός μας.

30/11/2000  

Καρολίνα Αννίνου