Πυραμίδα Λυγουριού

 Στην μνήμη του Luc Montagne και την έρευνα του για την "Μνήμη του Νερού"!

Προς τιμήν του Sucharit Bhakdi ο οποίος πιστεύει στην Ελλάδα.... !

Κείμενο που γράφτηκε διότι βαρέθηκα ν' ακούω τους "επιστήμονες" του συστήματος και των φαρμακοβιομηχανιών, και όλους όσους αποκλείουν συστηματικά την αληθινή έρευνα προς χάριν.... του συστήματος!

Χωρίς φωτογραφίες, με την ελπίδα την επιθυμία "να δω" ν΄ αντικαταστήσει η επιθυμία "να βρεθώ", η πεμτουσία της περιήγησης την οποία ονομάσαμε tour - τουρισμό και έγινε βιομηχανία, παρόμοια της φαρμακο-βιομηχανίας!                              📄 Καρολία Αννίνου

Ο τόπος και η Πυραμίδα του Λυγουριού.                                          

 Αν θέλεις να γνωρίσεις τον τόπο πρέπει να τον περπατήσεις, ν’ ανέβεις στις κορφές των υψωμάτων ν’ αγναντέψεις, να κατέβεις στα δροσερά φαράγγια, ν’ ανακαλύψεις τις πηγές, μυστικά περάσματα των νυμφών, τα χρώματα και τις ευωδιές της φύσης, ν’ αφουγκρασθείς την ιστορία των βράχων…, τότε ο τόπος αρχίζει να σου ψιθυρίζει τα μυστικά του, ένα από αυτά είναι η Πυραμίδα.

Κάποιοι προσπερνούν χωρίς να την προσέξουν, άλλοι βλέπουν αδιάφορα μόνο ένα σωρό μεγάλες πέτρες, μεγάλιθοι που μαγνητίζουν το βλέμμα όσων τις παρατηρούν με προσοχή και αναρωτιούνται τι είναι.

Η παρατήρηση είναι η αρχή της περιπέτειας, ταξίδι στον χρόνο και τον χώρο!

Για τις Πυραμίδες της Ελλάδας λίγα είναι γνωστά. Στην Πυραμίδα του Λυγουριού δύο φορές ξεκίνησε η έρευνα και δύο φορές σταμάτησε χωρίς ποτέ να ολοκληρωθεί κι έτσι ακόμη σήμερα, δεν γνωρίζουμε τον λόγο που κτίσθηκε, την χρήση της ούτε γιατί ονομάσθηκε πυραμίς!

 Λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ έφθασε η «Γαλλική Επιστημονική Αποστολή του Μοριά», παρόμοια με εκείνη που ακολούθησε τον Ναπολέοντα στην Αίγυπτο! Έκανε την πρώτη απεικόνιση της Πυραμίδας του Λυγουριού το 1829, ένα σχέδιο με τίτλο ΙΕΡΟ ΣΤΟ ΛΥΓΟΥΡΙΟ και την επεξήγηση «σχέδιο μίας πυραμίδας κοντά στο Λυγουριό».[i]

Στην Σακκάρα της Αιγύπτου οι ανασκαφές άρχισαν το 1935.[ii] Έναν χρόνο αργότερα, το 1936 η «Αμερικάνικη αποστολή» με τον αρχαιολόγο Robert Scranton έκανε την πρώτη ανασκαφή στην Πυραμίδα του Λυγουριού. Όμως την έκθεση της ανασκαφής, περιγραφή και συμπεράσματα, έγραψε ο  L.E. Lord.

Η έρευνα για τις πυραμίδες βρισκόταν στην αρχή της και τούτη η πρώτη ανασκαφή έκρυβε πολλές εκπλήξεις και δυσκολίες,[iii] διότι από όταν κατασκευάσθηκε χρησιμοποιήθηκε διαρκώς μέχρι και τα πρώτα βυζαντινά χρόνια. Είχε μικρή διάρκεια (συνολικά 18 ημέρες) και δεν ολοκληρώθηκε.

Η δεύτερη προσπάθεια έγινε το 1993 από την Ακαδημία Αθηνών, σχημάτισε μία ομάδα επιστημονική για να μελετήσει τις Πυραμίδες του Λυγουριού και του Ελληνικού Άργους. Για την νέα έρευνα αφορμή ήταν η χρονολόγηση τους από τον  Γ. Λυριτζή με νέα μέθοδο, της θερμοφωταύγειας.[iv] Οι δύο Πυραμίδες χρονολογήθηκαν την 3 χιλ. π.Χ.[v]

Στην έρευνα βρέθηκαν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας από τη Νεολιθική περίοδο (7000-2800 π.Χ.) και φάνηκε ότι η Πυραμίδα του Λυγουριού χρησιμοποιήθηκε μέχρι και τα πρώτα Βυζαντινά χρόνια (5^ος-6^ος μ.Χ. αι.).[vi]

Τα σημαντικά στοιχεία αντί να πυροδοτήσουν την συνέχεια της έρευνας, με συνεργασία όλων, προκάλεσαν ανεπίτρεπτη πολεμική η οποία κατάφερε να σταματήσει την έρευνα εντελώς. Το μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου οδήγησε στην τοποθέτηση μία μικρής πινακίδας με την ένδειξη «πυραμίδα» μέσα σε εισαγωγικά, διότι σταμάτησαν την έρευνα πριν ολοκληρωθεί.

Με όσα στοιχεία έχουμε ας δούμε ο τόπος τι ψιθυρίζει.

Η Πυραμίδα βρίσκεται στην κοιλάδα του Στρόφιλου,[vii] στους πρόποδες του Αραχναίου, το Ιερό όρος αγαπημένη κατοικία της Ήρας, λίγα μέτρα ανατολικά της Αγίας Μαρίνας! 

Ο Στρόφιλος είναι πέρασμα κυρίως του βόριου ανέμου -κίνηση του αέρα από την κατεύθυνση του Βορρά και τ’ όνομα φέρνει στην σκέψη μας την κίνηση του Ερμή Στροφιούχου. Ο Ερμής φορώντας το σκούφο του –στρόφιον,[viii] ταξιδεύει στα κύματα του λαμπερού αιθέρα, από τον έναν στον άλλο κόσμο, ορατό και αόρατο, πάει και επιστρέφει-κάνει απότομη αλλαγή στην πορεία της κίνησης του, στροφή!

Είναι ο εφευρέτης της λύρας την οποία χάρισε στον Απόλλωνα και σε αντάλλαγμα ο Απόλλων του δώρισε την χρυσή του ράβδο, το ποιμενικό ραβδί με το οποίο ο Ερμής οδηγεί τους ανθρώπους. Και οι δύο προστάτευαν τους ταξιδιώτες στους δρόμους της γης και του ουρανού. Είναι φύλακες των θυρών-περασμάτων, όπως η κοιλάδα του Στρόφιλου.

Ειδικά ο Απόλλων ήταν φύλακας του δρόμου του ήλιου (των ηλιοστασίων)! Γι’ αυτό στους δρόμους της εξοχής έφτιαχναν «Έρμαιους λόφους», λοφίσκους από χώμα ή πέτρες (λιθοσωρούς) με σχήμα κωνικό ή κυλινδρικό, που ήταν σημάδι-σήμα του περάσματος των δύο θεών και κάποιοι θεωρούνταν «τάφοι», σήμα Ηρώων.

Για το Αραχναίο θρύλος του τόπου λέγει ό,τι πλέει πάνω σε μία μεγάλη, υπόγεια λίμνη… και τώρα επιπλέει στερεωμένο στον βυθό, όπως η Δήλος…!

Πράγματι, ο τόπος είχε κάποτε άφθονα νερά, κατέβαιναν τις ρεματιές, γέμιζαν μεγάλες και μικρές «λάκες», «λοτσάρια» και «λασσιές»,[ix] πηγάδια, οι πηγές ανάβλυζαν καθαρό νερό. Λίγο χαμηλότερα από τον Αρνά, ανατολική κορυφή του Αραχναίου, η καταβόθρα στο κέντρο της «μεγάλης Λάκας» του Δεσκλειά, ρουφά τα νερά σε υπόγεια περάσματα –στοές...       Τα νερά κυλούν πάνω στην γη και μέσα σ’ αυτήν, σ’ ένα «αόρατο» δίκτυο!   

Κάποτε, σε περίοδο πολλών βροχών, κατακλυσμών, χρειάστηκε οι άνθρωποι να ελέγξουν τα ύδατα, να τα διανείμουν ολούθε και να οδηγήσουν το πλεόνασμα σε εξόδους για να μην πλημμυρίζουν. Για τον σκοπό  αυτό χρησιμοποίησαν τα φυσικά περάσματα των υδάτων και όπου χρειάστηκε έκαμαν τεχνικά έργα!  Με σεβασμό στους νόμους της φύσης έφτιαξαν τεράστια υδραυλικά έργα, αποστραγγιστικά και εγγειοβελτιωτικά ώστε να στεγνώσει ο κάμπος, να τον οργώσουν, να φυτέψουν, αλλά και να ποτίσουν την γη όπου δεν έφταναν τα νερά.[x]  

Τα ύδατα είναι πιθανόν ένας από τους λόγους που η Πυραμίδα κατασκευάσθηκε εκεί όπου αρχίζει να υψώνεται το Αραχναίο, σε έδαφος βραχώδες, ασβεστολιθικό!

Χωρίς να πλημμυρίζει, χρησιμοποιούσαν το νερό στο εσωτερικό της, όπου βρέθηκαν λεκάνες υγρού-νερού, αποχετευτικό σύστημα και ένας «λάκκος», πιθανόν πηγάδι.[xi]

Ποια ήταν ακριβώς η χρήση τους δεν γνωρίζουμε ακόμη.

Το σημαντικό είναι ότι στην πρώτη δεξαμενή-λασσιά της Πυραμίδας, βρέθηκε ένα υλικό γης στεγνό στην κορυφή, πιο κάτω μαλακό ακόμη και ρευστό, έμοιαζε «σβησμένος ασβέστης».[xii] Αντίστοιχη είναι η περιγραφή του ορυκτού σηπίου που βρέθηκε στο Αμφείον, την βαθμιδωτή Πυραμίδα της Θήβας της Βοιωτίας.[xiii]

Σηπίον το κόκαλο της σουπιάς/σηπύα, αποτελείται από ανθρακικό ασβέστιο, κύριο συστατικό των ασβεστόλιθων,[xiv] είναι απόγονος των «πέτρινων σαλιγκαριών», οι αμμωνίτες.                     Αθηναγόρας: από το ύδωρ εσχηματίσθει ο πηλός!

 Οι μεγάλες πέτρες της Πυραμίδας άντεξαν το πέρασμα του χρόνου, χιλιετίες ολόκληρες, όμως πολλές γκρεμίστηκαν, άλλες έπεσαν στην εξωτερική πλευρά και άλλες στο εσωτερικό της, πολλές τις σήκωσαν οι άνθρωποι για να τις χρησιμοποιήσουν αλλού. Γι’ αυτό το σχήμα της δεν είναι εύκολο να διακρίνουμε αμέσως.  

Περπατώντας γύρω της καταλαβαίνουμε ότι το έδαφος που οικοδομήθηκε είναι ανηφορικό.       Έχει τέσσερεις πλευρές (Β 14μ., Ν 12μ., Α 12,75 μ., Δ 12,50 μ.).[xv]

Οι τέσσερεις γωνίες της είναι προσανατολισμένες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (Βορράς, Νότος, Ανατολή, Δύση).

Στις μεγάλες πέτρες που σώζονται στην θέση τους, πάνω από τα θεμέλια, φαίνεται η κλίση της εξωτερικής πλευράς τους.  Ο εσωτερικός χώρος είναι ένα κανονικό τετράγωνο -γη, για να το δούμε πρέπει να σκαρφαλώσουμε πάνω στους γκρεμισμένους τοίχους.

Η κλίση οδηγεί τους τοίχους καθώς υψώνονται, να συναντηθούν σ’ ένα σημείο, την κορυφή. Έτσι δημιουργείται το σχήμα που ονομάσθηκε Πυραμίς, για να το επιτύχουν χρειάστηκαν σύνθετοι μαθηματικοί υπολογισμοί!

Το ύψος της θα πρέπει να ήταν όσο η μία πλευρά βάσης, περίπου ίδιο με ύψος του Θησαυρού του Ατρέα (ύψος 13,50μ.). Για τον τρόπο που κατασκεύασαν την κορυφή, μόνο εικασίες υπάρχουν για την ώρα.

 Ποιοι γνώριζαν άριστα μαθηματικά και έδωσαν το όνομα πυραμίς;

Οι πρώτοι που έδωσαν ονόματα στα πράγματα ήταν κάποιοι διορατικοί -είχαν οξεία, διαπεραστική όραση (παρατήρηση) και αντίληψη- και αστρονόμοι (μετεωρολόγοι) -γνώριζαν τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων από τις οποίες γεννήθηκαν τα μαθηματικά!

Το όνομα που έδωσαν σε κάθε πράγμα εκφράζει την ουσία του, περιγράφει τι είναι.

Γι’ αυτό στην ελληνική γλώσσα, όποιος γνωρίζει τι σημαίνει τ’ όνομα (ετυμολογία), γνωρίζει τι είναι το πράγμα.[xvi]

Στο όνομα Πυραμίς έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες.[xvii] Ξεχωρίζουν δύο λέξεις, πυρ, η φωτιά και κάθε είδους ενέργεια, αμίς , δοχείο νυχτός, δοχείο που χρησιμοποιείται όταν δεν υπάρχει ηλιακό φως!                          Στο πυρ αντιστοιχεί το τρίγωνο. 

Πυραμίδα Λυγουριού
Χ. Λάζος,   Πυραμίδες στην Ελλάδα.

Η Πυραμίς είναι οικοδόμημα χωρίς ανοίγματα, δεν μπαίνει το φως του ήλιου! Έχει μία θύρα εισόδου  προφυλαγμένη από έναν διάδρομο, γι’ αυτό η Β. πλευρά είναι 2 μ. μακρύτερη από την Ν.

Ο διάδρομος εισόδου (πριν στρίψει βόρεια) λειτουργεί σαν τηλεσκόπιο, σκοπεύει το αζιμούθιο[xviii] του Σειρίου, την διεύθυνση της ανατολής του πιο λαμπρού αστέρα του ουρανού, σε συγκεκριμένη μέρα και ώρα του έτους.

Ο Υπερίων Ήλιος Σείριος είναι ο μεγαλύτερος αστέρας -α του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός,

αντιστοιχεί στον Απόλλωνα Κύνα, θεό του αιθεριακού –πνευματικού φωτός και της μουσικής, Ιατρό των θεών και είναι αφιερωμένος στην Αθηνά προστάτισσα της Ιατρικής[xix] διότι φέρει βροχή.[xx]

Άρα η Αθηνά συνδέεται με τα ύδατα, το πολυτιμότερο αγαθό της Φύσης για την ζωή και την Υγεία!             

 Αφού η Αθηνά Προστάτισσα της Ιατρικής και ο Απόλλων Ιατρός των θεών συνδέονται με την Πυραμίδα και την Ιατρική, θα πρέπει μαζί τους να βρίσκεται ο πρώτος Ιατρός των θνητών Ασκληπιός.     Πράγματι! Ο Ασκληπιός ήταν ο Αρχιτέκτων !  Σχεδίασε και πρώτη βαθμιδωτή Πυραμίδα στην Σακκάρα (2630 π.Χ.) της Αιγύπτου όπου τον ονόμαζαν Ι-εμ-Χετέπ «ο ερχόμενος εν ειρήνη», είχε τον τίτλο «Αρχηγός των Παρατηρητών», ήταν Μάγος/θεραπευτής και Ιατρός.

Ο Ασκληπιός  γεννήθηκε όταν στην χώρα τούτη ήρθε ο Φλεγύας με την θυγατέρα του Κορώνιδα –η κορυφαία της δημιουργίας, ήρθε να κατά-σκοπεύσει την περιοχή διότι ήθελε να την καταλάβει. Είναι η πανάρχαια εποχή των Λαπίθων και των Κενταύρων!!! Εδώ ο Απόλλων (Ήλιος) είδε την Κορώνιδα (Σελήνη) και την ερωτεύθηκε, από την αγάπη τους γεννήθηκε ο εγγονός του Δία, Ασκληπιός. Η Κορώνιδα για κρατήσει μυστική την γέννηση του Ασκληπιού, τον άφησε στο Τίτθιο όρος (Θεόκαυστο) όπου τον μεγάλωσε ο  βοσκός Αρεσθάνας.  Η αγάπη του Απόλλωνα και της Κορώνιδας νίκησε τον Φλεγύα.

 Επισκόπηση της γύρω περιοχής, η θέα από Πυραμίδα.

Με την πλάτη γυρισμένη στο Αραχναίο, βλέπουμε αριστερά, στην κατεύθυνση της Α. γωνίας της Πυραμίδας, το Λυγουριό -ακρόπολη της Αρχαίας Λήσσας× πίσω του ξεπροβάλλει η κορυφή του όρους Κυνόρτιο (Πρ. Ηλίας Λυγουριού) το οποίο σημειώνει την ανατολή.             Κυν-όρτιο, ορτός -βωμός Κυνός Απόλλωνος.

Δίπλα του, δεξιότερα (ΝΑ) το όρος Κορυφώ (Προφ. Ηλίας Αδαμίου) είναι αφιερωμένο στην κορυφαία της δημιουργίας με ναό της Αρτέμιδος.

Ανάμεσα στο Λυγουριό και το Κορυφώ απλώνεται το Τίτθιον με τους αμμωνίτες του!

Δεξιότερα (Ν) βλέπουμε την Μικρή και την Μεγάλη Αλογόμανδρα, στο φαράγγι ανάμεσα τους βρίσκεται το Μοναστηράκι του Αγίου Μερκουρίου με την πηγή του, κάποτε ήταν ο ιερότερος τόπος των Λυγουριατών.      Μερκούριος σημαίνει Ερμής. 

Μπροστά μας, δυτικά του Λυγουριού, το σημαντικό ύψωμα του Αγίου Αθανασίου όπου βρέθηκε ένα περιραντήριο με αφιέρωση στην Αθηνά.

Στην φιλολογική παράδοση της περιοχής ο μοναδικός ναός της Αθηνάς αναφέρεται στην αρχαία Λήσσα –το σημερινό Λυγουριό.[xxi]

Η θέα του τόπου φανερώνει την ιστορία του σαν παραμύθι…!

ΛΥΓΟΥΡΙΟ –ΛΗΣΣΑ : Βράχος, πέτρα, ο λίθος, λας και η Λάσα, Λήσα ή Λήσσα ονομάσθηκε η βραχώδης ακρόπολη, κέντρο της περιοχής που κάποτε ονομαζόταν Λυγουρία – Liguria/Λιγουρία ή Λιγυρία. Όταν αργότερα η χώρα ονομάσθηκε Επίκαρος[xxii] και μετά Επίδαυρος,[xxiii] οι κάτοικοι δεν ξέχασαν το όνομα Λυγουρία, το μετέφεραν στα μέρη που ταξίδεψαν και εγκαταστάθηκαν, αλλά και στην ακρόπολη τους Λήσσα, πιθανόν όταν μετατράπηκε σε χωριό (κώμη, όπως συνέβη με τις Μυκήνες). Το Λυγουριό εξακολουθεί να είναι το κέντρο της περιοχής, έδρα του σημερινού Δήμου Επιδαύρου.

 Οι κάτοικοι Λιγύες ή Λιβύες, Λίγυρες, Λιγυρνοί ή Λιβυρνοί, Λίγουροι, Λυγούριοι, Λυγεώτες ή Λυγουριώτες,[xxiv] θα πρέπει να ανήκουν στο γένος της Λιβύης, της ξεχασμένης αδελφής του Άργου! Ο πατέρας τους Καρ (του Φορωνέα) μοίρασε την χώρα στα δύο παιδιά του, την ανατολική χώρα πήρε η Λιβύη.

Υιός του Περσέα ο Σθένελας επονομάζεται Λίγυρας ή Λιγούριος, είναι ο πατέρας του Ευρυσθέα!

Το όνομα Λιγύες ή Λίγυρες.. Λυγουριάτες έχει κοινή ρίζα με τ’ όνομα λυγγούριον (λιγγούριον, λυγκούριον ή λιγύριον, λίγυρος) την λέξη λυγξ. Ο λυγξ του λυγγός ή λυκός, λύκος, λυκόσκυλο, Κύνας είναι σύμβολο και επίθετο του Απόλλωνα Λυκείου και Απόλλωνα Κύνα.

Λυγγούριον ονομάζεται η καλλίτερη ποιότητα ήλεκτρου, ρετσίνι/θυίον των πεύκων, το κεχριμπάρι. Λυγξ και ούρος (σπόρος, σπέρμα), χρυσή βροχή, σταγόνα, δάκρυ που στην επιφάνεια της γης πετρώνει, γίνεται κεχριμπάρι -ήλεκτρον. Φανταστείτε τις διάφανες σταγόνες τις βροχής που λαμπιρίζουν στο φως σαν δάκρυ, αν ακουμπώντας στην γη πέτρωναν…, θα γινόταν μικρά διαμάντια!

Αυτό συμβαίνει στο ρετσίνι, ρέει σαν δάκρυ στον κορμό του πεύκου λαμπιρίζοντας στο φως του ήλιου και πάνω στην γη πετρώνει. Είναι το πολύτιμο ήλεκτρον, το θεωρούσαν πετρωμένα ούρα λυγκός,[xxv] «πέτρα χρυσού νερού» του Απόλλωνα με ιδιότητες μαγικές και θεραπευτικές.

 Λιγύες κατοικούν και πέρα από τα σύνορα των χωρών των κοινών θνητών, στην χώρα των Λιγύων[xxvi] που βρίσκεται στην άλλη άκρη του ουράνιου ποταμού Ηριδανού, Γαλαξία!!!

Τους βρίσκουμε ανάμεσα στα Γένη των Μακάρων (θεϊκά Γένη), τα οποία μαζί το Γένος των Ηρώων αποτελούσαν τους Μινύες.[xxvii]   Μινύες ήταν οι Αργοναύτες ταξιδευτές του Κόσμου!

Γνώριζαν τον χάρτη του ουρανού, τα ουράνια σώματα και τις κινήσεις τους, ήταν δηλαδή αστρονόμοι–παρατηρητές. Είχαν γνώση αστρονομίας αδιανόητη στις μέρες μας, υψηλή τεχνολογία και επιστήμη. Έφτιαξαν ημερολόγια, όρισαν τις εποχές και τις εορτές, προέβλεπαν τις εκλείψεις και τον καιρό ώστε να ρυθμίζουν τα ταξίδια, τις αγροτικές και άλλες εργασίες. Ρύθμιζαν την ροή των υδάτων με θαυμαστά υδραυλικά και αποστραγ- γιστικά έργα. Ήταν μεγάλοι θαλασσοπόροι, σπουδαίοι μεταλλουργοί, γνώριζαν ορυκτά και μέταλλα, έκτισαν κυκλικά κτίρια, θόλους και πυραμίδες.

Ήδη από το 6000 π.Χ. ορθογώνια κτήρια με αστρονομικό προσανατολισμό λειτουργούν σαν αστρονομικά όργανα. Αργότερα τέτοια κτίρια ονομάζονται Μετεωροσκοπεία, όπως το κυκλικό κτήριο των Αέρηδων (Ρολόι του Κυρρήστου) στην Αθήνα, Αστεροσκοπείο, Αστρονομικό ρολόι με οκτώ ηλιακά ρολόγια γύρω και ένα μηχανικό ρολόι μέσα, πίναξ μεγάλος 2-3 μέτρα. [xxviii]

 

Οι σοφοί Μινύες δημιούργησαν ένα μεγάλο πολιτισμό που άνθισε 1000 χρόνια πριν αρχίσει ο «Μυκηναϊκός πολιτισμός» (1650 π.Χ.), την 3^η χιλ. π.Χ. [xxix]  Τότε  χρονολογήθηκε η κατασκευή της Πυραμίδας του Λυγουριού, το 2610 (2100 ±610 π.Χ).

Η εποχή  του πολιτισμού των σοφών Μινυών στους οποίους ανήκουν οι Λιγύες, είναι η εποχή των Πυραμίδων.

Οι Λιγύες ονόμασαν την κύρια ακρόπολη τους Λήσσα και είχε ναό της Αθηνάς!

Στην Αθηνά Ίσιδα «εκείνη που γνωρίζει», εκτός από τον Σείριο, ήταν αφιερωμένος και ο αστέρα Λήσος, η φωτεινή καρδιά του αστερισμού του Σκορπιού, το άστρο της φωτιάς.

Την λατρεία της Αθηνάς Ίσιδας μετέφεραν στην Αίγυπτο η κόρη του ποταμού Ασωπού, Θήβη και ο Ωγυγός[xxx] και στις τελετουργίες των πυραμίδων επικαλούνταν τον Λήσο για προστασία εναντίον της φωτιάς.  

Το όνομα Λήσος ξεχάστηκε όταν άλλαξε όνομα και ονομάσθηκε Αντάρης «αντί του Άρη», πιθανόν ευθύνεται  για το όνομα της Λήσσας που βρίσκεται κάτω από τον Αρνά.[xxxi]

 Ακόμη ένα χρήσιμο μυστικό, ο Υπερίων Ήλιος Σείριος φαίνεται σπινθιροβόλος στον νυχτερινό ουρανό τον χειμώνα, ενώ ο Λήσος –Αντάρης φαίνεται στον νυχτερινό ουρανό το καλοκαίρι!

 Η Αθηνά είναι η ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ.[xxxii] Μαζί της ο Απόλλων θεός του αιθεριακού-πνευματικού φωτός και ο Ερμής που ταξιδεύει στα κύματα του αιθέρα.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ είναι ο Ασκληπιός.

Ύδωρ, Πυρ, Αήρ, Γη τα τέσσερα πρωταρχικά στοιχεία. 

Ο Ιπποκράτης δηλώνει ό,τι δεν είναι ελάχιστη η συμβολή της αστρονομίας στην ιατρική.[xxxiii]

 Παρατηρητήριο –Αστεροσκοπείο,[xxxiv] αστρονομικό Ρολόϊ, Σήμα στον δρόμο του ήλιου, των υδάτων και των ανέμων, Σημείο μετρήσεων, Επισκοποιείο του γύρω τόπου, Ιατρείο αφού με τρόπο, άγνωστο (?) για την ώρα, συνδέεται αναμφίβολα με την Ιατρική και την ΥΓΕΙΑ!

 Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την Πυραμίδα δοχείο γνώσης (πυρ, πνεύμα),

                    αλλά... θα πρέπει να περιμένουμε να επιτραπεί η επίσημη έρευνα και μελέτη!

---

[i] Τόμος με χαρακτικά της έκδοσης της Γαλλικής Επιστημονικής Αποστολής στον Μοριά [sic] Χρήστος Λάζος, Πυραμίδες στην Ελλαδα, εκδ, Αίολος, 1995.

[ii] 1935- 1956 από τον W.B. Emery [sic]  I.S. Edwards, Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, μτφ. Δ. Παπαγεωργίου, εκδ. Φόρμιξ, 1985.

[iii] Ο Scranton αναφέρει τέσσερις κατασκευαστικές φάσεις της πυραμίδας. Την αρχική η οποία ίσως ταυτίζεται με την δεύτερη περίοδο στην οποία κατασκευάσθηκε η χαμηλότερη λεκάνη υγρού. Την τρίτη φάση, 4^ος π.Χ. αιώνας, κατασκευής της μεγάλης κοίλης λεκάνης δαπέδου. Και την τέταρτη φάση της ανακατασκευής της εποχής του Αυγούστου, του αποχετευτικού συστήματος και της επένδυσης με κεραμίδες.

[iv] νέα μέθοδος χρονολόγησης τειχών και κτιρίων από μάρμαρο ή ασβεστόλιθο Λυριτζής Ι., Το μυστήριο των Ελληνικών Πυραμιδοειδών, σ.180. εκδ. Ακαδημία Δελφικών Μελετών, Αθήνα 1998, σ. 94. (Ερευνητής του Κέντρου Ερεύνης Αστρονομίας και Εφηρμοσμένων Μαθηματικών της Ακαδημίας Αθηνών). // Λυριτζής Γ., Αρχαιομετρία, εκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα 1994.

[v] Κατατάσσεται χρονολογικά στην τρίτη χιλιετία, το 2100 ± 610 π.Χ, όπως και η πυραμίδα του Ελληνικού του Άργους (2720 π.Χ., ± 580, ± 1050), ενώ το κατώτερο όριο κατασκευής τους ανάγεται στην αρχή της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. Θεοχάρης Περικλής, Αι Πυραμίδαι της Αργολίδος, [sic] Χ. Λάζος, Πυραμίδες στην Ελλάδα, εκδ. Αίολος, 1995.

[vi] τότε δημιουργήθηκε μια δεξαμενή η οποία χρησιμοποιούσε το θεμέλιο του κτιρίου!!!

[vii] Στρόφιλος, στροφίολος, το εξωτερικό όριο του γήινου δρόμου.

[viii] στρόφος, ζώνη κεφαλής

[ix] δεξαμενές στην Κάσο.

[x] Τους Μινύες τους συναντά κανείς παντού, όπως αποδεικνύεται από τα υπολείμματα των μεγάλων τεχνικών έργων, που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα σε όλες σχεδόν τις λεκάνες της Ελλάδος, Ελ. Μητροπέτρου, ό.π., σελ. 277.// Knauss J., «Προϊστορικά Εγγειοβελτιωτικά Έργα», 2005, 19-22, ΜΑΡΙΟΛΑΚΟΣ H., 2008, 194-203.

[xi] βρέθηκε στην έρευνα του 1993 το οποίο ανασκάφηκε σε βάθος 1,5 μέτρου αλλά δυστυχώς η ανασκαφή δεν περατώθηκε.

[xii] Ο Ασβέστης παράγεται με θέρμανση ασβεστόλιθου (CaCO3) σε θερμοκρασίες από 900 o C έως και 1250 o C σε παραδοσιακούς κάθετους κλίβανους για περίοδο 48 περίπου ωρών. Το υλικό που εξάγεται σε κομμάτια είναι ο άνυδρος ασβέστης (CaO). Όταν έρθει σε επαφή με το νερό, αποσυντίθεται εξωθερμικά σε μικρότερα και εύθρυπτα κομμάτια έως και σε πολύ λεπτά σωματίδια. Η διαδικασία ενυδάτωσης όπου προστίθεται το νερό στον ασβέστη ονομάζεται σβήσιμο και το τελικό προϊόν ονομάζεται σβησμένος ασβέστης ή υδράσβεστος.

[xiii] φλέβες σηπίου, καθηγητής Αντ. Κεραμόπουλος, Αρχ. Δελτίο 3/1917, σελ. 101, 191, 388. // Θ. Σπυρόπουλος, Έφορος Αρχαιοτήτων, Αμφείον, Σπάρτη 1981, σελ. 31.

[xiv] Β. Τσελέντης, γεωλόγος ΙΓΜΕ, «ο κόσμος των απολιθωμάτων», περ. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ, τχ. 5^ο , Απρίλιος 1997.

[xv] Χρήστος Λάζος, Πυραμίδες στην Ελλάδα, εκδ. Αιόλος, 1995, με ανάλογη βιβλιογραφία.

[xvi] Πλάτων, Κρατύλος, 401b, 436e.

[xvii] Υπάρχουν διάφορες εκδοχές προέλευσης του ονόματος, α. πυρ –φωτιά, ενέργεια και ανάμεσα, δηλαδή στο κέντρο, β. φωτισμός διαρκείς και ακατάπαυστος, γ. πυρ επί κορυφής, συγκεντρωμένο πυρ, ηλίου άμβων, δ. από τον όρο περεμούς που εκφράζει τον άξονα της πυραμίδας ή από τη λέξη πυραμούς, ονομασία ενός γλυκίσματος από σιτάρι και μέλι. Σύμφωνα με το Greek-English Lexicon η προέλευση του από την αιγυπτιακή λέξη PR-M-WS (το ύψος της πυραμίδας) θεωρείται αμφίβολη, όπως και η προέλευση από το γλύκισμα πυραμούς.

[xviii]  αζιμούθιο : η γωνία που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της θέσης ουράνιου ή γήινου σημείου και σχηματίζεται από το κατακόρυφο επίπεδο του και το μεσημβρινό επίπεδο του σημείου παρατήρησης.

[xix] ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, Α, 25, εισ., […] βρίσκει μεγάλη χαρά στη θεραπεία των ανθρώπων και προσφέρει βοήθεια στον ύπνο τους […], ανακάλυψε και το φάρμακο της αθανασίας, με το οποίο όχι μόνο ανάστησε το γιο της τον Ώρο και του ξανάδωσε την ψυχή, αλλά τον έκανε αθάνατο […].

[xx]από τ’ άστρα τον Σείριο θεωρούν ιερό της Ίσιδος διότι φέρει βροχή -Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 38, μτφ. Π.Ρώτας, εκδ. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, [χ.χ.]

[xxi] Leake (Travel II 418), Curtius (Pelop. II 418), Bursian (Geogr. Griech. II 62), Baedeker (Griech. σ. 397),              Frieckenhaus και Muller εν Ath. Mith. 1911, σ.30.  [...] προερχόμενοι εξ αρχαίου ναού και τεμάχιο αρχαϊκού τείχους της από τον Παυσανία αναφερομένης πιθανής πόλεως Λήσσης (εικ.11), ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Πρακτικά Αρχ.Εταιρείας, 1951, σ. 212. Η λατρεία της Αθηνάς στην Λήσσα ήταν παμπάλαια, Μ.ΜΙΤΣΟΣ, Αρχ.Δελτίο, 1970, σ. 29. Μ. ΜΙΤΣΟΣ, Ελληνικά, 1935, 16 κπ. Μόνο ο Μηλιαράκης ταυτίζει την αρχαία Λήσσα με το Καστράκι και οι Καββαδίας και Αρβανιτόπουλος, Π.ΑΤ 1916, σ.84, με την Καζάρμα. 

[xxii] την Επιδαυρία χώρα κατέλαβαν οι Κάρες - Αριστοτέλης,  απόσπασμα 491, Rose, από άγνωστο έργο..

[xxiii] δύο αιώνες αργότερα ο Στράβων, Γεωγραφικά Η, 15, το γνωρίζει, η Επίδαυρος λεγόταν Επίκαρος. 

[xxiv] Λιβυρνοί της Κέρκυρας και της Ιλλυρίας που συνόρευαν με τους Λυγκηστές της Λυγκηστίδας χώρας της Μακεδονίας, Λίγυρες της Θράκης (Αριστοτέλης), Λούγους (Βρετανία), Λύγιοι, Λογγίωνες ή Λουγίοι (Γερμανία), Λιγκάσιοι (Κέλτικη Γαλατία) ακόμη και (Λ)Ιβηρνούς, Λυγξαμάται (Μεγάλη Σύρτη), Λιγουρία (Ιταλία), ΠΥΡΣΟΣ, ανάλογα λήμματα. Παραλλαγές του ίδιου ονόματος σύμφωνα με τις περιοχές και τα γλωσσικά ιδιώματα όπως διασώθηκαν στον χρόνο.

[xxv] Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία Πυρσού, λήμμα λυγκούριον και Λεξικό Liddell & Scott, λήμμα λυγγούριον

[xxvi] ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Φαέθων, στχ. 168,  ΝΟΝΝΟΣ, Διονυσιακά, Ραψωδία Η’, στ.73 […] οὐρανός ἱλήκοι, μερόπων δόμος [...] -ο ουρανός ας με συγχωρήσει αλλά κατάντησε των θνητών κατοικία.

[xxvii] ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ, «Αργοναυτικά», στχ. 840. 

[xxviii] Ξενοφών Διον. Μουσάς, «Ήλιος και Γη: Τα φυσικά φαινόμενα, η πιθανή επίδραση στην κλιματική αλλαγή και η επίδραση της  ανθρώπινης δραστηριότητας», άρθρο 24 Νοεμβρίου 2019.

[xxix] Σπυρόπουλος Θ., «Αρκαδικοί Ορίζοντες», Οκτ. 2009, αρθ. φυλ. 011. // Λακεδαίμων, 3 τόμοι,  εκδ. Καρδαμίτσα, 2013.

[xxx] ΚΕΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ 1917, σ. 422 – 423-472.

[xxxi] άρης, άρνον, αρνί, το ιερό όνομα της Άρνας ή Άρνης του Ταϋγέτου με μαρτυρημένα κοιτάσματα χρυσού - ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Θ. 2013, τόμος Ι, σελ. 148, 413,  τόμος ΙΙ σελ. 111, 294, και της Λήθης (Άρνης) το νερό.  Άρνη – φαίνεται παλιά θεά του κάτω (άλλου) κόσμου, σύζυγος του Ποσειδώνα – ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΙV, 67, 2.

[xxxii] την αποκαλεί ο Χέοψ, ο Φαραώ (2550 π.Χ.) ο οποίος έφτιαξε την Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου - «Στήλη απογραφής», Μουσείο Καΐρου.

[xxxiii] «Περί αέρων, υδάτων, τόπων», 2.

[xxxiv] Πρόκλος, 5^ος μ.Χ. αι., «Υπομνήματα προς Τίμαιον».