ο Κόσμος μας μελωδία του φωτός!

                                                                                                                                          Καρολίνα Λ. Αννίνου

Χρυσός Ωκεανός το Σύμπαν και μέσα στην απόλυτη ησυχία πάντων η πρώτη αύρα, πρώτος ιριδισμός ο Έρως, το κλειδί της ζωής, αιτία-Λόγος[1] και αρχή-ενέργεια της ζωής.[2]

Χρυσός Ωκεανός είναι η εικόνα του Νου και ο λογισμός σαν αύρα, πνοή-πνεύμα, αναπνοή του κόσμου, είναι η μελωδία της ψυχής, η ίδια η ζωή.

Η αύρα φανέρωσε το Αργυρό το Ωόν του Έρωτα που αυγάζει, η έννοια του ρήματος αυγάζει διολίσθησε στο ωόν, ξεχάστηκε το ρήμα κι έμεινε το αυγό ασημένιο διότι άσημος ο άργυρος με τον ίδιο τρόπο έγινε ασήμι.

Λόγω διολίσθησης και ο Δυτικός πολιτισμός έχει αναστρέψει τις εικόνες και διαστρέψει τις έννοιες.[3]

Το λαμπερό αυγό είναι η εικόνα περιοχής με μεγαλύτερη πυκνότητα ενέργειας (καμπύλωση του χώρου),[4] σημείο μικρό όσο η σπίθα,[5] η δροσοσταλιά, η σταγόνα, ο σπόρος που έπεσε και «χτύπησε» στη γη-ύλη, συνάντησε δηλαδή στο δρόμο του καμπυλωμένο χώρο. Τότε άνοιξε στα δυό κι έλαμψε το παν[6] στη μελωδία του φωτός, το τραγούδι της ψυχής, ο Έρως, το «αιώνιο παιδί» που ονομάζουμε ΨΥΧΗ διότι δροσίζει, ψύχει και δίνει και συντηρεί ζωή! Έτσι ο Έρως ονομάσθηκε και Φάνης, Παν, Ζευς.

Η ιστορία μας άκρως ερωτική και ονειρική διότι ο Έρως λογιέται γιος του Αιθέρα κι είναι δεσμός των δύο μερών, το ένα (το αυτό) δημιουργεί το δύο (καθέν εκ των δύο) και με τον «γάμο»[7] των δύο γεννιέται το τρία που είναι έν όλον (καθένα) και το όλον,[8] διότι η μονάς είναι ύπαρξη (Νους) την οποία φανερώνει στην ανθρώπινη φυσιολογία δια της ενέργειας (ψυχής) το τρία (νους)[9] και νους χωρίς ψυχή είναι αδύνατον να υπάρξει.[10]

Χρυσός Ωκεανός η εικόνα του Νου, είναι ο Παρατηρητής[11]-Εαυτός που βρίσκεται παντού. Άνθρωπος σημαίνει φως[12] διότι είναι η εικόνα του αόρατου αλλά υπαρκτού Εαυτού και ο εγκέφαλος (νους) του ανθρώπου σύμφωνα με τον Πλάτωνα αποτελείται από δύο μέρη αθάνατα, αντιστοιχούν στο Χρυσό και Αργυρό Ωκεανό κι ένα θνητό που αντιστοιχεί στον Χάλκινο ουράνιο θόλο. Η ψυχή πάλι αποτελείται από ένα μέρος αθάνατο (Νους) που έχει έδρα τον εγκέφαλο (νου) και γι’ αυτό εγκεφαλικός θάνατος δεν υπάρχει και δύο θνητά με έδρα στην καρδιά και το ήπαρ που είναι το μαντείο του σώματος. Γι’ αυτό ο νους (εγκέφαλος) λογιέται έδρα και γένος της ψυχής,[13] η οποία γνωρίζει τον αληθή λόγο και διαλογίζεται (ο διάλογος της ψυχής με τον Εαυτό της, άνευ φωνής), ενώ ο νους (εγκέφαλος) αντιλαμβάνεται με τις αισθήσεις και σκέφτεται, σκέψη σημαίνει θέαση[14] στο καθαρότερο φως και ο νους θεάται τον αληθή λόγο της ψυχής και τον μετατρέπει σε εικόνες του τριασδιάστατου κόσμου μας.[15] Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, αυτός ο κόσμος είναι κατ’ ανάγκην εικόνα κάποιου άλλου.[16]

Σοφός Λόγος της ψυχής ο ΜΥΘΟΣ[17] ανακαλεί την αλήθεια – μνήμη, από τη λέξη ΜΙΝ του μέμνημαι-μιμνήσκω σημαίνει ΕΑΥΤΟΣ-ΝΟΥΣ και από το ίδιο ρήμα η ιταλική λέξη mente[18] -νους-μυαλό-μεδούλι αλλά και τ’ όνομα Minerva της Αθηνάς, μιν-ἔρβως, (ἒρFως), εὐρώς –υγρός και πράγματι η φύση της πύρινης ψυχής είναι υγρή. Το Γ γάμμα- τρία είναι και ΝΟΥΣ, το  F δίγαμμα-έξη είναι η παρουσία της ΨΥΧΗΣ κι έτσι η λέξη ἒρ(F)ως αποτελείται από τη λέξη έρως και το F δίγαμμα που σημαίνει κίνηση/ενέργεια της ψυχής, η υγρή μνήμη,[19] η εικόνα της μπροστά μας είναι η Μέδουσα Γοργόνα κυρίαρχος του Κόσμου, η φοβερή δύναμη του Νου, η αλήθεια!

Σύμφωνα με τον μύθο όταν οι Τιτάνες διαμέλισαν τον Διόνυσο (Φάνης, Λύσιος, Ζαγρεύς) η Αθηνά Μινέρβα Σοφία έσωσε την καρδιά του, την έκρυψε κι ύστερα έπλασε μία ψεύτικη μορφή (εικόνα) στην οποία τοποθέτησε την καρδιά του κι ο Διόνυσος αναγεννήθηκε ως Ζαγρεύς!

Τα γράμματα γάμμα Γ και δίγαμμα F  ονομάζονται και τα δύο «γάμος».[20]

Αφού έσπασε το αργυρό ωόν ο γάμος/ζευγάρωμα των δύο μερών, του χώρου και του χρόνου (δύο ψευδαισθήσεων) φανέρωσαν το Πορφυρό ωόν της Ελένης, τον Χάλκινο θόλο τ’ ουρανού[21] που έχει το χρώμα της πορφύρας, το πιο υψίσυχνο χρώμα που ανθρώπινο μάτι μπορεί να συλλάβει.[22] Το πορφυρό χρώμα το έπαιρναν από το θαλασσινό κόχλο-κογχύλι της πορφύρας κι έτσι συνδέθηκε ο κόχλος με τον κοκκινωπό χαλκό και το κόκκινο χρώμα με το αίμα του Έρωτα-Ουρανού που είναι ισοδύναμο της ψυχής.[23] Με το πορφυρό ωόν της Ελένης βρισκόμαστε στην περιοχή του τρισδιάστατου κόσμου της υλικής πραγματικότητας, το κογχύλι της Αφροδίτης.

Από το αίμα του Ωκεανού-Ουρανού γεννήθηκαν οι νύμφες Μελίες, οι μέλισσες–ψυχές - σπίθες αστρικής ουσίας[24] που υφαίνουν αλικοπόρφυρους πέπλους,[25] τον πέπλο των ψευδαισθήσεων, τον πορφυρό καμβά του τρισδιάστατου κόσμου μας[26] πάνω στον οποίο κεντά η Πηνελόπη[27] τις εικόνες της υλικής πραγματικότητας (καθρέφτης της αλήθειας), γι’ αυτό η ψυχή που αποτελεί θεμέλιο του πνεύματος μας,[28] στοχάζεται με εικόνες,[29] τ’ αρχέτυπα που λειτουργούν σαν κωδικοποιημένα σύμβολα κι έγιναν η γλώσσα της μυθολογίας-αληθής λόγος.

Στις Μελίες-μέλισσες που μελίζουν–άδουν (μελωδία- μέλος μουσικό, ωδή) κι είναι σύμβολο της ψυχής, ο Ζευς Έρως (με τα πολλά ονόματα) χάρισε δύναμη ξεχωριστή και το κοκκινωπό χρώμα του χαλκού κι έτσι γέννησαν τα μυρμήγκια στα οποία ο Ζευς έδωσε μορφή (forma, formica ιταλικά μυρμήγκι), εικόνα, υλοποιήθηκαν οι Μυρμηδόνες.

Σ’ αυτές τις μεγάλες Εποχές αντιστοιχούν τα κατά Ησίοδον γένη των ανθρώπων, τα τρία πρώτα Χρυσό, Αργυρό και Χάλκινο ακολουθεί το γένος των Ηρώων και το τελευταίο δικό μας Σιδερένιο γένος που είναι το χειρότερο όλων διότι από καθόλου ή λάθος χρήση της σκέψης σκουριάζει και η σκουριά το φθείρει.

Το γένος των Ηρώων (Ήρως-Έρως) είναι ένα πέμπτο-Ε γένος εμβόλιμο ανάμεσα στο Χάλκινο και το Σιδερένιο με την ιδιαιτερότητα να μην αντιστοιχεί σε κανένα μέταλλο, γι’ αυτό ενώ αναφέρεται τέταρτο στη σειρά θεωρώ ότι είναι το πέμπτο. Από τους Ήρωες γεννήθηκαν όλα τα βασιλικά γένη της Ελλάδας και σύμβολο αρχαιότατο και βασιλικό είναι η μέλισσα-ψυχή!

Από τα τρία πρώτα θεϊκά γένη και το γένος των Ηρώων προέρχονται οι Μινύες (ΜΙΝ-ΥΕΣ) Αργοναύτες,[30] οι γρήγοροι όσο ο λογισμός ταξιδευτές του Κόσμου και στη μελέτη του χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή!

Οι άνθρωποι θεοί αθάνατοι και θνητοί γεννήθηκαν μαζί[31] όπως τα μέταλλα, χρυσός, άργυρος, χαλκός, σίδηρος και όλα τα γένη συνυπάρχουν! Στο Σύμπαν δεν υπάρχει μέσα και έξω, ούτε χρονική σειρά αφού ο χρόνος είναι ψευδαίσθηση, Νους Εαυτός και η ενέργεια του, ο Έρως βρίσκονται παντού και στον τρισδιάστατο κόσμο μας όπως τον εννοούμε μέσα κι έξω. Οι άνθρωποι του Χρυσού γένους έγιναν «φύλακες  άγγελοι» όταν οι άνθρωποι άρχισαν να απομακρύνονται από το «φως» της γνώσης και να προσκολλώνται στη ύλη με αποτέλεσμα να μη σέβονται τους θεούς και να μην βλέπουν πια τους Χρυσούς ανθρώπους οι οποίοι παρ’ ότι πανταχού παρόντες είναι αόρατοι μόνο για εκείνους που ενώ τους κοιτούν δεν μπορούν πια να τους δουν!

Ο πολιτισμός των Μινυών Αργοναυτών υπερίσχυσε στον πλανήτη μέχρι το 1750 ή 1650 π.Χ., τότε μία κοσμογονική καταστροφή, γνωστή από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, έφερε στο προσκήνιο το Σιδερένιο γένος που σκέφτεται χωρίς να διαλογίζεται και κοιτά χωρίς να βλέπει.

Είναι το γένος που εξάλειψε το F-δίγαμμα από το αλφάβητο πιστεύοντας ότι έτσι θα εξαλείψει την ενέργεια του Νου-Παρατηρητή και το γένος των Ηρώων που το δυσκολεύει να επιβάλλει το σκοτάδι, την άγνοια του νου!

Τούτο είναι το γένος που εντέλει δημιούργησε τον Δυτικό πολιτισμό με κύριο χαρακτηριστικό της κοσμοθεωρίας του την ΥΛΗ διαστρέφοντας την έννοια της. Στις μέρες μας προσπαθεί και πάλι με κάθε τρόπο να επιβάλλει Παγκοσμίως την μόνη αξία που αντιλαμβάνεται, το χρήμα. Στα χέρια τους η πρόοδος των επιστημών και η τεχνολογία γίνεται όργανο καταστροφικό που το χρησιμοποιούν όχι για να διευκολύνουν την απόκτηση γνώσης επεκτείνοντας και εμπλουτίζοντάς την αλλά για να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτό που φαίνεται, κάθε τι υλικό μαζί με τον άνθρωπο που τον θεωρούν ύλη/res, πράγμα. Επιχειρούν εξουσία του χρήματος και του ανθρώπου!

Επιστήμη(επίσταμαι)  είναι ἡ μετά λόγου ἀληθής δόξα,[32] δέχομαι κάτι ως αληθινό άρα ορθό και ασφαλές, πιστεύω κάτι όταν συμφωνεί με τον Λόγο - τη διορατικότητα της ψυχής (λογισμός) και την λογική (σκέψη), όταν συμφωνεί και με τα δύο τότε η εμπιστοσύνη-πίστη στον ορθό λόγο δημιουργεί αίσθημα αυτοπεποίθησης.[33] Αυτή η εμπιστοσύνη στον Εαυτό-Παρατηρητή που λογίζεται, διαλογίζεται, «βλέπει»-γνωρίζει και στο νου που σκέφτεται, συλλογιέται με λογική, μέτρο και κρίση και συμπεραίνει, η αυτοπεποίθηση είναι ο μεγαλύτερος εχθρός που πρέπει να κατατροπώσει το Σιδερένιο γένος με το πιο αποτελεσματικό όπλο του, τον φόβο.

Όμως η λέξη ΦΟΒΟΣ από τ’ όνομα ΦΟ(Ι)ΒΟΣ διαφέρει μόνο κατά ένα γράμμα το ιώτα – Ι, μία ακτίνα φωτός, το ι μεταχειρίστηκε για κάθε τι που είναι ελαφρό και ιδιαίτερα ικανό να διαπερνά όλα τα πράγματα![34]

Αρκεί μία ακτίνα για να μετατραπεί το σκοτάδι σε φως.

Το αληθινό φως, διαφορετικό του ηλιακού, μας περιβάλλει και το φέρουμε εντός μας, σκοτάδι είναι η άγνοια της ύπαρξης του και στους μύθους η απόδειξη είναι εκείνοι που όταν «τυφλώθηκαν» είδαν την αλήθεια!

Τα μηνύματα του Σύμπαντος τα έχουμε, μην περιμένετε πράσινα ανθρωπάκια ή παραμορφωμένα τέρατα, αυτά είναι προβολές σκοτισμένου νου, επιβαρυμένου  από τη διαστροφή των εννοιών και του λόγου!

Εκείνοι που ως επιχείρημα για τη δυσκολία της επικοινωνίας μας με εξωγήϊνους πολιτισμούς αναφέρουν τις τεράστιες αποστάσεις στο Σύμπαν ας προσμετρούν ότι από την επιστημονικά αποδεδειγμένη με ανασκαφές και αρχαιολογικά ευρήματα, εποχή του πολιτισμού των Μινυών Αργοναυτών έχουν περάσει πάνω από 4.500 χρόνια!

---

[1] Ο Λόγος είναι το πρώτο σκίρτημα στην κίνηση του Νου, Μεγάλου Βασιλείου Ομιλίες στην Εξαήμερο, ομιλία Γ’, μτφ. Ιγνάτιος Σάκαλης, εκδ. Πολύτυπο 1990 σελ. 42.

[2] αιτία όμως και αρχή της ζωής είναι η ψυχή [...]. Αριστοτέλης, Περί ψυχής, μτφ. Β. Τατάκης, Ζαχαρόπουλος, [χ.χ], 415b.

[3] αυγέω, αυγάζω: view in the clearest light, appear, II. Of the sun, illumine, III. Appear bright or white. Greek English Lexicon by Liddell & Scott, Oxford.

[4] Η ύλη δεν είναι η μάζα, αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως ύλη (αίσθησης της ύλης) είναι η καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου (ιδεατός, μη πραγματικός και άϋλος) προς την 4^η διάσταση, όταν καμπυλωθεί  (όταν δημιουργήσει ένα πηγάδι 4^ης διάστασης) και ξεπεράσει ένα ελάχιστο όριο τότε η ανθρώπινη φυσιολογία (εγκέφαλος) αντιλαμβάνεται αυτή την καμπύλωση σαν πυκνότητα ύλης. Καθηγητής Μάνος Δανέζης, διάλεξη «η σκέψη δημιουργεί ύλη» You tube.

[5] Αέτιος IV, 3, 4. // Πλάτων, Τίμαιος, 41 d-e, μτφ.-σχλ. Β. Κάλφας, Πόλις, 2003. Ο Ηράκλειτος ο φυσικός υποστηρίζει πως η ψυχή είναι μία σπίθα από αστρική ουσία, Μακρόβιος, Commentarium Scipionis, 14,19D.A15.)

[6] Απίων. Π. Κλήμεντ. Ρώμης, Ομιλία VI 5 (OFr 56) [sic] Μάρω Παπαθανασίου, «Όψεις της Ορφικής μυσταγωγίας», Ακαδημία Θεσμών και Πολιτισμών, Θεσσαλονίκη 2014.

[7] όνομα που δίνει ο Πυθαγόρας στον αριθμό τρία

[8] Αριστοτέλης, «Περί ουρανού», β.1, κφ. 1.

[9] Η τριάς δε προξενεί την προχώρησιν των δυνάμεων της μονάδος εις ενεργητικήν εκδήλωσιν και επέκτασιν, Ιάμβλιχος, τα αριθμολογούμενα της αριθμητικής.

[10] Τίμαιος, 30b.

[11] Μηνάς Καφάτος, Μάνος Δανέζης, Ηλίας Κούβελας, «Επιστήμη, συνειδητότητα και άνθρωπος» - διάλεξη blod.gr. Στην κλασική φυσική ο ρόλος του Παρατηρητή δεν υπάρχει, στην κβαντομηχανική έχει κεντρικό ρόλο!

[12] Greek English Lexicon, Liddell & Scott, Oxford.

[13] Πλάτων, Τίμαιος, μτφ., σχόλια, Βασ. Κάλφας, εκδ. Πόλις, 2003, 30b, 34a 36e, 37b. Ο λόγος της ψυχής αυξάνει απ’ τον εαυτό του, Ηράκλειτος, DK, fr. B 115.

[14] θεάομαι, θεάω, θέα, θεός

[15] όλα τα πράγματα είναι τρισδιάστατες εικόνες οι οποίες σχηματίζονται με ηλεκτρομαγνητικό τρόπο, Τσάρλς Μιούζες [sic] Στρ. Θεοδοσίου – Μ. Δανέζης, Στα ίχνη του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ., εκδ. Δίαυλος, Αθήνα 2000 μ.Χ.

[16] Πλάτων, Τίμαιος, 29b, μτφ. σχλ. Βασίλης Κάλφας, εκδ. Πόλις 2003.

[17] Μύ- μύω, μύησις, -θος, θεάομαι-θωρώ, παρατηρώ, βλέπω καθαρά. // Μύθος σημαίνει λέξη, δήλωση, αρχικά ένα αληθινό, εξιστορούμενο συμβάν, C. Kerenyi, Ελευσίς, μτφ. Ελένη Παπαδοπούλου, εκδ. Ιάμβλιχος, 1999. // Εμπεδοκλής, περί φύσεως, μτφ. σχ. Ἀ. Λάλου –Π. Σκαρσουλῆ, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου,  1999, απ. 8=17 D-K, σχόλια σ.159, «μάθει γάρ τοι φρένας αὒξει», οφείλεται στα λόγια που μεταδίδουν οι μύθοι, δηλαδή στα λόγια που ταυτίζονται με τα πράγματα αποκαλύπτοντας την ουσία τους. // ο μύθος βρίσκεται στο εσωτερικό της επιστήμης, V. Decombes, το ίδιο και το άλλο, μτφ. Π. Κασίμη, Αθήνα 1984. // Η μυθολογία έχει τη δυνατότητα να εξηγεί οτιδήποτε μέσα στο σύμπαν […] μία από τις χαρακτηριστικές της ιδιότητες είναι η ερμηνεία. C. Kerenyi & C. Jung, Η επιστήμη της μυθολογίας, μτφ. Κ. Ζάρρας, εκδ. Ιάμβλιχος, 1989, σ.11, ο μύθος δηλώνει τα αίτια μόνο στην έκταση που τα αίτια είναι αρχαί - Αριστοτέλης, Μεταφυσικά, Λ. 2, 1013^α.

[18] mente από το meminisse/μιμνήσκω, μνήμη. Umberto Galimberti, gli equivoci dell’ anima, ed. Feltrinelli, Milano, 2001.

[19] Mente, memoria από το meminisse/μιμνήσκω, μνήμη. Umberto Galimberti, gli equivoci dell’ anima, ed. Feltrinelli, Milano, 2001. Min – μιν και erva – ἒρβως (ἒρFως), εὐρώς –υγρός, νοτερός.

[20] Ιάμβλιχος, τα Θεολογούμενα της αριθμητικής.

[21] πάντα μένει άσειστη κατοικία των θεών ο χάλκινος ουράνιος θόλος, Πίνδαρος, Νεμεονικών VI, 5, μτφ. Π. Ξιφαρά, Εκδοτικό οίκος Π. Πατσιδινάκου, Αθήνα, [χ.χ.] // Κ. Παπαϊωάννου, Κόσμος και Ιστορία, Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα, 2000, σελ. 51.

[22] Εάν µας ζητήσουν να ταξινοµήσουµε µια µεγάλη ποικιλία χρωµατικών δειγµάτων όλων των αποχρώσεων µε τέτοιο τρόπο ώστε να προέχουν εκείνα που βλέπουµε ως «καθαρά» χρώµατα, το αποτέλεσµα θα ήταν τα εξής τέσσερα: κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, µπλε. Αυτά εποµένως είναι τα χρώµατα που αναγνωρίζει ως βασικά η ψυχολογία της χρωµατικής όρασης, η οποία ασχολείται µε την αντίληψη στο επίπεδο των φαινοµένων. Κατερίνα Ιεροδιακόνου.

[23] C. Jung, Θυσιαστική λατρεία, μτφ. Λ. Μυγιάκης, εκδ. Ιάμβλιχος 1993, σελ. 38.

[24] Αέτιος IV, 3, 4. // Πλάτων, Τίμαιος, 41 d-e, μτφ.-σχλ. Β. Κάλφας, Πόλις, 2003. Ο Ηράκλειτος ο φυσικός υποστηρίζει πως η ψυχή είναι μία σπίθα από αστρική ουσία, Μακρόβιος, Commentarium Scipionis, 14,19D.A15.)

[25] Όμηρος, Οδύσσεια, Ν, 102-110. φάρος – ύφασμα πλατύ, καπνός καλύπτρα, το πέπλο που καλύπτει σαν κέλυφος τον ορατό μας κόσμο.

[26] όλα τα πράγματα είναι τρισδιάστατες εικόνες οι οποίες σχηματίζονται με ηλεκτρομαγνητικό τρόπο, Τσάρλς Μιούζες [sic] Στρ. Θεοδοσίου – Μ. Δανέζης, Στα ίχνη του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ., εκδ. Δίαυλος, Αθήνα 2000 μ.Χ.

[27] «Ο κύκνος, η χήνα και βέβαια η πάπια –ΠΗΝΕΛΟΨ αποτελούν μία ομάδα υδρόβιων πουλιών από την οποία –λες και σαν ομοιογενές υλικό, όπου οι ιδιαιτερότητες της μορφής δεν έχουν σημασία- είχε πλαστεί κατά τις αρχαϊκές εποχές η μυθολογία της θεϊκής μητέρας της και της  κόρης της, εκφράζοντας το πεπρωμένο της γυναίκας, της ψυχής και όλων των ανθρώπινων όντων». C. Kerenyi, Ελληνικά Μυστήρια, εκδ. Ιάμβλιχος, 1992, σελ. 72.

[28] Carl Jung, ο άνθρωπος και τα σύμβολα του, μτφ. Αντιγόνη Χατζηθεοδώρου, εκδ. Αρσενίδη, [χ.χ], σελ.67.

[29] Γι’ αυτό ποτέ η ψυχή δεν σκέπτεται χωρίς εικόνα, Αριστοτέλης, Περί ψυχής, 431a, 17-18, 431b, μτφ. Β. Τατάκης, εκδ. Ζαχαρόπουλος, [χ.χ].

[30] οἳ μέν γάρ μακάρων, οἳ δ’ ἡρώων γένος ἐσμέν,  ἒνθα δ’ ἀριστήων Μινυῶν λόχος ἠγερέθοντο, Ορφέως, Αργοναυτικά, στχ. 840 και 114.

[31] Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, 108.

[32] Id. Tht. 201c. // Δόξα αρχικά σημαίνει προσδοκία (ελπίδα, αναμονή) και μετά τον Όμηρο, γνώμη, αντίληψη, κρίση, άποψη, εκτίμηση αλλά και διορατικότητα. Είναι δηλαδή ο ορθός λόγος, η ορθή σκέψη, η λογική που ακολουθεί τη διαίσθηση (διορατικότητα) που βιώνεται ως εμπειρία.

[33] Greek- English Lexicon Liddell&Scott, Oxford, ανάλογα λήμματα.

[34] Πλάτων, Κρατύλος, 427a.