η φυσαλίδα
τ’ ουρανού
… πάνω σε χρυσό σκαφάκι ταξίδευε στα ουράνια πελάγη μέσα στην αμφιλύκη, θέαμα μοναδικό.
Διάφανη κι όμορφη όσο ποτέ, εφάνει η
σελήνη στο χειμωνιάτικο ουρανό…
Φεβρουάριος 2013, πόσοι να την πρόσεξαν αλήθεια;
Κι όμως ήταν εκεί προμηνύοντας μια νέα του κόσμου χαραυγή! Με τις μαγικές της
ιδιότητες η κόρη έλκει όλης της γης τη θλίψη και γεμίζει το κενό με κοσμική
αρμονία, επιβεβαιώνοντας τη συμμετοχή
της φύσης στα ανθρώπινα πράγματα σε όσους
δεν πιστεύουν στα θαύματα.
Καθώς το βλέμμα μου από πάνω της ήταν
αδύνατον να πάρω σκεφτόμουν, να τη φωτογραφίσω πώς; Μόνο μεσ’ την καρδιά μου
μπορούσα να την κλείσω, αυτό ναι! Σαν όνειρο που το διηγείσαι και οι πολλοί σου
ανταπαντούν, της φαντασία σου είναι… Σωστά μιλούν, χωρίς τη φαντασία που
επιτρέπει σ’ άλλο φάσμα φωτός να βλέπεις, όνειρα δεν υπάρχουν, είναι άϋλα σαν
τα φαντάσματα.
Το θαύμα τούτη τη φορά είναι πως η
σελήνη που άϋλη δεν είναι παρουσιάστηκε σαν φάντασμα, ήταν εκεί μόνο για όποιον
τη φυσαλίδα μπορούσε ειδεί!
Κι αν τούτα σας παραπέμπουν κάπου αλλού
ακολουθήστε
το δρόμο του φεγγαριού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου