Ο δικός μου ουρανός, δύση 29 Οκτωβρίου 2013



     
 Ψέκαζαν όλη μέρα, δημιούργησαν ένα πέπλο όμοιο με ιστό αράχνης και προς το βράδυ ο Θεός πήρε το μεγάλο του πινέλο και ζωγράφισε με τα δικά του χρώματα τον ουρανό!
Χαμογέλασε στην απειλή  κι εκείνη πήρε ιώδες χρώμα κι απλώθηκε πάνω στο γαλάζιο ουράνιο καμβά, γαλήνεψε η ψυχή μου. 


Μετρούσα μέρες και σταμάτησα σαν ένοιωσα την αιωνιότητα… ! Ταξιδεύουμε μέσα στον ουρανό, στην αγκαλιά του Θεού ο κόσμος έχει ήδη πάρει στροφή κι ας μη φαίνεται, ολοφάνερα τα σημάδια κι όμως κάποιες φορές μπερδεύουν τον άνθρωπο που έμαθε να ζει στις ψευδαισθήσεις.
Όσο και να ψεκάζουν τον Θεό, όσο κι αν προσπαθούν τρόπος δεν βρίσκεται να επέμβουν στην παλέτα και τα πινέλα του.

Η Μεγάλη Μητέρα, η γη έχει την ικανότητα να διυλίζει τα ύδατα και εξαγνισμένη να υποδέχεται τη χρυσή βροχή που τώρα αρχίζει να γίνεται ορατή. Στον ουρανό έχουν ανοίξει οι δίαυλοι επικοινωνίας όλων των διαστάσεων κι εμάς μας δένει ο ακόμα ο φόβος, βαρίδι  ασήκωτο στους ώμους μας, τυφλώνει τις αισθήσεις, λίθος ν’ αφιερώσουμε στο βωμό του Φόβου κι ελεύθεροι να σηκώσουμε το σώμα με το βλέμμα ψηλά, να συναντήσουμε το φως στο απέραντο γαλάζιο του ουράνιου ωκεανού, ν’ ακούσουμε το φλοίσβο των αστέρων και μπούμε στων αγγέλων τους χορούς.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις